Otto Strandman
Z Wikipedii
Otto August Strandman (ur. 30 listopada 1875 w Vadli k. Undly, zm. 5 lutego 1941 w Kadrinie) - estoński prawnik, polityk socjaldemokratyczny, premier i naczelnik państwa, dyplomata.
Po ukończeniu gimnazjum w Tallinnie i Petersburgu, pracował w estońskim oddziale Rosyjskiego Banku Państwowego. W 1899 roku podjął studia prawnicze w Petersburgu, które ukończył w Dorpacie cztery lata później. Pracował jako adwokat w Narwie i Dorpacie.
Angażował się w działalność polityczną, był związany z ruchem socjalistycznym skupionym wokół przyszłego prezydenta Konstantina Pätsa, współredagował lewicową gazetę "Teataja".
W 1904 roku wybrano go z listy socjaldemokratycznej do dumy miejskiej Tallinna. Po wypadkach 1905 roku przebywał w Szwajcarii, do Rosji powrócił cztery lata później.
W 1918 roku objął kierownictwo resortów sprawiedliwości i rolnictwa w tymczasowych rządzie Estonii, później został jej premierem od 8 maja do 18 listopada 1919. Był deputowanym do konstytuanty estońskiej, posłował do wszystkich pięciu kadencji Riigikogu.
W 1920 roku przyczynił się do wygranej estońskiej Partii Pracy w wyborach, w wyniku czego został przewodniczącym parlamentu ("riigivanen").
Od 9 lipca 1929 do 12 lutego 1931 pełnił obowiązki głowy państwa.
Zaangażowany w działalność dyplomatyczną: w latach 1927-1929 był ambasadorem w Polsce, Czechosłowacji i Rumunii, a w 1933-1939 we Francji, Belgii i Watykanie.
W 1930 roku Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Zginął 5 lutego 1941 śmiercią samobójczą podczas aresztowania przez oficerów NKWD.
[edytuj] Bibliografia
- Lewandowski J., Estonia, Warszawa 2001, ISBN 83-88542-04-4
- Roszkowski W., Kofman J. (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-7399-084-4
| Poprzednik Johan Leppik |
 |
Estoński poseł w Polsce 1927-1929 |
|
Następca Karl Tofer |
