Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny

Z Wikipedii

Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ang. International Telecommunication Union, skrót ITU) to najstarsza na świecie organizacja międzynarodowa, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, ustanowiona w celu standaryzowania oraz regulowania rynku telekomunikacyjnego i radiokomunikacyjnego. Została ona założona jako International Telegraph Union (Międzynarodowy Związek Telegraficzny) 17 maja 1865 roku w Paryżu.

Głównymi zadaniami Związku są standaryzacja i zarządzanie pasmem radiowym.

Spis treści 1 Członkostwo w organizacji 1.1 Państwa członkowskie 1.2 Członkowie sektorowi 2 Organy Związku 2.1 Konferencja Pełnomocników 2.2 Rada 2.3 Sekretariat Generalny 3 Sektory 4 Zobacz też: 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Członkostwo w organizacji

[edytuj] Państwa członkowskie

Do Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego należy obecnie 191 państw, w tym Watykan oraz prawie wszyscy członkowie ONZ z wyjątkiem Palau i Timoru Wschodniego. Polska została członkiem Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego w 1921 roku.

Procedura akcesyjna do Związku różni się w zależności od tego, czy państwo kandydujące jest członkiem ONZ, czy nie. Państwa członkowskie ONZ mogą stać się członkami Związku poprzez przystąpienie do Konstytucji i Konwencji Związku oraz złożenie dokumentu akcesyjnego u Sekretarza Generalnego Organizacji. Z kolei państwa nie będące członkami ONZ mogą przystąpić do Związku po uzyskaniu akceptacji przez dwie trzecie dotychczasowych członków, i dopiero wtedy przystąpić do Konstytucji i Konwencji oraz złożyć stosowny dokument akcesyjny u Sekretarza Generalnego.

[edytuj] Członkowie sektorowi

Członkami sektorowymi (ang. Sector Members) Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego są przedsiębiorstwa funkcjonujące na rynku telekomunikacyjnym i radiokomunikacyjnym. Obecnie status taki ma ponad 600 firm z różnych krajów. Z Polski członkami sektorowymi są Telekomunikacja Polska S.A., Polkomtel S.A. oraz Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa (NASK).

[edytuj] Organy Związku

[edytuj] Konferencja Pełnomocników

Najwyższym organem politycznym Związku jest Konferencja Pełnomocników, składająca się z delegacji reprezentujących państwa członkowskie organizacji. Konferencja zbiera się co cztery lata i określa głównie kierunki polityki Związku, wybiera członków Rady, ustala plany finansowe organizacji. Ostatnia sesja Konferencji Pełnomocników odbyła się w dniach 6 listopada-24 listopada 2006 roku w Antalyi w Turcji.

[edytuj] Rada

Rada została utworzona w 1947 roku podczas konferencji plenarnej w Atlantic City, początkowo pod nazwą Rada Administracyjna (ang. Administrative Council). Działa w granicach uprawnień udzielonych przez Konferencję Pełnomocników. Zadaniem Rady jest nadzór aktualnej polityki, strategii oraz aktywności Związku w okresach pomiędzy Konferencjami Pełnomocników. Rada powoływana jest każdorazowo na 4 lata, a członkami Rady mogą być jedynie państwa członkowskie organizacji. Podczas kadencji 2006-2010 Rada liczyć będzie 46 członków. W efekcie wyborów do Rady w listopadzie 2006 roku, Polska przestała być członkiem Rady w związku z niewielką dotychczasową aktywnością w ramach Rady. Z regionu z którego startowała Polska do Rady zostały wybrane: Bułgaria, Czechy, Rumunia, Rosja oraz Ukraina.

[edytuj] Sekretariat Generalny

Sekretarz Generalny, wybierany na czteroletnią kadencję, kieruje Sekretariatem Generalnym, który jest biurem administrującym zasobami i działalnością Związku. Sekretarz Generalny jest prawnym przedstawicielem Związku.

W latach 1998-2006 funkcję Sekretarza Generalnego pełnił Yoshio Utsumi z Japonii. Na Konferencji Pełnomocników 2006 w Antalyi (Turcja) członkowie ITU wybrali nowego Sekretarza Generalnego, którym został Hamadoun I. Toure z Mali.

[edytuj] Sektory

• ITU-T - Sektor Normalizacji Telekomunikacji
• ITU-R - Sektor Radiokomunikacji
• ITU-D - Sektor Rozwoju Telekomunikacji

[edytuj] Zobacz też:

• Normalizacja (technika)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (en)
• Teksty Konstytucji i Konwencji ITU (Dz.U. nr 35, poz. 196 z 20 marca 1998) (pl)