Mark Webber
Z Wikipedii
Mark Webber | |
Imię i nazwisko | Mark Webber |
Kraj | Australia |
Urodzony | 27 sierpnia 1976 w Queanbeyan |
Obecna seria | |
Seria | Formuła 1 |
Zespół | Red Bull Racing |
Partner | David Coulthard |
Mark Webber (ur. 27 sierpnia 1976 w Queanbeyan) to australijski kierowca Formuły 1.
Urodził się w Queanbeyan w Nowej Południowej Walii i aktualnie mieszka ze swoją dziewczyną w Aylesbury w Buckinghamshire w Anglii.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
[edytuj] Wczesna
Webber bardzo wcześnie rozpoczął swoją przygodę ze sportem. Swoje dzieciństwo spędził jako chłopiec od piłek w pierwszoligowym zespole rugby, Canberra Raiders. Jak dla większości przyszłych kierowców F1, jego przygoda ze sportami samochodowymi rozpoczęła się od kartingu. Wygrane w swoim kraju pomogły mu awansować do Formuły Ford, gdzie także odniósł kilka wygranych, wliczając wygraną w Adelajdzie w 1995 i trzecie miejsce na festiwalu Duckhams Formula Ford Festival w Brands Hatch, podczas jego międzynarodowego debiutu.
Jego potencjał został zauważony przez lidera Formuły Ford, Van Diemen i został on zatrudniony na sezon 1996. Ale stało się to dopiero po jego wygranej w inauguracyjnym Grand Prix Melbourne w Formule Holden.
Jego pierwszy sezon w europejskich wyścigach był udany. Sezon ukończył na drugim miejscu w Brytyjskiej Formule Ford, wygrywając czterokrotnie. Zwycieżył także w prestiżowym Duckhams Formula Ford Festival, dołączając do grona jego zwycięzców: Johnny'ego Herberta, Eddiego Ivine'a, Jana Megnussena i Jensona Buttona
Dzień po jego sukcesie na festiwalu Mark przeszedł pomyślnie testy dla stajni Alan Docking, startującej w Formule 3. W stajni spędził cały sezon 1997. Wygrał swój czwarty w kerierze wyścig w F3 w Brands Hatch i w klasyfikacji zajął czwartą pozycję. Zajął także trzecią pozycję w Marlboro Masters i czwartą w Grand Prix Makau.
Jego sukcesy w Formule 3 doprowadziły do podpisaniu kontraktu z AMG i występach w FIA GT Championship w 1998 r. Webber był partnerem obrońcy tytułu Bernda Schneidera, pomagając mu w odniesieniu pięciu wygranych, nie zdobyli jednak tytułu przegrywając zaledwie o osiem sekund w Laguna Seca w Kalifornii.
Kontynuując współpracę z AMG, Webber rozpoczął sezon 1999 jako główny kierowca swojego zespołu i z własnym samochodem. Program wyścigów zespołu w tym sezonie został zredukowany i obejmował wyścig 24 Godziny Le Mans i wybrane eliminacje serii American Le Mans. Program został przerwany po spektakularnym locie i obrotach w powietrzu samochodu Webbera podczas czwartkowych treningów do wyścigu w Le Mans. Bolid został dobudowany do wyścigu ale Webber podczas pierwszego wyścigu podczas sesji rozgrzewającej, w identyczny sposób zakończył sesję, na oczach widzów, kierowców i telewidzów. Ponownie udało mu się ujść bez większych obrażeń. Pięć godzin po tym zdarzeniu, podczas wyścigu, jego partner z zespołu, Peter Dumbreck, doświadczył identycznego zdarzenia. Cały program Mercedesa został zawieszony, a samochodu już nigdy nie wystartowały.
Webber postanowił powrócić do wyścigów jednoosobowych bolidów. Został przedstawiony swojemu rodakowi, Paulowi Stoddartowi przez Eddiego Jordana i rozpoczął pracę dla stajni Euopean Formula Racing w Mistrzostwach Formuły 3000. Pomimo braku doświadczenia szybko objął prowadzenie w Mistrzostwach, a ostatecznie zajął trzecią pozycję. Został tym samym najwyżej sklasyfikowanym debiutantem sezonu 2000.
[edytuj] Formuła 1
Po odrzuceniu kontraktu ze stajnią Arrows w lipcu 2000 r., Webber wziął udział w trzydniowych testach stajni Benetton na torze Estoril. Okazął się lepszy od Giancarlo Fisichelli i Ralfa Schumachera. Jego imponujące osiągi zapewniły mu rolę oficjalnego kierowcy testowego w stajni w sezonie 2001. W tym samym roku został vice-mistrzem w Międzynarodowej Formule 3000 w stajni Supernova.
W sezonie 2002 rozpoczął pracę dla stajni Paula Stoddarta. Pomimo bardzo słabego bolidu został najlepszym debiutantem sezonu. W jego debiutanckim Grand Prix, w rodzinnej Australii, zajął piątą pozycję, zdobywając dla Minardi pierwsze ponkty od sezonu 1999. Stał się tym samym jednym z czterech australijskich kierowców, którzy zdobyli punkty w Formule 1. W każdym wyścigu podczas kwalifikacji okazywał się lepszy od swoich partnerów z zespołu: Alexa Younga i Anthony'ego Davidsona.
Od sezon 2003 został głównym kierowcą w stajni Jaguar Racing. Zdobył dla stajni 17 z 18 zdobytych przez nią punktów i zajął dziesiątą pozycję w klasyfikacji. Do pierwszych wyścigów sezonu 2004 zakwalifikował się na 6 i 2 pozycji, nie zdołął ich jednak ukończyć. Ostatecznie uplasował się na 13 pozycji w klasyfikacji z siedmioma punktami na koncie.
W sezonie 2005 został kierowcą zespołu BMW.Williams F1 Team, jego partnerem został Nick Heidfeld. Jego debiut w stajni, który przypadł na Grand Prix Australii był udany, zajął 5 pozycję.
[edytuj] Starty w Formule 1
Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2007 | Red Bull Racing | Red Bull-Renault | 17 | 10 | 12 | - | - | 1 | 3 | - | - | 7 | - | - |
2006 | WilliamsF1 Team | Williams-Cosworth | 18 | 7 | 14 | - | - | - | 3 | - | - | 11 | - | - |
2005 | BMW.WilliamsF1 Team | Williams-BMW | 19 | 36 | 10 | - | - | 1 | 10 | - | - | 6 | - | - |
2004 | Jaguar Racing | Jaguar-Cosworth | 18 | 7 | 13 | - | - | - | 4 | - | - | 8 | - | - |
2003 | Jaguar Racing | Jaguar-Cosworth | 16 | 17 | 10 | - | - | - | 7 | - | - | 5 | - | - |
2002 | KL Minardi Asiatech | Minardi-Asiatech | 16 | 2 | 16 | - | - | - | 1 | - | - | 6 | - | - |
Razem | 3 | 4 | 104 | 79 | 2x10 | - | - | 2 | 28 | - | - | 43 | - | - |
Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
Zgł. - wszystkie zgłoszenia do wyścigów; P. - pozycja końcowa; P1, P2, P3 - pozycje na podium; Punkt. - punktował; PP - pole position; NO - najszybsze okrążenie; NS - niesklasyfikowany; DK - dyskwalifikacje; NZ - nie zakwalifikował się |
[edytuj] Podsumowanie startów
Ważne wyścigi | |
---|---|
Debiut | Grand Prix Australii 2002 (#1) |
Pierwsze punkty | Grand Prix Australii 2002 (#1) |
Pierwsze podium | Grand Prix Monako 2005 (#57) |
Najwyższe pozycje | |
Kwalifikacje | 2 |
Wyścig | 3 |
Inne | |
Kierowca testowy | 2001 - Benetton |
[edytuj] Linki zewnętrzne
Ferrari (MŚ) | 1 | Kimi Räikkönen (MŚ) | 2 | Felipe Massa (P1) | Toyota | 11 | Jarno Trulli (P1) | 12 | Timo Glock |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
BMW (P1) | 3 | Nick Heidfeld | 4 | Robert Kubica (P1) | Toro Rosso | 14 | Sébastien Bourdais (D) | 15 | Sebastian Vettel |
Renault (MŚ) | 5 | Fernando Alonso (MŚ) | 6 | Nelson Piquet Jr (D) | Honda (P1) | 16 | Jenson Button (P1) | 17 | Rubens Barrichello (P1) |
Williams (MŚ) | 7 | Nico Rosberg | 8 | Kazuki Nakajima | Force India (D) | 20 | Adrian Sutil | 21 | Giancarlo Fisichella (P1) |
Red Bull | 9 | David Coulthard (P1) | 10 | Mark Webber | McLaren (MŚ) | 22 | Lewis Hamilton (P1) | 23 | Heikki Kovalainen |
(MŚ) - mistrz świata; (P1) - zwycięzca Grand Prix; (D) - debiutant | |||||||||
Wycofali się: Super Aguri (Takuma Sato, Anthony Davidson) |
Podwozie: Red Bull RB4 • Silnik: Renault RS28 2,4l V8
Kierowcy: Mark Webber (#9) • David Coulthard (#10)
Kierowcy testowi: ?
Dyrektor: Christian Horner • Dyrektor techniczny: Mark Smith