Katarzyna Figura
Z Wikipedii
| Katarzyna Figura | |
 |
|
| Katarzyna Figura, 2007 | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 marca 1962 Warszawa |
| Nagrody | |
| Nagroda na FPFF | |
| 2003: Najlepsza Aktorka (Ubu król) 1999: Najlepsza Aktorka (Ajlawju) |
|
| Orzeł | |
| 2004: Żurek (Najlepsza Główna Rola Kobieca) | |
| Ważne role | |
| Ubica w Ubu królu Halina Iwanek w Żurku Rysia Siarzewska w Kilerze Gosia w Ajlawju Kryśka w Historiach miłosnych Mariola w Pociągu do Hollywood |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
| Strona domowa | |
| Profil w bazie IMDb | |
Katarzyna Małgorzata Figura (ur. 22 marca 1962 w Warszawie), polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. W 1985 roku ukończyła PWST w Warszawie, edukację kontynuowała w paryskim Conservatoire d'Art Dramatique. Jest jedną z najbardziej znanych i najpopularniejszych aktorek współczesnego polskiego kina. Obsadzana najczęściej w rolach seksbomb, superblondyn, prostytutek, żon bogaczy, ostatnio radykalnie zmieniła swój filmowy wizerunek na rzecz postaci kobiet dojrzałych.
Nie rezygnuje z występów w telewizji. Przez wiele lat grała w pojedynczych odcinkach popularnych sitcomów, od 2005 roku regularnie w serialu Wiedźmy.
Rok wcześniej powróciła po wieloletniej przerwie do teatru. Jej rola w Alina na zachód Pawła Miśkiewicza w warszawskim Teatrze Dramatycznym została wysoko oceniona przez krytykę. Specjalnie dla niej ogoliła włosy na głowie, ostatecznie zrywając z wizerunkiem seksbomby.
Wystąpiła w VII edycji programu Taniec z gwiazdami. Jej partnerem był Rafał Maserak. Odpadła w trzecim odcinku.
Spis treści |
[edytuj] Kariera zawodowa
Pod koniec lat 80., jeszcze przed ukończeniem szkoły aktorskiej, wystąpiła w epizodach u znanych reżyserów: Krzysztofa Kieślowskiego (Bez końca), Wojciecha Jerzego Hasa (Osobisty pamiętnik grzesznika) i Roberta Glińskiego (Rośliny trujące). Jej pierwszą dużą rolą była postać Once w Ga, ga. Chwała bohaterom Piotra Szulkina. W tej, jak i kilku późniejszych (w Kingsajzie Juliusza Machulskiego i — w pierwszej głównej roli — w Pierścieniu i róży Jerzego Gruzy), czarowała dziewczęcym urokiem, zmysłowością oraz urodą. Po Pociągu do Hollywood (1987) Radosława Piwowarskiego, gdzie wcieliła się w postać sympatycznej, naiwnej Marioli Wafelek, marzącej o karierze aktorki w Stanach Zjednoczonych, została nazwana symbolem seksu oraz polską Marilyn Monroe.
Sama Figura wkrótce potem również spróbowała kariery międzynarodowej. Wystąpiła w rolach drugoplanowych w produkcjach węgierskich (m.in. u Miklósa Jancsó), czechosłowackich, hiszpańskich, włoskich, a także drugorzędnych francuskich, a nawet w jednym z odcinków erotycznej serii Zalmana Kinga Wspomnienia czerwonego pantofelka. Wyjątkiem były, wprawdzie epizody, ale w uznanych filmach u Roberta Altmana — w nagrodzonym na Festiwalu w Wenecji Graczu i Prêt-à-porter.
W tym samym czasie w filmach krajowych, głównie komediach, kontynuowała z różnymi modyfikacjami charakterologicznymi pamiętany z Pociągu do Hollywood model naiwnej, zmysłowej dziewczyny, epatującej erotyzmem i podkreślającej swoją seksualność. W nieco inny sposób wprowadził aktorkę do swoich filmów Andrzej Kondratiuk (Mleczna droga gdzie zagrała Śmierć, Wrzeciono czasu i Słoneczny zegar), który w tych osobistych, filozoficznych obrazach wydobył z Figury delikatność i — nie rezygnując z podkreślania atutów fizycznych — piękno, będące u niego częścią malowniczej przyrody.
Postaciom stworzonym pod koniec lat 90. do powabu i wdzięku dodała autoironię, siłę i determinację. Próbkę komediowego talentu dała w Kilerze, przeboju kasowym Juliusza Machulskiego. Krytyka wysoko oceniła jej drugoplanowe role w Ajlawju Marka Koterskiego (za którą otrzymała pierwszą nagrodę na FPFF w Gdyni), Historiach miłosnych Jerzego Stuhra i Zakochanych Piotra Wereśniaka, gdzie wcieliła się w postać pani Bobickiej. W tym czasie zaczęła pojawiać się w telewizyjnych sitcomach jako "special guest star".
Nie rezygnując z dowcipnych, a nawet parodystycznych wcieleń swojego młodzieńczego wizerunku (np. w Szczęśliwego Nowego Jorku Janusza Zaorskiego, czy Karierze Nikosia Dyzmy Jacka Bromskiego, także epatująca dosłowną erotyczną napastliwością Podstolina w Zemście Andrzeja Wajdy), od początku XXI wieku częściej wybiera role bogatszych wewnętrznie, często udręczonych lub rozczarowanych życiem doświadczonych kobiet. Taka była m.in. w wyrazistym epizodzie w Pianiście Romana Polańskiego, w Ubu królu Szulkina (druga nagroda w Gdyni) i — przede wszystkim — w Żurku Ryszarda Brylskiego.
W 2004 roku po wieloletniej przerwie powróciła też do teatru. Od 2006 roku jest aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie. Wcześniej — w latach 1985-1988 występowała na deskach Teatru Współczesnego.
[edytuj] Filmografia
- 2006 – Summer Love jako "kobieta szeryfa"
- 2006 – Wszyscy jesteśmy Chrystusami jako "urzędniczka USC"
- od 2006 – Pogoda na piątek (serial) jako "Anna Lewicka, matka Bartka i Michała"
- od 2005 – Wiedźmy (serial) jako "Mariola"
- 2005 – Niania (serial, odc. 18) jako "Joanna Skalska, siostra Maksymiliana"
- 2004 – Stacyjka (serial) jako "Anda Szulc, żona burmistrza"
- 2003 – Żurek jako "Halina Iwanek"
- 2003 – Ubu król jako "Ubica"
- 2003 – Karolcia jako "Leśniewska"
- 2002 – Pianista jako "sąsiadka"
- 2002 – Zemsta jako "Podstolina"
- 2002 – Kariera Nikosia Dyzmy jako "pielęgniarka"
- 2001 – Stacja jako "żona Wolańskiego"
- 2001 – Na dobre i na złe (serial, odc.76) jako "Aneta, narzeczona Leona"
- 2001-2002 – Lokatorzy (serial, odc.63, 65, 67, 68, 70, 72 i 86) jako "Kalina"
- 2000 – Zakochani jako "Edyta Bobicka"
- 1999 – Świat według Kiepskich (serial, odc.21) jako "Królewna"
- 1999 – Policjanci (serial, odc.6) jako "Kamila"
- 1999 – Kiler-ów 2-óch jako "Rysia Siarzewska"
- 1999 – Badziewiakowie (serial, odc.9) jako "wychowawczyni"
- 1999 – Ajlawju jako "Gosia, miłość Adasia Miauczyńskiego"
- 1998 – Złotopolscy (serial, odc.20) jako "sołtysowa Kryśka Michalakowa"
- 1998 – Złoto dezerterów jako "Basia Gołąbek, konkubina Kani"
- 1997 – Szczęśliwego Nowego Jorku jako "Teresa "Teriza"
- 1997 – Słoneczny zegar jako "Matylda"
- 1997 – Prostytutki jako "Grazia"
- 1997 – Kiler jako "Rysia Siarzewska"
- 1997 – Historie miłosne jako "Kryśka Filipowa"
- 1996 – Niemcy jako "Marika, kochanka Williego"
- 1996 – Autoportret z kochanką jako "Diana"
- 1995 – Wrzeciono czasu jako "Matylda"
- 1994 – Prêt-à-porter jako "asystentka Sissy"
- 1992 – Gracz jako "Kasia Figura"
- 1991 – Panny i wdowy jako "Karolina, córka Eweliny"
- 1991 – Obywatel świata jako "Kaśka, dziewczyna Janka"
- 1990 – Świnka jako "Dolores Mendoza, przyjaciółka Lucy"
- 1990 – Mleczna droga jako "Śmierć"
- 1989 – Rififi po sześćdziesiątce (film tv) jako "Eliza"
- 1989 – Porno jako "Superblondyna"
- 1989 – Estacion Central jako "Elena"
- 1988 – Nebojsa jako "Elena"
- 1988 – W klatce jako "Marta"
- 1987 – Szornyek Evadja jako "Anabella"
- 1987 – Pociąg do Hollywood jako "Mariola Wafelek"
- 1987 – Kingsajz jako "Ala"
- 1987 – Komediantka (serial) jako "aktorka Mimi Zarzecka"
- 1986 – Komediantka jako "aktorka Mimi Zarzecka"
- 1986 – Pierścień i róża jako "Rózia"
- 1985 – Rośliny trujące (film tv) "Goga Saganka"
- 1985 – Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany jako "Cyntia"
- 1985 – Ga, ga. Chwała bohaterom jako "Once"
- 1984 – Bez końca jako "asystentka hipnotyzera"
- 1983 – Przeznaczenie jako "Laura"
- 1979 – Mysz (film tv) jako "uczennica"
[edytuj] Nagrody
- 1999 — XXIV Festiwal Polskich Filmów Fabularnych:
- Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą za Ajlawju
- 2003 — XXVIII Festiwal Polskich Filmów Fabularnych:
- Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą za Ubu król
| poprzedniczka: Maja Ostaszewska |
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa na FPFF 1999 za Ajlawju |
następczyni: Maja Ostaszewska |
| poprzedniczka: nie przyznano |
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa na FPFF 2003 za Ubu król |
następczyni: Krystyna Feldman |
- Polskie Nagrody Filmowe – Orły:
- 2004 – nominacja Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za Ubu król
- 2003 – Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za Żurek
- 2002 – nominacja Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za Zemstę
- 2001 – nominacja Najlepsza aktorka drugoplanowa za Zakochanych
- Złota Kaczka, nagroda dla najpopularniejszej aktorki, przyznawana przez czytelników miesięcznika Film (1988 i 1998)
[edytuj] Ciekawostki
- Ma troje dzieci: syna Aleksandra (ur. 1987),z poprzedniego małżeństwa z Janem Chmielewskim, oraz dwie córki — Claire "Koko" Figura-Schoenhals (ur. 24 października 2002) i Kashmir Amber Figura-Schoenhals (ur. 12 lutego 2005). Od maja 2000 roku jest żoną Kaia Schoenhalsa.
- Biegle włada językiem angielskim, francuskim i rosyjskim.
- Pełniła honorową funkcję Ambasadora Fundacji Mam Marzenie.
- Od października 2006 roku zasiadała w jury programu Supertalent w TVP2 wraz z Moniką Richardson, Bogusławem Kaczyńskim i Wojciechem Cejrowskim.
- W połowie lat 90. firmowała swoim nazwiskiem erotyczną linię telefoniczną.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Katarzyna Figura w bazie filmweb.pl
- Katarzyna Figura w bazie filmpolski.pl
