Karel Kramář
Z Wikipedii
Karel Kramář (ur. 27 grudnia 1860 w Vysokém nad Jizerou, zm. 26 maja 1937 w Pradze) - czeski i czechosłowacki polityk narodowo-konserwatywny, pierwszy premier Republiki (1918-19).
W 1884 roku ukończył prawo na Uniwersytecie Karola w Pradze, później kształcił się w dziedzinie ekonomii i nauk politycznych na uczelniach w Berlinie, Londynie i Paryżu.
Podczas pobytu w Wiedniu przyłączył się do tzw. ruchu realistów, którzy opowiadali się za budową trójczłonowej monarchii habsburskiej z silnym komponentem słowiańskim.
W 1891 roku wybrany posłem do parlamentu w Wiedniu jako przedstawiciel młodoczechów. W 1908 i 1910 roku współorganizował zjazdy wszechsłowiańskie w Pradze i Sofii.
Po wybuchu I wojny światowej przedstawił ministrowi spraw zagranicznych Rosji Sazonowowi projekt powołania Rzeszy słowiańskiej pod berłem Romanowów, będącej zaporą dla żywiołu austro-niemieckiego.
Za działalność antypaństwową aresztowany i skazany na karę śmierci w 1916 roku.
W lutym 1918 roku doprowadził do zjednoczenia ruchu młodoczeskiego ze staroczechami w Czeską Demokrację Państwowoprawną (w 1919 roku przekształciła się w Czechosłowacką Narodową Demokrację).
W lipcu 1918 roku stanął na czele Czechosłowackiego Komitetu Narodowego, był jednym z ojców-założycieli Czechosłowacji.
Od 1919 do 1934 roku sprawował mandat posła do Zgromadzenia Federalnego, po czym wycofał się z polityki.
Zmarł w Pradze, został pochowany na Cmentarzu Olszańskim.
