Johannes Rau

Z Wikipedii

Johannes Rau 16 stycznia 1931 – 27 stycznia 2006
8. Prezydent Republiki Federalnej Niemiec
Okres urzędowania	od 1 lipca 1999 do 30 czerwca 2004
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Roman Herzog
Następca	Horst Köhler

Johannes Rau (ur. 16 stycznia 1931 r. w Wuppertalu, zm. 27 stycznia 2006 r. w Berlinie), niemiecki polityk (SPD). Na poziomie różnych ważnych stanowisk kształtował od początku lat 70' znacząco niemiecką politykę federalną. Od 1978 do 1998 był premierem Nadrenii Północnej-Westfalii. W wyborach do Bundestagu w 1987 był kandydatem SPD na kanclerza, a w 1993 komisarycznym przewodniczącym federalnym SPD. Od 1999 do 2004 był 8. prezydentem Republiki Federalnej Niemiec.

Spis treści 1 Życie 1.1 Młodość oraz życie zawodowe 1.2 Ogólnoniemiecka Partia Ludowa 1.3 Parlamentarzysta z SPD 1.4 Minister w Nadrenii-Westfalii 1.5 Premier NRW 1.6 Przewodniczący SPD 1.7 Prezydent Rau 2 Prywatnie 3 Funkcje honorowe 4 Odznaczenia 4.1 Tytuły doktora honoris causa 4.2 Honorowe obywatelstwa 4.3 Inne odznaczenia 5 Jego polityka w oczach innych 6 Członkostwa w organizacjach i inicjatywach 7 Źródła

[edytuj] Życie

[edytuj] Młodość oraz życie zawodowe

Rau był synem kupca i działacza Niebieskiego Krzyża Ewalda Raua (ur. 1 kwietnia 1898 r., zm. 15 grudnia 1953 r.) oraz Heleny Rau, z domu Hartmann (ur. 27 marca 1901 r., zm. 1 sierpnia 1988 r.). Przez nalegania ojca zrezygnował w 1948 z uczęszczania do Gimnazjum Siegesstraße w Wuppertalu: Rau wielokrotnie nie uczęszczał na zajęcia, więc jego ojciec był zdania, że może zaoszczędzić pieniądze wydawane na naukę. W 1949 rozpoczą naukę zawodu księgarza w Wuppertalskim Wydawnictwie Emila Müllera. Obok tego był od 1949 samodzielnym współpracownikiem "Westfälische Rundschau" (pol. Przegląd Westfalski) w Wuppertalu.

Po zakończeniu nauki zawodu pracował wpierw od 1952 jako księgarz wydawniczy w Wuppertalu, a potem w 1953 został lektorem w małym wydawnictwie w Witten. Od 1954 pracował jako kierownik w Jugenddienst-Verlag, 1962 został członkiem zarządu, a w 1965 dyrektorem tego wydawnictwa.

[edytuj] Ogólnoniemiecka Partia Ludowa

W 1950 pierwszy federalny minister spraw wewnętrznych Gustav Heinemann ustąpił z zajmowanego stanowiska w proteście przeciw remilitaryzacji, a dwa lata później wystąpił również z CDU, której był współzałożycielem. Heinemann założył Ogólnoniemiecką Partię Ludową (GVP), a Rau został jej członkiem i zarazem przewodniczącym powiatowym w Wuppertalu. Już po pięciu latach, w 1957, partia została rozwiązana, a Rau wraz z Heinemannem i innymi zostali członkami SPD.

[edytuj] Parlamentarzysta z SPD

Od 1958 do 1962 był przewodniczącym Młodych Socjalistów w Wuppertalu. W 1958 został pierwszy raz wybrany do Landtagu Nadrenii Północnej-Westfalii, któremu przynależał aż do 1999. W 1962 został członkiem zarządu frakcji SPD, a w 1967 jej przewodniczącym. Od 1964 do 1978 zasiadał również w Radzie Miejskiej Wuppertalu, którego też był nadburmistrzem w latach 1969-1970.

W 1968 został wybrany do zarządu federalnego SPD. Od 1973 był członkiem zarządu krajowego SPD w Nadrenii Północnej-Westfalii, a w latach 1977-1998 również jej przewodniczącym. Od 1978 członek prezydium SPD i od 1982 zastępcą federalnego przewodniczącego.

[edytuj] Minister w Nadrenii-Westfalii

W 1970 premier Heinz Kühn powołał Raua do rządu i powierzył mu resort nauki i badań. W trakcie jego urzędowania powołano w Nadrenii-Westfalii wiele szkół wyższych (m.in. Bergische Universität Wuppertal, Uniwersytet Studiów Zaocznych w Hagen).

Swym podpisem był również odpowiedzialny za zwolnienie w 1972 ze stanowiska profesora Josepha Beuysa.

[edytuj] Premier NRW

W 1978 został następcą Heinza Kühna na stanowisku premiera. Pod jego przewodnictwem SPD uzyskało, bądź też obroniło, bezwzględną większość mandatów w wyborach do Landtagu w 1980, 1985 oraz w 1990. W 1985 SPD uzyskało w Nadrenii Północnej-Westfalii 52,1% głosów, najlepszy wynik w historii. W 1995 SPD straciło większość i utworzyło koalicję z Bündnis 90/Die Grünen (Zieloni). 27 maja 1998 poprzez wybór Wolfganga Clementa na premiera skończyła się w Nadrenii-Westfalii era Raua.

Od 1 listopada 1982 aż do 31 października 1983 Rau był ponadto pierwszy raz przewodniczącym Bundesratu. Ten urząd piastował ponownie od 1 listopada 1994 do 31 października 1995.

[edytuj] Przewodniczący SPD

W wyborach do Bundestagu w 1987 był kandydatem SPD na urząd kanclerski, przegrał jednak z urzędującym kanclerzem Helmutem Kohlem. Po ustąpieniu Björna Engholma 3 maja 1993 ze stanowiska przewodniczącego SPD Rau objął komisaryczny zarząd, aż do wyboru 25 czerwca 1993 Rudolfa Scharpinga. W 1998 Johannes Rau ustąpił ze stanowiska premiera Nadrenii-Westfalii i krajowego przewodniczącego SPD. Jego następcą w partii został Franz Müntefering, a na premiera wybrano ówczesnego krajowego ministra gospodarki Wolfganga Clementa. W 1994 Rau był pierwszy raz kandydatem SPD na urząd prezydenta RFN. W trzecim głosowaniu przegrał jednak z kandydatem CDU Romanem Herzogiem.

[edytuj] Prezydent Rau

23 maja 1999 roku w drugim głosowaniu wybrano go prezydentem federalnym. Jego kontrkandydatkami były: późniejsza minister nauki Dagmar Scharpinski (z ramienia CDU) oraz ciotka jego żony, bezpartyjna teolog Uta Ranke-Heinemann (z ramienia PDS). Rau został zaprzysiężony 1 lipca 1999.

Rau kontynuował rozpoczęty przez swego poprzednika Romana Herzoga cykl Przemówień Berlińskich. Inaczej niż Herzog wygłaszał wszystkie mowy co roku osobiście. Poruszał przy tym wiele społecznie ważnych sprawy, takie jak napływ obcokrajowców, badania biologiczne i genetyczne oraz globalizację. Ostanie Przemówieniem Berlińskim wygłosił w maju 2004 roku pt. Uwierzyć w Niemcy – trochę odwagi. Wezwał w nim, w dziwny dla niego bezpośredni sposób, polityków i przedsiębiorców w Niemczech do większej uczciwości oraz świadomej odpowiedzialności.

Łącznie jako głowa państwa odbył 76 podróży zagranicznych. Odwiedzając w 2000 roku Izrael był pierwszym niemieckim politykiem, który w tym charakterze stanął przed Knesetem. Jego wygłoszona tam 16 lutego mowa była pierwszą przedstawioną po niemiecku. Prosił o przebaczenie za zbrodnie holokaustu.

22 czerwca 2002 wydał niespotykane w swej ostrości oświadczenie z powodu partyjnego spektaklu dotyczącego prawa imigracyjnego, w którym określił partyjne szarpaniny o głosowanie w Bundesracie jako niegodne. Nie skorzystał jednak z zagwarantowanego mu w konstytucji prawa do sprawdzenia zgodności z konstytucją formalnego powstawania ustawy. Zamiast tego podpisał ustawę imigracyjną mimo bardzo problematycznego, z prawnego punktu widzenia, niejednolitego głosowania (w Bundesracie) przedstawicieli landu Brandenburgii, które przez przewodniczącego Bundesratu Wowereita zostało uznane za głos na "tak". Ostatecznie Federalny Trybunał Konstytucyjny uznał ustawę imigracyjną w swej decyzji z 18.12.2002 za nieważną, gdyż Bundesrat jej nie przyjął, a niejednolite głosowanie przedstawicieli Brandenburgii nie mogło być uznane za aprobatę.

4 września 2003 Rau ogłosił, że nie będzie kandydował w następnych wyborach 23 maja 2004 na urząd prezydenta RFN, szczególnie że popierające go partie, SPD i Zieloni, nie mieli w Zgromadzeniu Federalnym większości. 23 marca 2004 przerwał podróż po Afryce, przed planowaną wizytą u niemieckich żołnierzy w Dżibuti. Według raportów służb specjalnych miał zostać przeprowadzony zamach na życie wysokiego rangą przedstawiciela Europy, a więc możliwe, że chodziło o Raua. 30 kwietnia 2004 powrócił z ostatniej oficjalnej podróży zagranicznej z Polski.

29 czerwca 2004 został pożegnany przez Bundeswehrę tzw. Wielkim Capstrzykiem.

[edytuj] Prywatnie

Johannes Rau był od 9 sierpnia 1982 roku w związku małżeńskim z Chistiną Delius (* 1956), wnuczką wcześniejszego prezydenta Niemiec Gustawa Heinemanna. Z tego małżeństwa pochodzi trójka dzieci Raua: Anna Christina (* 1983), Phillip Immanuel (* 1985) oraz Laura Helena (* 1986). Ślub cywilny odbył się w Londynie, natomiast uroczystość kościelna miała miejsce 22 sierpnia 1982 roku w Nowym Ewangielickim Kościele Wyspiarskim w Spiekeroog. Na tejże wyspie zostały również ochrzczone dzieci państwa Rau.

Spiekergoog, wyspa na Morzu Północnym, była przez lata miejscem wakacji rodziny Rau, która posiada tu domek letniskowy. To właśnie tu Johannes Rau wypoczywał po trudach politycznego dnia codziennego oraz nabierał sił po ciężkich operacjach. Właśnie dzień po zakończeniu urzędowaniu jego pierwszym celem była wyspa Spiekergoog. Ostatnio spędził na Spiekergoog, której był honorowym obywatelem od 2002, cztery tygodnie w lecie 2005 roku.

Z powodu publicznie wyznawanej wiary chrześcijańskiej był często nazywany "bratem Johannesen", ale również szkalowany jako "przerażający gaduła synodowa".

Rau wiedział od 1995 o niebezpiecznym tętniaku w aorcie brzusznej, odmawiał jednak, ze względu na pełnione funkcje oraz oczekiwany wybór na prezydenta, poddania się operacji, aż do 21 lipca 2000 gdy został już zoperowany. 18 sierpnia 2004 roku musiał poddać się poważnej operacji serca, podczas której wstawiono mu sztuczną zastawkę. Już po dwóch miesiącach (19 października 2004) musiał poddać się operacyjnemu usunięciu krwiaka z okolicy brzusznej.

Ostatnimi publicznymi występami Johanessa Raua było przyznanie Nagrody Przyjaźni Niemiecko-Tureckiej w Solingen (29 maja 2005) oraz poświęcenie Frauenkriche w Dreźnie (30 października 2005).

W przyjęciu wydanym przez prezydenta RFN z okazji jego 75. urodzin Raua 16 stycznia 2006 roku w Pałacu Bellevue w Berlinie nie mógł wziąć udziału z powodów zdrowotnych.

Johannes Rau zmarł 27 stycznia 2006 roku około godz. 8.30 w Berlinie w kręgu najbliższych.

Prezydent Horst Köhler zarządził na 27 stycznia 2006 roku dla uczczenia pamięci byłego prezydenta uroczystość państwową; po nabożeństwie w Katedrze Berlińskiej. Pochówek odbył się tego samego dnia na berlińskim cmentarzu Dorotheenfriedhof w najbliższym kręgu rodziny oraz przyjaciół.

[edytuj] Funkcje honorowe

Rau był patronem inicjatywy Uczniowie Pomagają Żyć oraz honorowym ojcem chrzestnym milionowego dziecka chrzestnego z organizacji pomocy dzieciom Plan International. Przejął to ojcostwo chrzestne po swym poprzedniku Romanie Herzogu. Oprócz tego był patronem Niemieckiej Fundacji Ochrony Zabytków. Angażował się na rzecz Fundacji Muzeum Zamek Moyland, w której był do 1998 przewodniczącym kuratorium (rady).

Od 1965 do 1999 przynależał do Krajowego Synodu Kościoła Ewangelickiego w Nadrenii oraz był zastępcą członka konsystorza Kościoła Ewangelickiego w Nadrenii. Był również ściśle powiązany z Niemieckim Synodem Ewangelickim; od 1966 do 1974 był członkiem jego prezydium, a potem brał regularnie udział w zebraniach synodu, oficjalnie oraz jako osoba prywatna.

Był długoletnim zastępcą prezesa Fundacji im. Friedricha Eberta oraz współwydawcą ewangelickiego czasopisma Zeitzeichen (pol. Znaki czasu). W 2000 roku założył własną fundację, Fundację im. Johannesa Raua.

[edytuj] Odznaczenia

[edytuj] Tytuły doktora honoris causa

• 1985 – Uniwersytet Heinricha Heinego w Düsseldorfie
• 1986 – Uniwersytet w Hajfie, Izrael (pierwszy Niemiec)
• 1991 – Uniwersytet Studiów Zaocznych w Hagen (nauki gospodarcze)
• 1997 – Uniwersytet Ruhry w Bochum (Wydział Teologiczno-Ewangelicki)
• 1985 – Akademia Teologiczna w Budapeszcie
• 1998 – Ben-Gurion University of the Negev, Izrael
• 2000 – Technion Israel Institute of Technolog (wręczony na Technicznym Uniwersytecie w Berlinie)
• 2003 – Uniwersytet w Nanjing, Chiny
• 2004 – Uniwersytet w Dortmundzie (Wydział Budownictwa)

[edytuj] Honorowe obywatelstwa

• 1991 – Wuppertal, miasto rodzinne
• 1996 – Maroldsweisach
• 2000 – Spiekeroog
• 2001 – Bonn
• 2004 – Berlin

[edytuj] Inne odznaczenia

• 1979 – Pierścień Miasta Wuppertal
• 1983 – Wielki Krzyż Federalnego Krzyża Zasługi
• 1983 – Kawaler Orderu Wbrew Powadze
• 1989 – honorowy senator Bergische Universität Wuppertal
• 1993 – Niemiecki Krzyż Honorowy Straży Pożarnej w złocie
• 1995 – honorowy członek jerozolimskiego Muzeum Izraela
• 1995 – honorowy senator Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk
• 1995 – Nagroda Lao Baecka
• 1997 – KulturPreis Europa (pol. Europejska Nagroda Kultury)
• 1998 – Nagroda Minerwy – Jülich za jego działalność na rzecz kultury, nauki i badań oraz za szczególna *zaangażowanie w sprawy miasta Jülich
• 1998 – honorowy senator Uniwersytetu w Bielefeldzie
• 1999 – Pokojowa Nagroda im. Heinricha Albertza Pracowniczej Opieki Społecznej
• 1999 – Reinhold-Schneider-Plakette
• 1999 – Złoty Cwaniak
• 1999 – Specjalny Krzyż Wielki Federalnego Krzyża Zasługi
• 2000 – Order Lwa Białego (I. Stopnia z łańcuchem) przyznany przez prezydenta Republiki Czeskiej
• 2001 – Medal Leo Baecka
• 2002 – Nagroda Inwalidów Wojennych za szczególne zasługi na rzecz niepełnosprawnych i przewlekle chorych
• 2003 – Nagroda im. Georga Schulhoffa za zaangażowanie na rzecz kształcenia zawodowego
• 2004 – "Przeciwko Zapomnieniu – Dla Demokracji" za działalność przeciwko zapomnieniu historii oraz na rzecz naszej demokracji
• 2004 – Nagroda im. Karla Batha Unii Kościołów Ewangelickich (UEK) za całokształt dokonań
• 2004 – Grosz Kultury Niemieckiej Rady Kultury
• 2004 – Złoty Krzyż Kulisty AEJ w Niemczech za szczególne zaangażowanie na rzecz młodzieży ewangelickiej
• 2005 – Gość Honorowy Roku Badenweiler
• 2005 – Nagroda im. Gustawa Adolfa dla "chrześcijańsko umotywowanego, europejskiego budowniczego mostów"
• 2005 – Nagroda Przyjaźni Niemiecko-Tureckiej (Solingen)
• 2006 – wydanie specjalne znaczka pocztowego Poczty Niemieckiej (pośmiertnie)
• 2006 – plac przed ratuszem w Eschweiler został nazwany Johannes-Rau-Platz
• 2006 – zmiana nazwy Gimnazjum Siegesstraße w Wuppertalu na Całodzienne Gimnazjum im. Johannesa Raua

[edytuj] Jego polityka w oczach innych

Na tle ewangelicko-chrześcijańskim zawsze troszczył się o społeczny kompromis i był uważany za moralną instytucję. Głównym motywem jego polityki było zabieganie o społeczną sprawiedliwość ("Jednoczenie zamiast dzielenia"). Krytycy zarzucają mu, że Nadrenia Północna-Westfalia pozostała w trakcie jego dwudziestoletnich rządów w porównaniu ogólnoniemieckim w tyle jeśli chodzi o gospodarkę, rozwój technologiczny i sprawy socjalne. Rau miał obstawać przy starym przemyśle, przede wszystkim deficytowym wydobyciu węgla, i za słabo wspierał nowe technologie. Tymże krytykom przeciwstawia się to, że przekształcenia strukturalne w przemyśle stalowym oraz górnictwie odgrywały w kraju ponadproporcjonalne skutki.

Oprócz tego znacznie pogorszyło się położenie finansowe landu (wzrastające zadłużenie).

[edytuj] Członkostwa w organizacjach i inicjatywach

• członek Towarzystwa Niemiecko-Izraelskiego
• założyciel Lasu krajów niemieckich na pustyni Negew w Izraelu
• członek honorowy Lions-Club Niemcy
• członek honorowy Chóru Ruhrkohle

[edytuj] Źródła

• Artykuł ten jest tłumaczeniem artykułu Johannes Rau w niemieckojęzycznej Wikipedii

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.