Jerzy Konikowski

Z Wikipedii

Jerzy Konikowski

Państwo	Polska RFN Niemcy
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1947 Bytom
Tytuł szachowy	mistrz FIDE (1983)
Ranking	2325 (01.07.2007)
Miejsce w kraju	niesklasyfikowany

Jerzy Konikowski (ur. 24 stycznia 1947 w Bytomiu) – polski szachista, publicysta i trener szachowy, od roku 1981 obywatel Niemiec.

Z zasadami gry w szachy zapoznał się w wieku 14 lat. W maju 1961 roku został członkiem sekcji szachowej przy Okręgowym Klubie Oficerskim OKO Caissa w Bydgoszczy. W swym pierwszym w życiu turnieju w mistrzostwach Pomorza juniorów zajął V miejsce, wyprzedzając m.in. jednego z najbardziej utalentowanych zawodników w historii polskich szachów, Jerzego Lewiego. W sumie był 4-krotnie mistrzem okręgu bydgoskiego juniorów i 2-krotnie seniorów. W mistrzostwach Polski juniorów w Goleszowie (1965) podzielił III-IV miejsce, natomiast w Wiśle (1967) był trzeci i zdobył brązowy medal. Reprezentował barwy kraju w meczach międzypaństwowych juniorów przeciwko Węgrom (1965) i Szwedom (1966 i 1967). W roku 1968 wygrał międzynarodowy turniej otwarty o Puchar Podlasia w Augustowie oraz turniej "B" im. PKWN w Lublinie. W roku 1969 został mistrzem Wojska Polskiego, a rok później wygrał V turniej międzynarodowy o Puchar Bieszczadów w Solinie. Na początku 1971 roku wyjechał na stałe do Krakowa, gdzie bronił barw I-ligowego Klubu Hutnika Nowa Huta. Szybko awansował na drugie miejsce w kadrze krakowskiej za olimpijczykiem Jerzym Kostro. W 1975 roku wywalczył brązowy medal na indywidualnych mistrzostwach Polski w grze błyskawicznej w Bydgoszczy, natomiast w konkurencji drużynowej, grając na I szachownicy w Hutniku, czynnie przyczynił się do zdobycia złotego medalu.

Wcześnie zajął się pracą szkoleniową. W Bydgoszczy trenował Lidię Fentzel, która była dwukrotną mistrzynią Polski juniorek w latach 1967 i 1969. W latach 1976-1977 kształcił się na AWF w Warszawie i uzyskał tytuł zawodowego trenera II klasy. W 1977 roku został zaangażowany do szkolenia kadry juniorów w Częstochowie. Jego podopiecznymi zostali przyszli reprezentanci kraju i olimpijczycy Roman Tomaszewski, bracia Artur i Bogusław Sygulscy oraz Jacek Flis. W plebiscycie Gazety Częstochowskiej znalazł się dwukrotnie (1980 i 1981) w piątce najlepszych trenerów w częstochowskim sporcie. W latach 1978-1981 był trenerem kadry Polskiego Związku Szachowego. Na olimpiadzie szachowej w Valletcie w roku 1980 kierowana przez niego drużyna kobieca zdobyła brązowy medal, jeden z dwóch zdobytych przez polskie szachistki w powojennej historii występów na olimpiadach.

W 1981 roku wyemigrował do Niemiec i zamieszkał w Dortmundzie. Przez kilka lat grał w I i II lidze niemieckiej (Bundeslidze), a w 1988 roku wygrał międzynarodowy turniej open w greckiej miejscowości Kavala. Był wielokrotnie angażowany przez Niemiecką Federację Szachową do prac szkoleniowych z kadrą juniorek i juniorów, m.in. trenował Arkadija Naiditscha, który jest obecnie najsilniejszym szachistą Niemiec. Przez 15 lat był trenerem kadry młodzieżowej Północnej Nadrenii-Westfalii. Obecnie trenuje reprezentację Niemiec szachistów głuchych. Od 1986 roku posiada trenerską A-licencję, najwyższą w Niemczech.

Ponad pracę szkoleniową oraz grę w turniejach przedkłada szachową publicystykę. Do stycznia 2007 roku wydał w Niemczech, Polsce, Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Czechach, Luksemburgu i Holandii około 100 książek o tematyce szachowej. Pisze także artykuły dla specjalistycznych pism w Niemczech i w kraju (Magazyn Szachista i Panorama Szachowa). W latach 1998-1999 był redaktorem naczelnym Kwartalnika Teoretycznego wydawanego przez wydawnictwo "Penelopa". Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie A.P.A.J.T.E oraz Stowarzyszenia Autorów Niemieckich "Das Wort" z siedzibą w Monachium. W okresie 1999-2000 brał trzykrotnie udział w sesjach Młodzieżowej Akademii Szachowej. Jest propagatorem treningu wirtualnego, jako uzupełniającą formą szkolenia. Tym sposobem opiekował się w latach 1999-2003 mistrzem Polski, Radosławem Wojtaszkiem. W 2002 roku został wydelegowany przez PZSzach z grupą młodzieżową (Radosław Wojtaszek, Kamil Mitoń i Agnieszka Matras) na mistrzostwa świata juniorów w Indiach. W marcu 2003 roku, po obronie pracy kontrolnej i zdaniu egzaminu przed państwową komisją, został mu przyznany przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu w Warszawie tytuł trenera I-klasy.

W roku 1983 otrzymał tytuł mistrza FIDE. Jest szachistą wszechstronnym, poza występami w turniejach zajmuje się również innymi dziedzinami szachów. Jako problemista opublikował około 400 zadań, z czego przeszło 100 zostało wyróżnionych na konkursach międzynarodowych. W specjalistycznych Albumach FIDE (zbiorach najlepszych zadań świata) znalazło się jego 8 utworów. Inną jego pasją jest gra korespondencyjna. Wygrał kilka turniejów w klasie europejskiej. W XLVIII finale Mistrzostw Europy zajął VII miejsce. Wygrał I Memoriał Sergiusza Czerniakowa (1970-1973) oraz I Memoriał Bogdana Śliwy (2005-2006). Na liście rankingowej ICCF w październiku 2006 roku posiadał 2406 punktów. Dwukrotnie zwyciężył w Polonijnych Mistrzostwach Niemiec w grze szybkiej (2005-2006).

Od 1973 roku jest żonaty z czołową pod koniec lat 60. juniorką kraju, Sylwią Grzegorzek z Katowic (dwukrotną medalistką - w latach 1969 i 1970 - mistrzostw Polski juniorek), z którą ma córkę Agatę. W tym również roku odznaczony został Złotą Odznaką Honorową Polskiego Związku Szachowego.

Od roku 1982 pracuje w Katedrze Chemii Technicznej na uniwersytecie w Dortmundzie.