Jan Romer
Z Wikipedii
Jan Edward Romer (ur. 3 maja 1869 we Lwowie, zm. 5 marca 1934 w Warszawie) - generał major Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Służba w Cesarskiej i Królewskiej Armii
Kształcił się w Nowym Sączu. Od 1887 w armii austriackiej. W 1890 ukończył Wojskową Akademię Techniczną w Wiedniu i jako oficer zawodowy przeszedł kolejne szczeble dowódcze i sztabowe. Podpułkownik z 1911. Od 1913 dowódca pułku artylerii polowej. Pułkownik z 1914 walczył na froncie rosyjskim i włoskim. 1916 na stanowisku dowódcy artylerii dywizji piechoty, potem korpusu piechoty. później dowódca brygady artylerii i specjalnej grupy artyleryjskiej, odznaczył się w walkach, otrzymał wysokie nagrody i ordery.
Od 10 lutego do 1 maja 1917 przebywał w Warszawie, w przewidywaniu objęcia dowództwa nad artylerią Legionów Polskich. Ponieważ nie został wyznaczony na to stanowisko, w pierwszej dekadzie maja powrócił na front włoski, gdzie objął dowództwo XVIII Brygady Artylerii Polowej. W listopadzie tego roku przez dwa tygodnie dowodził brygadą piechoty. 6 lutego 1918 awansowany na generała majora ze starszeństwem z 1 listopada 1917 i wyznaczony na stanowisko dowódcy artylerii IX Korpusu. W następnym miesiącu został komendantem IX Brygady Górskiej. W czerwcu 1918 przez kilka dni dowodził 18 Dywizją Piechoty. Na początku października tego roku ponownie, tymczasowo, objął dowództwo tej dywizji. 3 listopada lekko ranny dostał się do niewoli angielskiej. Zwolniony z niewoli, 5 grudnia przybył do Krakowa.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
W grudniu 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i wyznaczony na dowódcę Okręgu Generalnego "Łódź". Stanowiska nie objął, a 21 grudnia 1918 został dowódcą Okręgu Generalnego "Lublin". 5 stycznia 1919 stanął na czele Grupy Operacyjnej "Bug", marzec - grudzień 1919 szef wojskowej Misji Zakupów w Paryżu. Generał dywizji z 1 czerwca 1919. Grudzień 1919 - kwiecień 1920 dowódca 13 Dywizji Piechoty, kwiecień - maj 1920 dowódca Dywizji Jazdy na froncie ukraińskim, w czasie walk odwrotowych 6 i 1 Armii. Lipiec- wrzesień 1920 członek polskiej delegacji w sprawie rozejmu z Rosją Sowiecką, wrzesień 1920 - wrzesień 1921 szef Naczelnej Kontroli Wojskowej, wrzesień 1921 - lipiec 1926 dowódca Okręgu Korpusu II Lublin, lipiec 1926 - maj 1932 Inspektor Armii. Od 31 lipca 1932 w stanie spoczynku. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł.
Autor wspomnień. Brat znanego geografa, profesora Eugeniusza Romera.
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Komandorski Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
[edytuj] Bibliografia
- T. Kryska Karski S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
- H. P Kosk, Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Księgarnia Akademicka, Kraków 2001, ISBN 83-7188-235-1, s. 266-268.
