Języki pidżynowe
Z Wikipedii
Języki pidżinowe (pidgin, pidżyn) - języki pomocnicze o uproszczonej morfologii i składni, a także o ograniczonym słownictwie powstały na bazie jednego języka. Nazwa pidżin pochodzi od chińskiej wymowy angielskiego słowa business (biznes)[potrzebne źródło].
Języki pidżinowe powstały na skutek przemieszania języków różnych grup społecznych w strefach ich kontaktów. Często używane na obszarach wielojęzycznych np. jako języki handlu, armii, na plantacjach, w skupiskach miejskich i przemysłowych, gdzie stykają się przedstawiciele różnych grup językowych.
Najczęściej spotykane w Azji, Afryce i Ameryce. Często powstają na bazie języków kolonizatorów (np. angielski, portugalski, hiszpański, francuski, rosyjski) bądź języków rozpowszechnionych na dużym obszarze (arabski, suahili czy zulu).
Języki pidżinowe przyjęte za języki etniczne noszą nazwę języków kreolskich.
Sformułowania tego używa się również w informatyce - języki programowania pidżynowe nie służą do pisania rzeczywistych programów, a jedynie do demonstracji algorytmów, np. Pidgin Pascal. Również w matematyce używa się kolokwialnie sformułowania pidgin mathematics na zapis matematyczny, który nie jest do końca ścisły.
[edytuj] Przykłady języków pidżinowych
- papiamento - Karaiby,
- pidgin English - Azja Wschodnia i Oceania,
- bislama - Oceania,
- Canton English - Chiny,
- Chinook Jargon - północno-wschodnia część Oceanu Spokojnego,
- krio - Sierra Leone,
- Michif - język Metysów kanadyjskich
- russenorsk - wśród rybaków Arktyki,
- spanglish - północny Meksyk i USA
- ponglish - slang, którym posługują się Polacy w USA i na Wyspach Brytyjskich
