Henryk Jankowski
Z Wikipedii
Henryk Jankowski (ur. 18 grudnia 1936) – polski ksiądz katolicki, kanonik, od 1990 prałat i kapelan honorowy papieża, kapelan Solidarności, wieloletni proboszcz parafii św. Brygidy w Gdańsku, odsunięty od sprawowania tej funkcji w roku 2004, związany blisko z ruchem "Solidarności" i opozycją antykomunistyczną w PRL.
Spis treści |
Życiorys do roku 1980
Urodzony w Starogardzie Gdańskim w rodzinie kupieckiej jako jeden z ośmiorga dzieci, ma siostrę-bliźniaczkę. W młodości był ministrantem m.in. w kościele św. Wojciecha oraz kościele św. Mateusza w Starogardzie. Ukończył gimnazjum dla pracujących; pracował w urzędzie skarbowym w dziale egzekucji.
W 1958 wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1964 z rąk biskupa Edmunda Nowickiego. Objął obowiązki wikariusza w parafii Ducha Świętego w Gdańsku (do 1967), następnie w parafii św. Barbary (1967-1970). 17 marca 1970 złożył obowiązkowe ślubowanie w Wydziale ds. Wyznań w Gdańsku i formalnie objął stanowisko proboszcza parafii św. Brygidy w Gdańsku (kościół został podpalony w marcu 1945 przez Armię Czerwoną, odbudowano go w 1973, a w 1975 urządzono wnętrza).
Kapelan Solidarności
17 sierpnia 1980 odprawił mszę św. dla strajkujących robotników w Stoczni Gdańskiej. Od tego czasu związany był z późniejszą "Solidarnością" i z otoczeniem jej przywódcy - Lecha Wałęsy. W 2007 Peter Raina ujawnił w swojej książce Teczka Ks. Henryka Jankowskiego Agenci SB w Kurii Gdańskiej (ISBN 83-87689-94-7), że ks. Jankowski był nieustannie inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa, która zwerbowała spośród duchownych w jego otoczeniu wielu tajnych współpracowników. Jego osoba była obiektem zainteresowania KC PZPR, na zlecenie którego w połowie września 1983 w Głosie Wybrzeża ukazał się szkalujący ks. Jankowskiego artykuł Czerwona rzodkiewka. Była to część zakrojonej na szeroką skalę prowokacji wobec księdza. Niedługo potem gazeta zamieściła listy 20 pracowników Samodzielnej Grupy "D" Departamentu IV MSW, podszywających się pod głosy czytelników do redakcji, popierających wymowę artykułu.[1]
W czasie III Podróży Apostolskiej Jana Pawła II do Polski w 1987, w ramach akcji Zorza II o poczynaniach księdza informowało SB 37 tajnych współpracowników, w tym 9 duchownych.
W latach 80. wspólnie z Lechem Wałęsą przyjął z rąk Juliusza Nowiny Sokolnickiego Order Świętego Stanisława, a w czerwcu 1989 został powołany na stanowisko ministra stanu w popieranym przez Sokolniockiego emigracyjnym rządzie Jana Alfreda Łokcikowskiego.
Działalność po roku 1989
Po 1989 roku Henryk Jankowski przez swoje działania zaczął być postrzegany jako postać kontrowersyjna. Kazania wygłaszane przez niego, a zwłaszcza dekoracje grobu Pańskiego z okazji świąt Wielkanocy, zawierały dużą dawkę elementów antysemickich. W ciągu kilku lat poprzedzających wejście Polski do Unii Europejskiej, Henryk Jankowski zajmował publicznie stanowisko antyunijne. Za swoje wypowiedzi publiczne, kilkakrotnie był upominany przez zwierzchników w hierarchii Kościoła (np. otrzymał od arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego zakaz głoszenia kazań).
Jego przywiązanie do zbytku, bogactwa i zaszczytów (w tym otrzymywanych licznie orderów) budzi krytykę dużej części społeczeństwa. Z drugiej strony, zgromadził liczną grupę oddanych mu zwolenników wśród wiernych. 15 grudnia 2000 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Gdańska.
10 maja 2007, wbrew protestom środowiska nauczycielskiego[potrzebne źródło], odznaczony przez ministra Romana Giertycha Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Afera w roku 2004
W wyniku posądzenia o molestowanie seksualne ministrantów, prokuratura na przełomie lipca i sierpnia 2004 r. wszczęła w sprawie postępowanie wyjaśniające, które ujawniło nieprawidłowości w funkcjonowaniu plebanii i niewłaściwe relacje kapłana z ministrantami, choć nie znaleziono dowodów na molestowanie. Efektem postępowania, jak również wcześniejszych problemów z subordynacją, było odwołanie prałata z funkcji proboszcza 17 listopada 2004 r. przez abp. Tadeusza Gocłowskiego. W obronie księdza zawiązał się społeczny Komitet Obrony ks. Jankowskiego. Silny nacisk tej grupy parafian skłonił gdańskiego metropolitę do weryfikacji swojej decyzji, na mocy której przyznał ks. Jankowskiemu prawo pozostania w dotychczasowo zajmowanych apartamentach. Prałat zaapelował do parafian o zaakceptowanie decyzji arcybiskupa, w wyniku czego 15 grudnia 2004 roku akcję protestacyjną zakończono.
Proces o zniesławienie
W maju 2004 pisarz Paweł Huelle w dzienniku Rzeczpospolita opublikował artykuł na temat ks. Jankowskiego w którym napisał między innymi: proboszcz z kościoła św. Brygidy zupełnie nie rozumie Ewangelii i przeciwstawia się ostentacyjnie nauczaniu papieża (...) Przemawia jak gauleiter, gensek, nie jak kapłan. Nie wiem, ile razy jeszcze w kościele św. Brygidy usłyszę, że Żydzi zniszczyli nasz kraj, a Unia Europejska jest spiskiem zawiązanym w celu zniszczenia Polski. (...) Jest mutacją polskiego endeka z moczarowską, komunistyczną fobią plucia na obcego: Żyda, pedała, euroentuzjastę. To chory człowiek, nieszczęśliwy i potłuczony, który polskość wymieniłby w każdej chwili na dowolny paszport - volksdeutscha, Irakijczyka czy Rosjanina - gdyby szły za tym piękne szaty, nowe limuzyny, tytuły i ordery - przypinane do jego białego, przypominającego styl pułkownika Kadafiego munduru, w który ksiądz prałat tak lubi się przywdziewać
Ks. Jankowski wytoczył Huellemu proces o naruszenie dóbr osobistych. 12 września 2005 Sąd Okręgowy w Gdańsku uznał iż Paweł Huelle przekroczył granice krytyki prasowej, naruszając w ten sposób dobra osobiste ks. Jankowskiego, i ma go za to przeprosić na łamach "Rzeczpospolitej". Pisarz od wyroku się odwołał i wygrał apelację. Sąd obciążył kosztami postępowania ks. Jankowskiego. Musiał on też zwrócić Pawłowi Huelle 1000 zł kosztów, które pisarz poniósł w związku z procesem.
Kontrowersje
Pod koniec 2004 r. ks. Jankowski wsławił się sprzedażą "cegiełek" w postaci australijskiego wina "Monsignore" – "Prałat", na ukończenie budowy bursztynowego ołtarza.
We wrześniu 2006 przedstawił natomiast, firmowaną własnym nazwiskiem, wodę mineralną. Dochód z jej sprzedaży wspiera działalność Instytutu im. Henryka Jankowskiego.
2 grudnia 2006 r. ksiądz Jankowski obchodził swoje 70. urodziny i z tej okazji zorganizował wystawną uroczystość, mimo iż w liście do Prałata odradzał mu to arcybiskup Tadeusz Gocłowski. Na uroczystości nie pojawił się żaden z członków rządu, przesłane zostały jedynie listy z gratulacjami.
W październiku 2007 r. istniały zapowiedzi otwarcia przez Instytut im. Henryka Jankowskiego klubo-kawiarni, w których dostępne mają być T-shirty z wizerunkiem księdza prałata oraz piwo z wizerunkiem Benedykta XVI. Jak mówi ks. Jankowski: "piwo z wizerunkiem papieża zbliży do Boga". Według Instytutu, część zysków z klubo-kawiarni będzie przeznaczana na stypendia dla młodzieży z ubogich rodzin. Lokale te miały od stycznia 2008 roku także serwować limitowaną w sprzedaży wódkę "Prałacką" z wizerunkiem na etykiecie prałata Henryka Jankowskiego, jednak wycofano się z tego projektu.[2] Pierwszymi miastami, w których mają powstać klubo-kawiarnie są Warszawa i Elbląg[3].
Ksiądz Jankowski utrzymuje że prowadził już pierwsze rozmowy z Melem Gibsonem w sprawie nakręcenia filmu dokumentalnego o sobie.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ zobacz Marek Lasota O raporcie Sejmowej Komisji Śledczej poświęconym Grupie "D" w MSW Biuletyn IPN 2003 nr 1
- ↑ pek,. Wielkie kłopoty instytutu prałata. Rzeczpospolita. Piatek - niedziela, 2 - 4maja 2008 roku, 103 (8004), A7.
- ↑ Nisztor, Piotr. Ks. Jankowski na etykiecie wódki. Rzeczpospolita. Wtorek, 18 grudnia 2007 roku, 295 (7892), A8.
