Ksiądz
Z Wikipedii
Ksiądz - współcześnie duchowny chrześcijański. Osoba, której w Kościele katolickim udzielone zostały stosowne święcenia kapłańskie albo osoba, której w Kościołach protestanckich powierzono urząd kościelny poprzez tzw. ordynację.
Samo słowo "ksiądz" wywodzi się ze słowiańskiego kъnędzь i pierwotnie termin ten oznaczał naczelnika plemiennego (z tego samego źródła wywodzą się rosyjskie kniaź, czeskie knieze czy południowosłowiańskie knez). Słowo kъnędzь do słowiańskiego zostało zapożyczone z germańskiego kuning- "książę, naczelnik plemienny" (kuning->kŭnęgŭ>kъnęgъ>kъnędzь). W polszczyźnie słowo uległo dalszym przekształceniom (zanik jerów, zmiana nagłosowego kń- w kś- itd). We wczesnym średniowieczu zaczęto tak określać ludzi możnych i wpływowych. Mianem tym nazywano później też niekoronowanych władców jako odpowiednik łacińskiego słowa dux (dziś w tym znaczeniu polska forma książę, która pierwotnie znaczyła młodego władcę - książę od ksiądz (władca) jak koźlę od kozieł czy chłopię od chłop). Znaczenie duchowny jest najpóźniejsze (prawdopodobnie przyszło do polszczyzny pod wpływem czeskim) i z początku było stosowane jedynie wobec biskupów (zwanych wówczas często książętami Kościoła). Z czasem jej zakres, rozszerzony został na wszystkich duchownych (w tym również niekatolickich).
W niektórych wyznaniach chrześcijańskich spotykane są też inne określenia duchownych, jak pastor (łac. pasterz), starszy czy minister. Pierwszy z nich jest jednak często powiązany z wykonywaną funkcją - np. w Kościele Ewangelicko-Augsburskim - proboszcza, a w Kościele rzymskokatolickim - biskupa.
Popularne określenie księdza prawosławnego "pop" jest nieprawidłowe i może być uznane za obrazę, ponieważ ma ono zabarwienie wyraźnie obelżywe[1] (znaczy mniej więcej tyle, co "klecha"). Postulować zatem należy używanie słowa "ksiądz" albo "batiuszka" (dosł. ojczulek).
