Futro (heraldyka)

Z Wikipedii

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny heraldyki lub weksylologii. Jeśli możesz, rozbuduj go.

Futra stanowią w heraldyce obok metali i emalii trzecią grupę tynktur. W przypadku futer nie obowiązuje zasada alternacji (czyli niekładzenia barwy na barwę i metalu na metal). Futra można dowolnie kombinować z innymi futrami, z metalami i emaliami.

[edytuj] Futro zwykłe / kuśnierka

fr.: vair au naturel

en.: vair bellies

Futro zwykłe czyli kuśnierka jest pokryciem pola lub figury futerkami bliżej nieokreślonych małych zwierząt. Pierwotnie były to futerka np. wiewiórek, popielic, łasic itp. Jako, iż futra te z pewnej nawet niewielkiej odległości trudno było odróżnić, przyjęło się w heraldyce ogólne określenie futra zwykłego.

Wyjątek stanowią futro gronostajowe opisane poniżej oraz sobolowe, które to stało się pod francuską nazwą sable synonimem tynktury czarnej.

Futro zwykłe w herbie austriackiej gminy Hart-Purgstall w kraju związkowym Styria.

Futro zwykłe w herbie kraju związkowego Austrii Burgenland.

Futro zwykłe w herbie angielskiego miasta Wokingham. (Krokiew pokryta futrem zwykłym).

Futro zwykłe w herbie austriackiej gminy Sankt Oswald bei Plankenwarth

[edytuj] Futro gronostajowe

fr.: hermine

en.: ermine

W odróżnieniu od innych futer stało się futro gronostajowe samodzielną tynkturą. Można je przedstawiać w postaci naturalnej lub w postaci stylizowanych czarnych ogonków na srebrnym podłożu. Obie te formy są sobie tożsame. Oprócz tego istnieje wiele barwnych odmian postaci stylizowanej.

Futro gronostajowe w herbie Bretanii.

Futro gronostajowe w herbie francuskiej gminy Ambérieu-en-Bugey.

Futro gronostajowe naturalne w herbie austriackiego miasta Bregencji.

Barwna odniana futra gronostajowego w herbie francuskiego miasta Sonchamp.

[edytuj] Futro vair

fr. i en.: vair

Pierwowzorem futra vair były najprawdopodobniej skrawki futerek popielic luźno poprzyczepianych do tarczy. Skrawki owe mogły być również farbowane. Od farbowanych futerek wywodzą się furta vair o innym niż srebrno-niebieskim ubarwieniu. W wyniku dalszego rozwoju różnych rodzajów podziałów pól tarczy zaczęto i podziały innemi liniami zaliczać do futer typu vair. Starszą odmianą jest vair z dzwonków o zarysie w postaci łuków zwany vairem antycznym.

Futro vair w herbie francuskiego miasta Sonchamp.	Futro vair w herbie szwajcarskiej gminy Waldenburg.	Pierwotna forma futra vair (vair antyczny).	Barwna odmiana futra vair.
Futro vair na opak.	Futro vair na przemian.	Futro vair w słup.	Futro vair z choinek jako przykład futra vair z innymi liniami podziału pola.

[edytuj] Futro z łusek (papelone)

fr.: papelonné

en.: scaly / escaillé

Futro z łusek lub ... w łuskę oznacza wzór przypominający pokrycie łuską. Bez nazwania barwy przyjmuje się domyślnie tło srebrne. W przypadku łuski dwubarwnej blazonuje się najpierw barwę łuków samych będących tu figuramią zaszczytną, a następnie główną barwę czyli barwę samej łuski.

Dolna połowa tarczy w łuskę w herbie włoskiej gminy Montecatini Terme	Przykład z Herbarza Scheiblera	Futro papelone złoto-czerwone w herbie francuskiego rodu Châteaubriant.	Futro papelone złoto-czarne w herbie portugalskiej gminy Mexilhoeira Grande.
oraz w herbie wsi Chmielno w woj. pomorskim.	a także w herbie francuskiej miejscowosci Kervignac

[edytuj] Futro z piór (plumete)

fr.: plumeté

en.: plumety

Plumeté.

Zielone plumete w herbie portugalskiej gminy Santo Onofre

Plumete oznacza pokrycie figury szachownicą ukośną z piór naturalnych lub stylizowanych. Forma naturalna i stylizowana czarno-srebrna są tożsame. U form stylizowanych można również używać różnych kombinacji barw.

[edytuj] Tkaniny

W zasadzie nie istnieje w heraldyce pojęcie tkaniny heraldycznej. Istnieją ale dwa wzory pochodzące od (cennych) tkanin używanych we Francji do celów heraldycznych i będące traktowane jak futra. Są to:

[edytuj] Découpé

czyli skrawki czerwonego sukna poprzyczepiane na złotym tle przypominające kształtem nieco nieforemne rożki skierowane rogami ku górze.

[edytuj] Paillé

czyli sukno - najczęściej zielone - ze złotym haftem przedstawiającym trzy obręcze połączone łańcuchami lub trzy wianki połączone gałązkami. Wewnątrz tych obręczy/wianków znajdują się lilie, lwy lub orły. Ze względu na formę wykorzystuje się je wyłącznie do pokrywania podłużnych figur zaszczytnych lub heraldycznych.