Formuła 1 Sezon 1967

Z Wikipedii

p • d • e

Lista sezonów Mistrzostw Świata Formuły 1

1950 • 1951 • 1952 • 1953 • 1954 • 1955 • 1956 • 1957 • 1958 • 1959 • 1960 • 1961 • 1962 • 1963 • 1964 • 1965 • 1966 • 1967 • 1968 • 1969 • 1970 • 1971 • 1972 • 1973 • 1974 • 1975 • 1976 • 1977 • 1978 • 1979 • 1980 • 1981 • 1982 • 1983 • 1984 • 1985 • 1986 • 1987 • 1988 • 1989 • 1990 • 1991 • 1992 • 1993 • 1994 • 1995 • 1996 • 1997 • 1998 • 1999 • 2000 • 2001 • 2002 • 2003 • 2004 • 2005 • 2006 • 2007 • 2008 • 2009

p • d • e

Wyniki Grand Prix Formuły 1 w sezonie 1967

GP RPA • GP Monako • GP Holandii • GP Belgii • GP Francji • GP Wielkiej Brytanii • GP Niemiec • GP Kanady • GP Włoch • GP Stanów Zjednoczonych • GP Meksyku •

Sezon 1967 Formuły 1 był 18. sezonem organizowanych przez FIA wyścigów. Rozpoczął się 2 stycznia 1967 i zakończył 22 października po jedenastu wyścigach.

Spis treści

1 Podsumowanie sezonu
2 Przegląd sezonu
3 1967 Klasyfikacja końcowa konstruktorów
4 1967 Klasyfikacja końcowa kierowców
- 4.1 Oznaczenia tabel
- 4.2 Oznaczenia tablicy wyników
5 Wyniki wyścigów nie zaliczonych do mistrzostw

[edytuj] Podsumowanie sezonu

Podczas Grand Prix Holandii Lotus ujawnił nowy silnika Forda Cosworth DFV, który okazał się jednym z najbardziej utytułowanych silników w historii motoryzacji – 155 zwycięstw w Grand Prix, Le Mans i Indianapolis. Chociaż Jim Clark wygrał cztery wyścigi, tytuł mistrzowski zdobył Denny Hulme.

[edytuj] Przegląd sezonu

Rnd	Wyścig	Data	Miejsce	Zwycięzca	Konstruktor
1	Grand Prix RPA	2 stycznia	Kyalami	Pedro Rodríguez	Cooper-Maserati
2	Grand Prix Monako	7 maja	Monako	Denny Hulme	Brabham-Repco
3	Grand Prix Holandii	4 czerwca	Zandvoort	Jim Clark	Lotus-Ford
4	Grand Prix Belgii	18 czerwca	Spa-Francorchamps	Dan Gurney	Eagle-Weslake
5	Grand Prix Francji	2 lipca	Le Mans	Jack Brabham	Brabham-Repco
6	Grand Prix Wielkiej Brytanii	15 lipca	Silverstone	Jim Clark	Lotus-Ford
7	Grand Prix Niemiec	6 sierpnia	Nürburgring	Denny Hulme	Brabham-Repco
8	Grand Prix Kanady	27 sierpnia	Mosport Park	Jack Brabham	Brabham-Repco
9	Grand Prix Włoch	10 września	Monza	John Surtees	Honda
10	Grand Prix USA	1 października	Watkins Glen	Jim Clark	Lotus-Ford
11	Grand Prix Meksyku	22 października	Hermanos Rodriguez	Jim Clark	Lotus-Ford

[edytuj] 1967 Klasyfikacja końcowa konstruktorów

Miejsce	Konstruktor	Punktów
1	Brabham-Repco	63 (67)
2	Lotus-Ford	44
3	Cooper-Maserati	28
4	Honda	20
5	Ferrari	20
6	BRM	17
7	Eagle-Weslake	13
8	Lotus-BRM	6
9	Cooper-Climax	6
10	McLaren-BRM	3
11	Brabham-Climax	2
12	Eagle-Climax	0
13	Lotus-Climax	0
14	Matra-Ford	0
15	Cooper-ATS	0
16	LDS-Climax	0

[edytuj] 1967 Klasyfikacja końcowa kierowców

Pos.	Kierowca	RSA	MON	NED	BEL	FRA	GBR	GER	CAN	ITA	USA	MEX	Pts.
1	Denny Hulme	4	1	3	NS	2	2	1	2	NS	3	3	51
2	Jack Brabham	6	NS	2	NS	1	4	2	1	2	5	2	46 (48)
3	Jim Clark	NS	NS	1	6	NS	1	NS	NS	3	1	1	41
4	John Surtees	3	NS	NS	NS		6	4		1	NS	4	20
5	Chris Amon		3	4	3	NS	3	3	6	7	NS	9	20
6	Pedro Rodríguez	1	5	NS	9	6	5	8				6	15
7	Graham Hill	NS	2	NS	NS	NS	NS	NS	4	NS	2	NS	15
8	Dan Gurney	NS	NS	NS	1	NS	NS	NS	3	NS	NS	NS	13
9	Jackie Stewart	NS	NS	NS	2	3	NS	NS	NS	NS	NS	NS	10
10	Mike Spence	NS	6	8	5	NS	NS	NS	5	5	NS	5	9
11	ROD John Love	2											6
12	Jo Siffert	NS	NS	10	7	4	NS	NS	NW	NS	4	12	6
13	Jochen Rindt	NS	NS	NS	4	NS	NS	NS	NS	4	NS		6
14	Bruce McLaren		4	NS		NS	NS	NS	7	NS	NS	NS	3
15	Jo Bonnier	NS			NS		NS	5	8	NS	6	10	3
16	Chris Irwin			7	NS	5	7	7	NS	NS	NS	NS	2
17	Bob Anderson	5	DK	9	8	NS	NS						2
18	Mike Parkes			5	NS								2
19	Guy Ligier				10	NC	10	6		NS	NS	11	1
20	Ludovico Scarfiotti			6	NC					NS			1
21	Jacky Ickx									6	NS		1
22	Jean-Pierre Beltoise		DK								7	7	0
23	David Hobbs						8		9				0
24	Jonathan Williams											8	0
25	Alan Rees						9						0
26	Richard Attwood								10				0
27	Mike Fisher								11			NS	0
–	Dave Charlton	NC											0
–	Luki Botha	NC											0
–	Al Pease								NC				0
–	Piers Courage	NS	NS				NW						0
–	Moises Solana										NS	NS	0
–	ROD Sam Tingle	NS											0
–	Lorenzo Bandini		NS										0
–	Johnny Servoz-Gavin		NS										0
–	Silvio Moser						NS						0
–	Giancarlo Baghetti									NS			0
–	Tom Jones								DK				0
–	Eppie Wietzes								DSQ				0
–	Richie Ginther		DK										0
Poz.	Kierowca	RSA	MON	NED	BEL	FRA	GBR	GER	CAN	ITA	USA	MEX	Pts.

[edytuj] Oznaczenia tabel

Zgł. - wszystkie zgłoszenia do wyścigów
Starty - zgłoszone samochody, w których kierowca/zespół wystartował (jest to liczba zgłoszeń zmniejszona o ilość wyścigów, do których nie pre-kwalifikował się - NPK, nie zakwalifikował się - NZ, nie wystartował - NW, został wykluczony - WYK)
GP - ilość Grand Prix, w których startował zespół
P. - pozycja końcowa
P1, P2, P3 - pozycje na podium
Punkt. - punktował
PP - pole position
NO - najszybsze okrążenie
NS - niesklasyfikowany
DK - dyskwalifikacje;

[edytuj] Oznaczenia tablicy wyników

Kolor	Znaczenie
Złoty	Zwycięzca
Srebrny	2. miejsce
Brązowy	3. miejsce
Zielony	Ukończył na punktowanej pozycji
Czerwony	Niesklasyfikowani
Różowy	Nie zakwalifikował się (NZ) Nie pre-kwalifikował się (NPK)
Szary	Dyskwalifikacja (DK)
Biały	Wykluczony (WYK) Nie wystartował (NW}
Brak	Nie startował (-) Ukończył na niepunktowanej pozycji

Miejsce	Kierowca	Kraj	Punktów^[1]	Zwycięstw	Podium	PP
1	Denny Hulme	Nowa Zelandia	51	2	8
2	Jack Brabham	Australia	46 (48)	2	6	2
3	Jim Clark	Wlk. Brytania	41	4	5	6
4	John Surtees	Wlk. Brytania	20	1	2
5	Chris Amon	Nowa Zelandia	20		4
6	Pedro Rodríguez	Meksyk	15	1	1
7	Graham Hill	Wlk. Brytania	15		2	3
8	Dan Gurney	USA	13	1	2
9	Jackie Stewart	Wlk. Brytania	10		2
10	Mike Spence	Wlk. Brytania	9
11	John Love	ROD Rodezja	6		1
12	Jo Siffert	Szwajcaria	6
13	Jochen Rindt	Austria	6
14	Bruce McLaren	Nowa Zelandia	3
15	Jo Bonnier	Szwecja	3
16	Chris Irwin	Wlk. Brytania	2
17	Bob Anderson	Wlk. Brytania	2
18	Mike Parkes	Wlk. Brytania	2
19	Guy Ligier	FRA	1
20	Ludovico Scarfiotti	Włochy	1
21	Jacky Ickx	Belgia	1
22	Jean-Pierre Beltoise	FRA
23	David Hobbs	Wlk. Brytania
24	Jonathan Williams	Wlk. Brytania
25	Alan Rees	Wlk. Brytania
26	Richard Attwood	Wlk. Brytania
27	Mike Fisher	USA
–	Dave Charlton	RPA
–	Luki Botha	RPA
–	Al Pease	Kanada
–	Piers Courage	Wlk. Brytania
–	Moises Solana	Meksyk
–	Sam Tingle	ROD Rodezja
–	Lorenzo Bandini	Włochy
–	Johnny Servoz-Gavin	FRA
–	Silvio Moser	Szwajcaria
–	Giancarlo Baghetti	Włochy
–	Eppie Wietzes	Kanada
–	Richie Ginther	USA

[edytuj] Wyniki wyścigów nie zaliczonych do mistrzostw

Nazwa Wyścigu	Tor	Data	Zwycięzca	Konstruktor
II Wyścig Mistrzów	Brands Hatch	12 marca	Dan Gurney	Eagle-Weslake
I Spring Cup	Oulton Park	15 kwietnia	Jack Brabham	Brabham-Repco
XIX BRDC International Trophy	Silverstone	29 kwietnia	Mike Parkes	Ferrari
XVI Grand Prix Syrakuz	Syrakuzy	21 maja	Mike Parkes Ludovico Scarfiotti	Ferrari
XIV Oulton Park Gold Cup	Oulton Park	16 września	Jack Brabham	Brabham-Repco
XV Grand Prix Hiszpanii	Jarama	12 listopada	Jim Clark	Lotus-Ford

Kategoria: 1967 w Formule 1

See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.

Formuła 1 Sezon 1967

Z Wikipedii

Spis treści

[edytuj] Podsumowanie sezonu

[edytuj] Przegląd sezonu

[edytuj] 1967 Klasyfikacja końcowa konstruktorów

[edytuj] 1967 Klasyfikacja końcowa kierowców

[edytuj] Oznaczenia tabel

[edytuj] Oznaczenia tablicy wyników

[edytuj] Wyniki wyścigów nie zaliczonych do mistrzostw

Views

nawigacja

zmiany

dla edytorów

Szukaj

W innych językach