Resmî dil

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Resmî dil bir ülkede anayasa veya kanun ile kabul edilen dili tanımlamak için kullanılan terimdir. Örneğin Türkiye'de resmî dil anayasa ile Türkçe olarak belirlenmiştir.

Devlet ile birey ve bireyler arasındaki tüm resmi işlemlerin resmî dilde yapılması gerekmektedir. Bir ülke sınırları dahilinde yaşayan kişiler ya da topluluklar farklı bir dil konuşsalar dahi resmî işlemlerini gerçekleştirirken resmî dil kullanmak durumundadırlar.

Bir ülkede birden fazla dil resmî dil olarak kabul edilebilir. Örneğin Kanada'da hem İngilizce hem Fransızca resmî dildir. Ya da Filipinler'de hem İngilizce hem de Takalotça resmî dildir. Bazı ülkelerdeki resmi diller:

•  Arnavutluk
  • Arnavutça
•  Ermenistan
  • Ermenice
• Azerbaycan
  • Azerice
•  Beyaz Rusya
  • Belarus dili
  • Rusça
• Belçika
  • Hollandaca
  • Fransızca
  • Almanca
•  Belize
  • İngilizce
  • İspanyolca
•  Bosna-Hersek
  • Boşnakça
  • Hırvatça
  • Sırpça
• Güney Kıbrıs Rum Kesimi
  • Türkçe
  • Yunanca
•  Finlandiya
  • Fince
  • İsveçce
  • Sami(azınlık dili)
•  Almanya
  • Almanca
  • Danca(azınlık dili)

•  Yunanistan
  • Yunanca
  • İtalyanca(Rodos'ta)
•  Irak
  • Arapça
  • Kürtçe(Kuzey Irak'ta)
•  İrlanda
  • İrlandaca
  • İngilizce
  • İskoç dili(azınlık olarak)
•  İtalya
  • İtalyanca
  • Arnavutça(güney İtalya'da)
  • Katalanca(Sicilya'da)
  • Hırvatça,Fransızca,Almanca,Yunanca(bazı bölgeleerde)
•  Lüksemburg
  • Lüksemburgca
  • Fransızca
  • Almanca