ภาษาโปรตุเกส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาโปรตุเกส Português ปอร์ตูเก (ในประเทศโปรตุเกส) โปรตูเกว์ (บราซิล)
เสียงอ่าน:	[puɾtu'ɣeʃ] (ยุโรป), [poɾtu'gejs] (บราซิล)
พูดใน:	บราซิล โปรตุเกส แองโกลา โมซัมบิก และประเทศอื่น
จำนวนผู้พูด:	218 – 230 ล้าน
อันดับ:	5–7
ตระกูลภาษา:	อินโด-ยูโรเปียน  อิตาลิก   โรมานซ์    อิตาโล-เวสเทิร์น     อิตาโล-เวสเทิร์นตะวันตก      กัลโล-ไอบีเรียน       อิเบโร-โรมานซ์        ไอบีเรียตะวันตก         โปรตุเกส-กาลิเซียน          ภาษาโปรตุเกส
ระบบการเขียน:	อักษรละติน (อักษรโปรตุเกส)
สถานะทางการ
ภาษาทางการใน:	แองโกลา บราซิล เคปเวิร์ด ติมอร์ตะวันออก สหภาพยุโรป กินี-บิสเซา มาเก๊า โมซัมบิก โปรตุเกส เซาตูเมและปรินซิปี
องค์กรควบคุม:	สถาบันภาษาโปรตุเกสระหว่างประเทศ; ประชาคมประเทศภาษาโปรตุเกส
รหัสภาษา
ISO 639-1:	pt
ISO 639-2:	por
ISO 639-3:	por
หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา

ภาษาโปรตุเกส (português) เป็นภาษากลุ่มโรมานซ์ที่พูดในประเทศต่าง ๆ เช่น ประเทศโปรตุเกส ประเทศบราซิล ประเทศแองโกลา ประเทศโมซัมบิก และประเทศติมอร์ตะวันออก ภาษาโปรตุเกสมีคนพูดเป็นภาษาแม่มากกว่า 200 ล้านคน ทำให้เป็นหนึ่งในไม่กี่ภาษาที่พูดทั่วโลก และเป็นภาษาที่มีคนพูดเป็นภาษาแม่มากเป็นอันดับ 5 หรือ 6 ของโลก

ภาษาโปรตุเกสได้รับการขนานนามว่า A língua de Camões อา ลิงกัว เด คามอยส์ ("ภาษาของคามอยส์" ตามชื่อลูอิส เด คามอยส์: Luís de Camões ผู้ประพันธ์ The Lusiad: ลูเซียด) และ A última flor do Lácio อา อุลติมา ฟลอร์ ดู ลาซิโอ ("ดอกไม้ดอกสุดท้ายของละติอุม") คนที่พูดภาษาโปรตุเกสเรียกว่า ลูซิตานิก: Lusitanic หรือ ลูโซโฟน: Lusophones

[แก้] การกระจายทางภูมิศาสตร์

ภาษาโปรตุเกสเป็นภาษาแรกของประเทศแองโกลา ประเทศบราซิล ประเทศโปรตุเกส และประเทศเซาตูเมและปรินซิเปและเป็นภาษาที่ใช้กว้างขวางมากที่สุดในประเทศโมแซมบิก นอกจากนี้ยังเป็นภาษาราชการของประเทศติมอร์ตะวันออก (ร่วมกับภาษาเตตุม) และของมาเก๊า (ร่วมกับภาษาจีน) ภาษาโปรตุเกสมีการพูดกว้างขวาง แต่ไม่ใช่ภาษาราชการ ในประเทศแอนดอร์รา ประเทศลักเซมเบิร์ก ประเทศนามิเบีย และประเทศปารากวัย ภาษาโปรตุเกสครีโอลเป้นภาษาแม่ของประเทศเคปเวิร์ดและบางส่วนของประชากรของประเทศกินีบิสเซา ชาวเคปเวิร์ดส่วนใหญ่ สามารถพูดภาษาดรตุเกสมาตรฐานได้ด้วย และใช้ในระดับภาษาของท้องถิ่น

ชุมชนผู้อพยพที่สามารถพูดภาษาโปรตุเกสได้ปรากฏอยู่ในหลายเมืองทั่วโลก เช่น มอนทรีออลและโทรอนโตในประเทศแคนาดา; ปารีสในประเทศฝรั่งเศส; อะซุนซิโอนในประเทศปารากวัย; บอสตัน นิวเบ็ดฟอร์ด เคปค็อด ฟอลล์ริเวอร์ โฮโนลูลู ฮิวสตัน นูอาร์ก นครนิวยอร์ก ออร์แลนโด ไมอามี โพรวิเดนซ์ ซาคราเมนโตในสหรัฐอเมริกา; บัวโนสไอเรส ในประเทศอาร์เจนตินา อุรุกวัย และในประเทศญี่ปุ่น ประเทศอื่น ๆ ที่สามารถพบผู้ที่พูดภาษาโปรตุเกสได้รวมถึง แอนดอร์รา เบลเยียม เบอร์มิวดา สวิตเซอร์แลนด์ และบางชุมชนในประเทศอินเดีย เช่นโกอา มีผู้พูดภาษาโปรตุเกส ประมาณ 187 ล้านคนในอเมริกาใต้ 17 ล้านคนในแอฟริกา 12 ล้านคนในยุโรป 2 ล้านคนในอเมริกาเหนือ และ 610,000 คนในเอเชีย

ด • พ • ก ภาษากลุ่มโรมานซ์
โรมานซ์ใต้	คอร์ซิกา (กัลลูรา)  • ซัสซาร์ • ซาร์ดิเนีย (กัมปีดาโน, โลกูโดโร)
โรมานซ์ตะวันออก	โรมาเนีย (มอลโดวา, วลาช)  • อะโรมาเนียน • เมเกลโน-โรมาเนีย  • อิสโตร-โรมาเนีย
อิตาโล-ดัลเมเชียนโรมานซ์	อิตาลี (อิตาลีกลาง, ฟลอเรนซ์, ทัสกัน, โรมาเนสโก, จูดีโอ-อิตาลี)  • กาลาเบรีย • ดัลเมเชีย† • อิสเตรีย • เนเปิลส์  • ซิซิลี
โรมานซ์ตะวันตก	หลัก คาตาลัน (แบลีแอริก, บาเลนเซีย)  • ฝรั่งเศส (รวม ซาร์ฟาติก†)  • โปรตุเกส-กาลิเซีย (ฟาลา, กาลิเซีย, โปรตุเกส)  • สเปน/คาสตีล (รวม ลาดิโน) อื่นๆ อารากอน (โมซาราบิก†)  • ฟรองโก-โปรวองซาล (เบรซอง, โดฟีนัว, โฟเรเซียง, ฟรอง-กงตัว, เชอเวอนัว, ชูราเซียง, ลียอเน, ซาวัวยาร์, โวดัว)  • อัสตูร์-เลออน (อัสตูเรียส, กันตาเบรีย, เอกซ์เตรมาดูรา, เลออน, มีรันดา)  • เบอร์กันดี (ฟรอง-กงตัว)  • เอมีเลียโน-โรมัญโญโล • ฟรองเซียง • กอลโล • ลิกูเรีย (เจนัว, โมเนกาสก์)  • ลอมบาร์ด (ตะวันออก, ตะวันตก)  • ลอแรง • นอร์มอง • อ็อกซิตัน [โอแวร์ญา, เอาเปงก์, กาสกอง (อารัน, เบอาร์น) , ลองเกอโดเซียง, ลีมูแซง, โปรวองซาล (มองโตนาสก์, นีซาร์) ]  • ปีการ์ (ชองเปอนัว, ชตีมี, รูชี)  • พีดมอนต์ • ปัวเตอแวง-แซงตงเช • ราเอโต-โรมานซ์ (ฟรีอูลี, ลาดิน, โรมานช์)  • เวนิส • วัลลูน
† แสดงภาษาที่สูญหายแล้ว