Von der Groeben

Z Wikipedii

Von der Groeben (ród) - pruski ród szlachecki.

[edytuj] Zarys historii rodu

Groebenowie należeli do dwunastu rodów szlacheckich dawnego królestwa Saksonii. Jeden z Groebenów za swoich rządów nakazał budowanie rowów kanalizacyjnych - po niemiecku Gräben, a dla upamiętnienia tych poczynań nazwał swój nowozbudowany zamek w ten właśnie sposób. Stąd pochodzi ich nazwisko "von der Burg Gräben". Nazwisko przyjęło się w formie skróconej "von der Gröben", lub inaczej "von der Groeben". Zamek został zniszczony w wyniku wojen prowadzonych przez Karola Wielkiego przeciwko Sasom. W miejscu gdzie stał ów zamek istnieje miejscowość pod tą samą nazwą, w okolicach Jeny i Taucha. Jeden z Groebenów pielgrzymował do Jerozolimy w IX wieku. Inny członek rodu za pomoc przy oblężeniu i zdobyciu Brandenburga otrzymał godność kardynała w 926 roku. Równocześnie powstało drugie Gröben w odległości kilku kilometrów od Berlina (obecnie już nieistniejące). Rodzina uzyskała urząd dworski Marchii Brandenburskiej. Odgałęzienie linii brandenburskiej osiadło w Prusach by bronić interesów zakonu krzyżackiego. Wśród nich był Henryk (zmarły w 1410), który w 1408 roku nabył majątek Kobbern. Jego synowie Adam i Günter polegli pod Grunwaldem, walcząc po stronie krzyżackiej. Przeżył tylko syn Güntera, Ludwik. Jeden z potomków Ludwika, Georg Heinrich za zasługi dla Prus został mianowany generałem i starostą Kwidzyna oraz Prabut.

[edytuj] Kilku przedstawicieli linii pruskiej

1. Friedrich, urodzony w Karszewie w 1645 roku, zmarły w Ponarach w 1712 roku;

2. Friedrich Gottfried, urodzony w Skandawie w 1726 roku, zmarły w Królewcu w 1799 roku;

3. Georg Dietrich, urodzony w Królewcu w 1725 roku, zmarły w Berlinie w 1794 roku;

4. Georg Heinrich, urodzony w Bezławkach w 1630 roku, zmarły w Kwidzynie w 1697 roku, syn Ludwika;

5. Georg Reinhold, urodzony w Koblencji w 1817 oku, zmarły w Nowej Wiosce w 1894 roku;

6. Heinrich Wilhelm, urodzony w Grodzisku Małym (nieistniejąca wieś k/ Podleśnego) w 1657 roku, zmarły w Łankiejmach w 1729 roku;

7. Karl, urodzony w Linkowie w 1788 roku, zmarły w Nowej Wiosce w 1876 roku;

8. Karl Heinrich, urodzony w Löwenburg w 1683 roku, zmarł w Jarzeniu, powiat Braniewo w 1746 roku;

9. Otto, urodzony w Jeżewie w 1567 roku, zmarły w Jeżewie w 1644 roku;

10. Otto Friedrich, urodzony w Napratach w 1656 roku, zmarły w Kwidzynie w 1728 roku, syn Georga Heinricha; spędził dzieciństwo w okolicach Barczewa i w Kwidzynie, uczęszczał w latach 1666 – 1675 do gimnazjum jezuickiego w Reszlu, a w wieku 17 lat wziął udział w wyprawie polskiego pułkownika Meglina do Włoch i na Maltę. Zraniony w potyczce z piratami, zwiedził Cypr, Palestynę i Egipt i wrócił przez Francję po ośmiu latach do kraju. Przez 2 lata przebywał na dworze berlińskim, w latach 1682 – 1683 dowodził wyprawą morską z udziałem 2 fregat na wybrzeże Gwinei i Angoli, biorąc w posiadanie Brandenburgii wioskę Acoda na Złotym Wybrzeżu. Za swoje zasługi otrzymał po śmierć ojca urząd starosty Kwidzyna i Prabut. Wziął udział w wyprawie Wenecjan przeciw Turkom na Peloponezie. Po powrocie mianowany pułkownikiem mieszkał przeważnie w Nowej Wiosce i poświecił się zagospodarowaniu swoich dóbr i życiu rodzinnemu. Trzykrotnie żonaty, pozostawił 18 dzieci. Zmarł w Kwidzynie 30 stycznia 1728 roku, pochowany w kaplicy katedralnej wraz ze swymi trzema żonami. Opublikował w 1694 roku w Kwidzynie utwór poetycki „Orientaliche Beschreibung” oraz opis podróży po Gwinei;