Międzynarodowa Unia Astronomiczna
Z Wikipedii
Międzynarodowa Unia Astronomiczna (ang. International Astronomical Union; fr. Union Astronomique Internationale - IAU/UAI/MUA) - międzynarodowa organizacja zrzeszająca 9040 zawodowych astronomów (wymagane jest posiadanie co najmniej doktoratu) rekomendowanych przez odpowiednie Komitety Narodowe. Koordynuje działalność badawczą w dziedzinie astronomii na świecie, organizuje kongresy generalne co trzy lata (ostatni, XXVI, odbył się w sierpniu 2006 w Pradze), sympozja i inne konferencje specjalistyczne, prowadzi działalność wydawniczą i informacyjną (np. telegramy o nowych odkryciach). Zorganizowana jest w 37 komisji specjalistycznych grupujących się w 12 zespołach. Obecnym przewodniczącym MUA jest Ronald D. Ekers.
Unia posiada wyłączne prawo do nadawania nazw nowo odkrytym ciałom niebieskim oraz nazywania tworów powierzchniowych na nich występujących. Zajmuje się tym Grupa Robocza ds. Nomenklatury Systemu Planetarnego (ang. Working Group for Planetary System Nomenclature).
MUA powstała w 1919 roku w wyniku połączenia różnych międzynarodowych projektów, m.in. Carte du Ciel, Unii Słonecznej (Solar Union) i Międzynarodowego Biura Czasu (fr. Bureau International de l'Heure). Pierwszym przewodniczącym był Benjamin Baillaud.
Polska przystąpiła do MUA w 1922 roku, obecnie do organizacji należy około stu polskich astronomów. Kilku najwybitniejszych Polaków zostało też przyjętych na 6-letnią kadencję Wiceprzewodniczącego Unii. Byli to: Tadeusz Banachiewicz (1932-1938), Eugeniusz Rybka (1952-1958), Wilhelmina Iwanowska (1973-1979) oraz Józef Smak (1991-1997).
