Wilhelmina Iwanowska
Z Wikipedii
Wilhelmina Iwanowska, (ur. 2 września 1905 w Wilnie, zm. 16 maja 1999 w Toruniu), polska astronom, profesor w Insytucie Astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Ukończyła Wydział Astronomii na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (w 1937 roku uzyskała habilitację). Od 1927 pracowała w Obserwatorium Astronomicznym USB kierowanym przez Władysława Dziewulskiego. Po zajęciu Litwy przez Armię Czerwoną wraz z kolegami i koleżankami uciekła przed prześladowaniami komunistów do Łodzi. Tutaj miała czekać na przydział od władz do jednego z uniwersytetów w kraju, jednak wraz z grupą polskich naukowców z wileńskiej Alma Mater na czele z profesorem Władysławem Dziewulskim postanowili że będą kontynuować uniwersytet ale w Toruniu. Została jedną z założycielek Uniwersytetu Mikołaja Kopernika oraz toruńskiej szkoły astronomii i radioastronomii.
Brała udział w badaniach na temat między innymi ruchu gwiazd w przestrzeni, fotometrii fotograficznej, gwiazd zmiennych, widm gwiazdowych oraz ewolucji galaktyk. Była zapraszana na wykłady nie tylko na europejskich ale i na amerykańskich uniwersytetach. Została też wiceprezesem Międzynarodowej Unii Astronomicznej oraz członkiem Polskiej Akademii Nauk. Była założycielką Toruńskiego Centrum Astronomicznego PAN. Otrzymała tytuł doktora honoris causa trzech uczelni wyższych:
- University of Leicester (Wielka Brytania)
- University of Manitoba w Winnipeg (Kanada)
- Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (Polska)
Otrzymała honorowe obywatelstwo miasta Winnipeg, a 31 lipca 1997 roku również i Torunia.
Postanowieniem prezydenta Lecha Wałęsy z dnia 4 maja 1995 roku, w uznaniu wybitnych osiągnięć naukowych w dziedzinie astronomii, została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Imieniem Wilhelminy Iwanowskiej nazwano jedną z ulic Torunia w dzielnicy Podgórz.
