Lord Voldemort

Z Wikipedii

Lord Voldemort (Tom Marvolo Riddle)
Meropa Gaunt Tom Riddle (senior) – mugol
Płeć	mężczyzna
Magiczność	połkrwi
Szkoła	Hogwart
Dom	Slytherin
Zajęcie	czarnoksiężnik
Odtwórca	Richard Bremmer(głos) Christian Coulson Ralph Fiennes Hero Fiennes Tiffin Frank Dillane
Debiut	Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Lord Voldemort (właściwie Tom Marvolo Riddle - ur. 31 grudnia 1926, zm. 2 maja 1998) – fikcyjna postać z serii powieści J. K. Rowling o Harrym Potterze, będący potężnym czarnoksiężnikiem stojącym na czele swoich popleczników nazywanych Śmierciożercami. Przez lękających się go najczęściej określany eufemizmami „Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać” oraz „Sam-Wiesz-Kto”, przez naśladowców nazywany również „Czarnym Panem”.

Spis treści 1 Etymologia określeń 2 Drzewo genealogiczne 3 Opis życia 3.1 Dzieciństwo 3.2 Okres nauki 3.3 Lord Voldemort 3.4 Załamanie potęgi 3.5 Powrót 3.6 Ostatnia bitwa 4 Horkruksy 5 Ofiary uśmiercone przez Voldemorta i jego popleczników 6 Poplecznicy 7 Ekranizacja 8 Przypisy

[edytuj] Etymologia określeń

Ta sekcja może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane dane. Pomóż Wikipedii, dodając przypisy.

W szóstej części serii znajduje się opis życia Toma Marvolo Riddle, z którego wynika, że imię to nadała mu matka po jego ojcu, Tomie Riddle'u, Marvolo z kolei jest imieniem jej ojca. Imię „Tom” jest imieniem dość popularnym i na wskroś zwykłym, o którym późniejszy Lord Voldemort próbował zapomnieć, ponieważ uważał się za kogoś wyjątkowego. Wyraz riddle oznacza w języku angielskim zagadkę, szaradę, rebus, a więc osobę tajemniczą, zamkniętą w sobie, nieodgadnioną. Słowo marvolo jest nawiązaniem do angielskiego słowa marvelous, oznaczającego coś wspaniałego, nieprawdopodobnego.

Pochodzenie pseudonimu Lorda Voldemorta wytłumaczone jest częściowo w drugiej części serii, gdzie sam Riddle wskazuje, że zdanie I am Lord Voldemort (pol. „Jestem Lord Voldemort”) jest anagramem jego pełnego nazwiska, Tom Marvolo Riddle. Na jego wybór miała też z pewnością wpływ chęć osiągnięcia nieśmiertelności, co wskazane jest ponownie w szóstym tomie, gdzie ukazana jest „ucieczka od śmierci” poprzez tworzenie horkruksów. Voldemort może mieć źródłosłów francuski, na co wskazywać mogą studia nad tym językiem autorki w Paryżu oraz jej wskazówkę, iż Voldemort wymawia się z niemym t na końcu, co jest typowe dla tego języka. Wyraz voile oznacza „uciekać”, de – od, mort – śmierć albo martwy człowiek; składając w całość: „Uciekający śmierci”. Zbitka de mort może być również tłumaczona jako „śmiertelny”. Inną możliwością może być zastąpienie voile wprost przez vol (volonte) wyrażającego chęć. Wtedy imię tej postaci tłumaczyć można jako „chęć śmierci” bądź „żądza mordu”, albo odwrotnie - jako osoba zamykająca części swej duszy w horkruksach: "uciekający przed śmiercią".

[edytuj] Drzewo genealogiczne

Salazar Slytherin

Ród Peverellów

Thomas Riddle

Mary Riddle

Marvolo Gaunt

Tom Riddle

Meropa Gaunt

Morfin Gaunt

Tom Marvolo Riddle

Harry Potter

[edytuj] Opis życia

[edytuj] Dzieciństwo

Tom Marvolo Riddle urodził się 31 grudnia 1926 roku. Jego matka, Meropa Gaunt, była czarownicą, która zakochała się bez pamięci w mugolu Tomie Riddle'u. Ponieważ był on dość przystojny, a sama Meropa oprócz swoich zdolności nie była urodziwa. Dlatego też podała mu napój miłosny, aby ten zwrócił na nią uwagę. Według Albusa Dumbledore'a^[1] musiała ona okresowo podawać mu kolejne dawki, aby czar nie prysł, jednakże w pewnym momencie zaprzestała tego myśląc, że skoro poczęli dziecko i spędzili razem sporo czasu naprawdę się w niej zakochał. Niestety nadzieje okazały się płonne, gdyż Tom Riddle natychmiast ją wtedy opuścił i już nigdy nie wrócił. Stąd mimo swych przekonań Voldemort był czarodziejem półkrwi.

Opuszczona matka Toma tułała się nie mogąc odnaleźć się w stracie bliskiej jej osoby. Dumbledore, podejrzewał, że mogła stracić swe magiczne zdolności, lub zaprzestała ich używania, po tym jak została odtrącona przez ukochanego. Gdy zbliżał się czas rozwiązania, sprzedała medalion Slytherina (późniejszy horkruks) Burkesowi (współwłaścicielowi sklepu „Borgin & Burkes”). Zarobiła 10 galeonów i udało się jej odnaleźć sierociniec, w którym urodziła dziecko, którego poleciła nazwać właśnie Tomem Marvolo Riddlem, gdzie też zmarła w dwie godziny po porodzie. W sierocińcu, gdzie się wychowywał, chłopiec zauważył, że jest w stanie w pełniejszy sposób kontrolować rzeczywistość: sprawiać w niezwykły sposób fizyczny ból i przykrość osobom, które go denerwowały, nigdy jednak nie przyłapano go na gorącym uczynku. Z powodu fenomenów, które działy się wokół niego bano się go, ale sam był on całkowicie przygotowany na to, aby uwierzyć że jest, jak sam to określił, „wyjątkowy”.

Pierwszy, „nieszkodliwy” etap życia Toma, kończy się wizytą Albusa Dumbledore’a, pełniącego wówczas funkcję nauczyciela transmutacji w Hogwarcie, który przynosi Riddle'owi list z propozycją nauki w szkole dla czarodziejów. Chłopiec dowiedziawszy się o swym czarodziejskim pochodzeniu zapytał go o to które z jego rodziców było czarodziejem. Dowiedziawszy się, że była to matka, nie mógł w to uwierzyć, ponieważ zmarła ona w tak prozaiczny – „mugolski” sposób, po czym zostawiła go w mugolskim sierocińcu, co kłóciło się z jego wyobrażeniem o czarodziejskiej mocy, która się w nim budziła. Już wtedy miał on wstręt do wszystkiego, co zwykłe i pospolite, dowiedziawszy się o istnieniu świata magii, również mugolskiego, stąd też jego niechęć do nieczarodziejskiego imienia „Tom”.

[edytuj] Okres nauki

Tom Riddle rozpoczął naukę w Hogwarcie w wieku jedenastu lat. Szybko zdobył zaufanie grona pedagogicznego, które widziało w nim, wyjątkowo zdolnego i łaknącego wiedzy młodzieńca. Jedyną osobą, która mu nie ufała był Dumbledore, który widział jego niezdrowe pragnienie potęgi podczas zapoznania.

Do wyróżniających się wydarzeń należy odkrycie i otworzenie Komnaty Tajemnic w czasie piątego roku nauki, co było możliwe dzięki odkryciu, że jest on potomkiem jednego z założycieli Hogwartu, Salazara Slytherina, potężnego czarnoksiężnika. Za sprawą Bazyliszka strzegącego Komnaty spetryfikowanych zostało kilkoro uczniów, a jedna uczennica zginęła (jest nią Jęcząca Marta). Riddle będący wówczas prefektem i wzorowym uczniem łatwo przekonał wszystkich, że odpowiedzialny za ataki jest miłośnik wszelkiego rodzaju bestii, półolbrzym Rubeus Hagrid, który został z tego powodu wydalony ze szkoły.

W szkole zaczął on gromadzić wokół siebie osoby, tak jak on pragnące zdobyć potęgę i władzę. Z powodu swoich zdolności szybko stał się ich nieformalnym przywódcą. Później grupa ta była rdzeniem przyszłych Śmierciożerców. W Hogwarcie również zaprojektował on sobie nowe nazwisko – Lord Voldemort.

[edytuj] Lord Voldemort

Wraz ze wzrostem potęgi Voldemort rozpoczął wcielanie swoich planów w życie. Dążył do zapewnienie sobie nieśmiertelności, podporządkowanie świata mugoli czarodziejom z sobą na czele oraz wymordowania magów pochodzenia mugolskiego (nie mających "czystej" krwi). Masowo mordowano mugoli i czarodziejów, którzy nie walczyli po stronie Czarnego Pana. Narastało wrażenie osaczenia i nieustannego niebezpieczeństwa. Gdy sytuacja zaczęła się dramatycznie pogarszać Dumbledore, wówczas już dyrektor Hogwartu, jedyna osoba przed którą Voldemort prawdopodobnie czuł respekt, założył organizację zwaną Zakonem Feniksa, która miała na celu zwalczanie zagrożenia płynącego ze strony Voldemorta i jego sług.

Jako znak swój i śmierciożerców Voldemort przyjął tzw. Mroczny Znak, który wyglądał jak „czaszka, złożona z elementów, które przypominały szmaragdowe gwiazdy... spomiędzy szczęk wysuwał się jak język wąż”^[2]. Znak ten służył jako manifestacja obecności i sposób na szerzenie paniki w formie zaklęcia morsmordre^[3]. Ten sam znak w formie niemożliwego do usunięcia^[4]tatuażu znajduje się też na przedramionach zwolenników Voldemorta. Jego bolesność i kolor głębokiej czerni oznacza, że Czarny Pan wzywa śmierciożercę, a dotknięcie pozwalało na danie znaku ich mistrzowi.

[edytuj] Załamanie potęgi

Dowiedzawszy się o przepowiedni Syblilli Trelawney, Voldemort postanowił wyeliminować zagrożenie płynące od wybranego dziecka. Samo proroctwo dotyczyć mogło dwóch chłopców: czystej krwi Nevilla Longbottoma i półkrwi Harry'ego Pottera. Znając tylko pierwszą część przepowiedni i próbując zabić Pottera nieświadomie wypełnij ją naznaczając go "jako równego sobie". Zakochany w matce Harry'ego Severus Snape, śmierciożerca, który podsłuchał część przepowiedni prosił Voldemorta, aby ją oszczędził. Sami Potterowie świadomi zagrożenia, które nad nimi ciążyło zaczęli się ukrywać, a Snape postanowił ratować Lily Potter zwracając się do Dumbledore'a.

W wyniku nielojalności jednego z przyjaciół Jamesa Pottera w Halloween (31 października) 1981 roku Voldemort odkrył azyl Potterów. Zabił ojca, a następnie matkę, która zaoferowala mu wcześniej swoje życie w zamian za darowanie życia jej dziecku. Magiczna ochrona zapewniona ofiarą Lily sprawia, że Voldemort stracił niespodziewanie całą swoją moc podczas próby zamordowania rocznego Harry'ego. Śmiercionośne zaklęcie odbiło się od dziecka, a ugodziwszy Voldemorta pozbawiło go ciała oraz cząstki duszy w nim obecnej. Jednakże dzięki horkruksom, nie zginął on całkowicie, Stął sie jednak czymś w rodzaju widma, które jedynie siłą woli zmuszało się do istnienia. Bezbronny Voldemort ukrył się w puszczy albańskiej, zaś świat czarodziejów mógł nareszcie odetchnąć od terroru jego rządów z ulgą. Harry Potter – „Chłopec, Który Przeżył”, został oddany pod opiekę ciotki na Privet Drive 4. Stało się tak, bo tylko w domu prawdziwych krewnych Harry był chroniony przez ostatnie życzenie swojej matki (ochrona miała trwać do ukończenia przez Harrego 17 lat).

[edytuj] Powrót

Pierwszy raz spróbował tego dokonać w czerwcu 1992 roku, starając się wykraść Kamień Filozoficzny mogący posłużyć do produkcji Eliksiru życia, który miał posłużyć Voldemortowi w odzyskaniu ciała. Chciał to zrobić rękoma profesora Slatero Quirrella który uzyskał posadę w Hogwarcie na stanowisku obrony przed czarną magią. Był już on wtedy opętany przez Voldemorta. Tak niebezpieczne przedmioty były przekazywane pod pieczę Albusa Dumbledore'a, potężnego czarodzieja, w jedno z najlepiej strzeżonych magicznie miejsc na świecie, czyli Szkole Magii i Czarodziejstwa - Hogwarcie. Przejęciu Kamienia zapobiegł Harry Potter wraz z Ronem Weasleyem i Hermioną Granger.

Kolejna okazja nadarza się w czerwcu 1993 roku, gdy za sprawą Ginny Weasley, uczennicy Hogwartu, stopniowo odzyskiwał ciało – samotna i zagubiona dziewczyna zwierzała się w starym dzienniku Riddle’a będącym zarazem jednym z horkrusów ze swoich trosk, ten zaś uzależniał ją od siebie powoli „wysysając” z niej życie. Jego plany ponownie pokrzyżował Harry Potter wraz z Ronem Weasleyem i Hermioną Granger, który zniszczył dziennik kłem martwego bazyliszka.

Ostatecznie Voldemort używając starożytnej magii odtworzył swoje ciało pod koniec Turnieju Trójmagicznego, w czerwcu 1995 roku za sprawą Petera Pettigrew. Skorzystał z krwi Harrego, kości ojca i ciała sługi by się odrodzić. Peter był osobą bezpośrednio odpowiedzialną za śmierć Potterów oraz wtrącenie Syriusza Blacka do Azkabanu. Po zdemaskowaniu odszukał on Voldemorta prosząc go o ochronę^[5].

Rozproszony i osłabiony Zakon Feniksa został zreaktywowany, nielegalnie, bo bez wiedzy Ministerstwa Magii. Stowarzyszenie zmuszono do działania w ukryciu z powodu niewiary ministra magii w powrót Voldemorta. Dzięki tak zdobytemu czasowi czarnoksiężnik miał do dyspozycji cały rok, w ciągu którego przeciągnął na swoją stronę dementorów, wilkołaki i część olbrzymów. Każda z tych społeczności miała swoje korzyści z przyłączenia się do Voldemorta: dementorzy mogli pozostać bezkarni, wilkołaki zostały odrzucone przez społeczność czarodziejów i uwierzyli, że Lord Voldemort odmieni ich życie na lepsze, zaś olbrzymy zostały przez niego przekupione po wygnaniu ich w góry przez czarodziejów. W szeregi armii czarnoksiężnika wstąpiły również inferiusy – ożywione martwe ciała. Również wtedy doszło do masowych ucieczek niebezpiecznych czarodziejów z Azkabanu (w którym dementorzy są odpowiedzialni za ochronę).

W połowie 1996 roku, wykorzystując umysłowe połączenie między nim a Harrym, Voldemort skłonił go do wybrania się Ministerstwa Magii, aby zdobyć pełną treść przepowiedni, gdyż wysłuchać ją może tylko osoba, do której się ona odnosi, a sam Voldemort nie mógł działać otwarcie. W ślad za nimi wysłał on tam śmierciożerców, którzy mieli ją zdobyć po uzyskaniu do niej dostępu przez Pottera. W ferworze walki przepowiednia ulega zniszczeniu, przy czym ani Harry, ani żaden ze śmierciożerców nie słyszy jej treści. W Ministerstwie zjawia się sam Voldemort, który ponownie chce pozbawić życia Harry'ego, co uniemożliwia mu Dumbledore wraz z częścią Zakonu Feniksa. Voldemort zmuszony jest do salwowania się ucieczką, a Minister Magii, aurorzy i pracownicy Ministerstwa zmuszeni są ostatecznie uznać powrót czarnoksiężnika.

[edytuj] Ostatnia bitwa

Po przegranej w Ministerstwie Voldemort wraz ze Śmierciożercami szerzył terror i zniszczenie, również w świecie zwykłych ludzi, co jest pewną nowością i złamaniem tabu^[6]. Czarnoksiężnik rozczarowany działaniami ukarał swoich popleczników, w niełaskę popadł Lucjusz Malfoy, którego synowi zlecił on niemożliwe wręcz do wykonania zadanie otworzenia drogi do Hogwartu oraz zabicia Dumbledore'a. W tym czasie Dumbledore'owi i Potterowi udało się całkowicie odkryć tajemnicę horkruksów, a dyrektor Hogwartu zniszczył kolejny z nich – pierścień Marvolo Gaunta. Wkrótce okazało się jednak, że Draco Malfoy wywiązuje się ze swojego zlecenia znakomicie: udało mu się wykorzystać Pokój Życzeń do połączenia go ze sklepem Borgina i Burke'a^[7] oraz rozbroił Dumbledore (który chciał ochronić nieco wcześniej Pottera). Stał się nieświadomie panem Czarnej Różdżki, potężnego artefaktu będącego do tej pory pod opieką tego równie potężnego czarodzieja. Świadomy tego, że nie pozostało mu wiele życia Dumbledore poprosił Snape'a, aby go zabił i mógł tym samym stać się panem Różdżki oraz zachował niewinność młodego Malfoya. Niestety ta nieunikniona śmierć nie dała spodziewanych efektów, gdyż mistrzem Czarnej Różdżki pozostał Draco, który nie ma o tym pojęcia.

Przez kolejny rok Harry Potter wraz z dwójką przyjaciół kontynuował wyszukiwanie pozostałych horkrusów Voldemorta, a sam Voldemort miał w końcu okazję do zaprowadzenia nowego porządku. Strach i niepewność jutra były silniejsze od czasu sprzed jego upadku. Nie mniej był on w dalszym ciągu zaniepokojony Harrym, który nadal okazał się być niebezpiecznym wrogiem Voldemorta. Próbował on śledzić poczynania poszukujących horkrusów nie przeczuwając prawdziwej ich misji. W końcu jednak odkrył straty prawie wszystkich stworzonych przez siebie horkrusów. Węża Nagini zaczął chronić nie wysyłając go więcej na mordercze misje. Innymi ocalałymi horkruksami były czarka Hufflepuff (przebita zębem Bazyliszka przez Hermionę) i diadem Ravenclaw (spalony przez Crabbe'a Juniora zaklęciem Szatańskiej Pożogi), który został ukryty w Hogwarcie. Świadomy niebezpieczeństwa przystąpił do szturmu szkoły, w której obronie stanęła cała kadra nauczycielska, część dorosłych uczniów oraz Zakon Feniksa. Voldemort próbując zdobyć panowanie nad Czarną Różdżką zabił Snape'a, który według niego miał być jej panem. Niestety jej prawowitym właścicielem został już Harry Potter, który uprzednio rozbroił Dracona Malfoya. Postawiwszy ultimatum Voldemort wzywa do stawienia się Harry'ego Pottera w Zakazanym Lesie, którego godzi śmiertelnym zaklęciem Avada Kedavra. Nie spowodował jednak jego śmierci, lecz zniszczył pozostającą w nim części swojej duszy. Sprawia w ten sposób, że los Harry'ego nie jest dłużej uzależniony od niego, a sam Potter przestaje być horkrusem chroniącym Voldemorta. Z powodu troski matki Narcyzy Malfoy o swojego syna czarnoksiężnik został oszukany przez nią – skłamała, że Harry nie żyje. Postanawił on wtedy publicznie pokazać „martwe” ciało młodzieńca. Niedługo potem ścięta zostaje Nagini z ręki Neville'a Longbottoma– ostatni już horkruks. Wywiązuje się ostatnia walka między śmierciożercami i obrońcami zamku. Wreszcie zaskoczony Lord Voldemort stanął twarzą w twarz z Harrym Potterem. Zaklęcie czarnoksiężnika rzucone Czarną Różdżką w Pottera odbiło się od zaklęcia Expelliarmus wystrzelonego przez prawdziwego pana Czarnej Różdżki i doprowadziło do, upragnionej przez tylu, śmierci Voldemorta w maju 1998 roku.

[edytuj] Horkruksy

Horkruks to przedmiot, w którym czarnoksiężnik może umieścić rozszczepiony uprzednio aktem najwyższego zła, czyli morderstwem, kawałek swojej duszy. W wyniku fascynacji Voldemorta liczbą siedem (co widoczne jest we wspomnieniu Slughorna), Dumbledore sugeruje Harry'emu, że Voldemort rozczepił swoją duszę na tyle właśnie fragmentów (sześć horkruksów i kawałek pozostający w jego ciele). W siódmej części serii okazuje się, że także Harry jest nieumyślnie stworzonym przez Voldemorta horkruksem do których zaliczały się ostatecznie:

• dziennik Toma Marvolo Riddle'a – powstały w wyniku zabójstwa Jęczącej Marty, zniszczony przez Harry'ego kłem bazyliszka w Komnacie Tajemnic,
• pierścień Marvolo Gaunta – powstały w wyniku zabójstwa swego ojca – Toma Riddle'a (seniora), zniszczony przez Dumbledore'a mieczem Gryffindora. Okazał sie on potem być Kamieniem Wskrzeszenia – jednym z trzech Insygniów Śmierci.
• medalion Salazara Slytherina – powstały w wyniku zabójstwa mugolskiego włóczęgi, zniszczony przez Rona mieczem Gryffindora w Puszczy,
• czarka Helgi Hufflepuff – powstały w wyniku zabójstwa Chefsiby Smith, zniszczony przez Hermionę kłem bazyliszka w Komnacie Tajemnic,
• diadem Roweny Ravenclaw – powstały w wyniku zabójstwa albańskiego rolnika, przypadkowo zniszczony przez Crabba (juniora) zaklęciem Szatańska Pożoga,
• wąż Nagini – powstały w wyniku zabójstwa mugolskiego starca, ścięta przez Neville'a Longbottoma mieczem Gryffindora,
• Harry Potter – powstały przypadkowo w wyniku zabójstwa Lily Evans, zniszczony nieumyślnie przez Voldemorta.

[edytuj] Ofiary uśmiercone przez Voldemorta i jego popleczników

• Jęcząca Marta - uczennica Hogwartu, nieznana z imienia. Została zamordowana w toalecie przez Bazyliszka kierowanego przez Voldemorta.
• Tom Riddle Senior i jego rodzice (Thomas i Marrz) – ojciec i dziadkowie Voldemorta zamordowani przez niego w swym domu w wiosce Little Hangleton; do morderstwa przyznał się niewinny Morfin Gaunt, prawdopodobnie morderca użył jego różdżki i od razu zmodyfikował mu pamięć.
• Chefsiba Smith – zamordowana dla pozyskania należących do niej medalionu Salazara Slytherina i czarki należącej do Helgi Hufflepuff.
• James Potter i Lily Potter – zginęli przed upadkiem Voldemorta, broniąc swego syna Harry'ego.
• Frank Bryce – mugolski dozorca zabity przez Lorda Voldemorta, oskarżony wcześniej o zabójstwo rodziny Riddle.
• Bartemiusz Crouch – zabity przez swego jedynego syna Barty'ego Croucha Juniora pod postacią „Szalonookiego” Alastora Moody'ego.
• Cedrik Diggory – zabity na cmentarzu przy Little Hangleton przez Petera Pettigrew z użyciem różdżki Voldemorta.
• Regulus Arcturus Black (młodszy brat Syriusza Blacka) – zabity przez Inferiusy w jaskini, w której Lord Voldemort schował medalion Salazara Slytherina. Podłożył kopię medalionu z krótką notką wyjaśniającą (to on okazał się tajemniczym R.A.B.) i rozkazał Stworkowi (skrzat domowy Blacków) powrót do domu, na Grimmauld Place 12 i zniszczenie horkruksa, a także nie mówienie o jego losie nikomu z rodziny. Jego starszy brat sądził, że zabił go któryś ze Śmierciożerców, gdy Regulus przestraszył się tego co widział służąc Voldemortowi.
• Berta Jorkins – była torturowana, a potem zabita przez Lorda Voldemorta lub Glizdogona na rozkaz Czarnego Pana.
• Edgar Bones – brat Amelli Bones. Zamordowany z całą rodziną.
• Emmelina Vance (pracowała dla Zakonu Feniksa).
• Marlena McKinnon – zamordowana 2 tygodnie po wstąpieniu do Zakonu Feniksa.
• Benio Fenwick – znaleziono tylko szczątki.
• Caradoc Dearborn – zaginął 6 miesięcy po wstąpieniu do Zakonu.
• Gideon Prewett i Fabian Prewett – bracia Molly Weasley. Zabici przez Antonina Dolohova, (należeli do Zakonu).
• Dorcas Meadowes – członkini Zakonu zabita przez Voldemorta osobiście. Voldemort uważał, że jest dla niego zagrożeniem.
• Broderyk Bode – zabity przez diabelskie sidła podczas pobytu w szpitalu św. Munga(dostał je jako prezent na Gwiazdkę), do szpitala trafił z powodu próby kradzieży przepowiedni dotyczącej Harry’ego Pottera z Departamentu Tajemnic w Ministerstwie Magii, działał pod wpływem klątwy Imperius Lucjusza Malfoya.
• Amelia Bones – Szefowa Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów. Podobno osobiście została zamordowana przez Voldemorta.
• Syriusz Black - ojciec chrzestny Harrego. Zabity przez Bellaktris Lestrange podczas walki w Departamencie Tajemnic w Ministerstwie Magii.
• Igor Karkarow – dyrektor szkoły Durmstrang.
• 5-letnie dziecko zabite przez Fenrira Greybacka w szóstym tomie.
• Albus Dumbledore – zabity przez Severusa Snape'a pod koniec VI tomu.
• Charity Burbage – nauczycielka mugoloznawstwa. Została zabita przez Voldemorta na początku VII tomu.
• Hedwiga – sowa Harry'ego Pottera. Zabita przez śmierciożerców podczas ucieczki Harry'ego z Privet Drive do Nory.
• Alastor Moody – członek Zakonu Feniksa, ginie w tomie VII podczas eskortowania fałszywego Harry'ego Pottera w bezpieczne miejsce.
• Rufus Scrimgeour – minister magii, urzędujący podczas przejęcia całkowitej władzy przez Voldemorta; zginął broniąc ministerstwa.
• Elfias Doge – dawny przyjaciel Albusa Dumbledore'a. Zabity po weselu Billa i Fleur.
• Kobieta i jej dzieci – zamordowani przez Voldemorta podczas poszukiwania Gregorowicza.
• Gregorowicz – zabity przez Voldemorta po przesłuchaniu.
• Bathilda Bagshot – ciotka Grindelwalda. Została zabita przez Nagini, węża Voldemorta.
• Gellert Grindelwald – drugi z najpotężniejszych czarnoksiężników zaraz po Voldemorcie. Zginął z ręki Voldemorta, ponieważ nie chciał powiedzieć gdzie jest Czarna Różdżka.
• Ted Tonks – ojciec Nimfadory Tonks. Uciekał przed szmalcownikami. Zabity przez nich.
• Dirk Cresswell – kolega Teda Tonksa. Uciekał wraz z nim przed szmalcownikami. Zabity przez nich.
• Gornak – goblin, który uciekał z Tedem Tonksem, Dirkem Cresswellem, Deanem Thomasem i goblinem Gryfkiem przed szmalcownikami. Zabity przez nich.
• Mugolska rodzina z miejscowości Gaddley – zginęli w swoim domu poprzez wybuch gazu, jednak członkowie Zakonu Feniksa stwierdzili, że to byli śmierciożercy.
• Bogrod – goblin, zamordowany przez Voldemorta, ponieważ powiedział mu o kradzieży horkruksa przez Harry'ego Pottera w skarbcu Lestrange'ów.
• Mugole z ulicy Pokątnej.
• 13 mugoli zabitych przez Petera Pettigrew, za co został oskarżony Syriusz Black. Była o tym mowa w trzecim tomie.
• Zgredek – zabity nożem rzuconym przez Bellatrix Lestrange.
• Fred Weasley – zabity podczas bitwy o Hogwart, zabił go śmierciożerca Augustus Rookwood.
• Remus Lupin – zabity podczas bitwy o Hogwart, zabił go śmierciożerca Antonin Dołohow.
• Nimfadora Tonks – zabita podczas bitwy o Hogwart, zabiła ją Bellatrix Lestrange.
• Colin Creevey – zabity podczas bitwy o Hogwart.
• Severus Snape – zabity przez węża Nagini z rozkazu Voldemorta w celu zdobycia Czarnej Rózdżki(ang. Elder Wand), której naprawdę nie posiadał.

Poza powyższymi osobami podczas bitwy o Hogwart poplecznicy Voldemorta zabijają również ok. 50 osób. Ich nazwiska nie zostały jednak zdradzone przez autorkę. W przeszłości Voldemorta na pewno było też wiele bezimiennych ofiar.

[edytuj] Poplecznicy

• śmierciożercy:
  • Quirinus Quirrell – nie żyje (ginie w I tomie).
  • Severus Snape – nie żyje (ginie w VII tomie, przekazał informacje Voldemortowi o przepowiedni Sybilli Trelawney dotyczącej Harry'ego Pottera).
  • Peter Pettigrew – nie żyje (zabiła go jego własna metalowa dłoń w VII tomie).
  • Bartemiusz Crouch Jr – nie żyje (jego dusza zostaje wyssana przez dementora w IV tomie).
  • Lucjusz Malfoy.
  • Draco Malfoy.
  • Regulus Black – nie żyje (ginie zabity przez inferiusy podczas wykradnięcia horkruksa Voldemorta).
  • Bellatriks Lestrange – nie żyje (ginie VII tomie z ręki Molly Weasley).
  • Rudolf Lestrange.
  • Rabastan Lestrange.
  • Walden Macnair – nie żyje (ginie w VII tomie z ręki Rubeusa Hagrida).
  • Augustus Rookwood – nie żyje (ginie w VII tomie z ręki Percy'ego Weasleya, który chciał pomścić brata Freda).
  • Antonin Dołohow – nie żyje (ginie w VII tomie z ręki Filiusa Flitwicka).
  • Igor Karkarow – nie żyje (ginie w VI tomie).
  • Evan Rosier – zginął z ręki aurora Alastora „Szalonookiego” Moody'ego, jest dalekim krewnym rodziny Blacków.
  • Crabbe Sr.
  • Goyle Sr.
  • Avery.
  • Mulciber.
  • Nott.
  • Gibbon – nie żyje (ginie w VI tomie).
  • Travers – pomógł zamordować McKinnonów i torturował Ksenofiliusa Lovegooda.
  • Jancor – uczestniczył w bitwie w Departamencie Tajemnic.
  • Jugson – uczestniczył w bitwie w Departamencie Tajemnic.
  • Wilkes – nie żyje (zginął po upadku Voldemorta).
  • Selwyn – torturował Ksenofiliusa Lovegooda.
  • Yaxley – rzucił na Piusa Thicknesse'a klątwę Imperius.
  • Thorfinn Rowle – zaatakował Harry'ego, Rona i Hermionę na Tottenham Court Road.
  • Alecto Carrow – nowa nauczycielka mugoloznawstwa w VII tomie, jest siostrą Amycusa Carrowa.
  • Amycus Carrow – nowy nauczyciel obrony przed czarną magią w VII tomie, jest bratem Alecto Carrow.
  • Stan Shunpike – konduktor Błędnego Rycerza, działa jak śmierciożercę pod klątwą Imperius.
  • Pius Thicknesse – minister magii, objął to stanowisko po Rufusie Scrimgeourze, pod klatwą Imperius walczył w Bitwie o Hogwart z Percym Weasleyem i zginął.
• wilkołaki:
  • Fenrir Greyback – wilkołak, jest sprzymierzeńcem Voldemorta, jednak nie śmierciożercą, ponieważ nie posiada mrocznego znaku na ręce.
• olbrzymy:
  • Golgomat - olbrzym, jest sprzymierzeńcem Voldemorta, zabił swojego przyjaciela Karkusa, który tak jak on był przywódcą olbrzymów.
• dementorzy.
• inferiusy.
• węże:
  • Bazyliszek – olbrzymi wąż, zabity przez Harry'ego Pottera mieczem Gryffindora.
  • Nagini – wąż, zabity przez Neville'a Longbottoma mieczem Gryffindora.

[edytuj] Ekranizacja

W filmie Harry Potter i Kamień Filozoficzny głosu użyczał mu Richard Bremmer. Młodego Voldemorta (Harry Potter i Komnata Tajemnic) gra Christian Coulson. Natomiast w filmach Harry Potter i Czara Ognia i Harry Potter i Zakon Feniksa odrodzonego Voldemorta grał Ralph Fiennes. W Harry Potter i Książę Półkrwi Hero Fiennes Tiffin gra 11-letniego Voldemorta, zaś Frank Dillane wcieli się w 16-letniego Czarnego Pana.

Przypisy