Księga Tobiasza

Z Wikipedii

Archanioł Rafał i Młody Tobiasz

Stary Testament

Biblia Hebrajska (część wspólna dla judaizmu i chrześcijaństwa)

Kanon katolicki, prawosławny, etiopski i syryjski

Kanon prawosławny

Dodatek do kanonu prawosławnego

4 Machabejska

Kanon rosyjski i etiopski

4 Ezdrasza

Kanon etiopski

Kanon syryjski

Księga Tobiasza [Tb], Księga Tobita [Tob] - księga wchodząca w skład katolickiego i prawosławnego kanonu Starego Testamentu uważana za deuterokanoniczną. Przez Kościoły protestanckie uważana za apokryficzną. Księga nie należy do Biblii Hebrajskiej. Jej fragmenty znaleziono w 1955 roku wśród pism używanych przez społeczność w Qumran. Powstała najprawdopodobniej w II w. p.n.e., jako jeden z midraszy, obok księgi Judyty, Estery i Rut.

[edytuj] Treść Księgi

Księga opowiada o dziejach ojca i syna (aram. Tobi i Tobijah, lub gr. Tobit i Tobias - obydwa imiona tłumaczone wg. Biblii Tysiąclecia na Tobiasz) z pokolenia Neftalego. Początek księgi zawiera opis sprawiedliwego życia Tobiasza-ojca i uprowadzenie rodziny Tobiasza do Asyrii (734 p.n.e.), gdzie naraża się on królowi Sannacherybowi przez potajemne grzebanie pomordowanych Izraelitów. Gdy traci wzrok, zaczyna prosić Boga o śmierć. Wkrótce potem przypomina sobie, iż jeden z mieszkańców Medii jest mu winien 10 talentów srebra. Wysyła więc swego syna, Tobiasza w podróż do Medii, aby przed śmiercią ojca odebrał dług. W podróży towarzyszy mu Archanioł Rafael, który namawia Tobiasza-syna do ślubu z Sarą, pomaga w uwolnieniu jej od złego ducha, Asmodeusza i przekazuje mu sposób, w jaki może uzdrowić ślepotę ojca . Po powrocie do Niniwy, Archanioł Rafael wyjawia kim jest, oraz przekazuje Tobiaszom rady i polecenia, m.in. aby spisali to co ich spotkało.