Konstanty Ostrogski (hetman wielki litewski)

Z Wikipedii

Konstanty Ostrogski
Konstanty Iwanowicz Ostrogski
Ostrogski
Data urodzenia	1460
Data śmierci	10 sierpnia 1530

Rodzina	Ostrogscy
Rodzice	Iwan Ostrogski ?
Małżeństwo	Tatiana Korecka (Holszanska) Aleksandra Słucka
Dzieci	Konstanty Wasyl Ostrogski Ilia Ostrogski

Konstanty Iwanowicz Ostrogski herbu własnego Ostrogski (ur. ok. 1460, zm. 1530) – książę, hetman wielki litewski od 11 września 1497 do swej śmierci 10 sierpnia 1530, wojewoda trocki od 1522, kasztelan wileński od 1511.

Wspólna postać historii Polski, Ukrainy, Litwy i Białorusi. Konstanty Ostrogski wyznawał prawosławie i używał języka staroruskiego.

Już za czasów króla Jana Olbrachta walczył z Tatarami, a później z Moskwą. W nagrodę za rozbicie czambułu tatarskiego w bitwie pod Oczakowem dowodzonego przez Mehmeda I Gireja otrzymał, jako pierwszy, tytuł wielkiego hetmana litewskiego. W roku 1500, w czasie wojny litewsko-moskiewskiej 1500-1503, po przegranej bitwie nad Wiedroszą dostał się do niewoli, w której przebywał trzy lata. Idąc na udawaną współpracę z Rosjanami dostał swobodę poruszania się, którą wykorzystał do ucieczki. Król Zygmunt Stary przywrócił go na stanowisko hetmańskie. Wspomagany przez Mikołaja Firleja kontynuował wojnę z Moskwą. W 1512 wraz z hetmanem wielkim koronnym Mikołajem Kamienieckim pokonał Tatarów w bitwie pod Wiśniowcem.

W 1512 wybuchła I wojna polsko-rosyjska. Konstanty Ostrogski dowodził w tej wojnie połączonymi siłami polsko-litewskimi w sile 35 tys. żołnierzy. Podkomendnymi hetmana byli Jerzy Radziwiłł przyszły hetman polny i wielki litewski oraz Janusz Świerczowski i Witold Sampoliński dowodzący oddziałami koronnymi. W kampanii uczestniczył także przyszły polny hetman koronny Jan Amor Tarnowski. Kulminacją kampanii była bitwa pod Orszą, w której po mistrzowsku dowodził Ostrogski, odnosząc druzgocące zwycięstwo nad Rosjanami.

Wraz z namiestnikiem kijowskim Andrzejem Niemirowiczem i starostą czerkaskim Eustachym Daszkiewiczem odniósł 27 stycznia 1527 wielkie zwycięstwo nad Tatarami, w bitwie pod Olszanicą, gdzie poległo 40 000 Tatarów i uwolniono 80 000 jasyru.

Pochowany w Ławrze Pieczerskiej w Kijowie.