Hala Miętusia

Z Wikipedii

Hala Miętusia – tatrzańska hala pasterska znajdująca się w Dolinie Miętusiej, a także w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Nazwa hali pochodzi od sołtysów Miętusów z Cichego, którzy pod koniec XVI wieku od króla Zygmunta III Wazy otrzymali pastwiska na niej. Do Hali Miętusiej zalicza się takie polany, jak: Wyżnia Miętusia Rówień, Niżnia Miętusia Rówień i Miętusia Polana (na Przysłopie Miętusim), Jaworzynka Miętusia (11.3 ha), Zahradziska (10,8 ha), ale także Wyżnia Miętusia Kira i Niżnia Miętusia Kira, leżące już w Kirach, poniżej wylotu Doliny Kościeliskiej (razem 10,8 ha). Te dwie ostatnie polany później wyłączono do odzielnej hali zwanej Kirą Miętusią. Powierzchnia całej hali (wraz z Kirą Miętusią) stanowiła 344,24 ha, ale tylko część stanowiły pastwiska, większość to halizny, las, kosodrzewina i nieużytki, na których głównie odbywał się wypas, polany bowiem były koszone. Dodatkowa powierzchnia służebności (tzw. serwituty) w lasach stanowiła 178,66 ha. W 1963 r. wypasano na hali łącznie 430 owiec. Wypasano aż po Wielką Świstówkę, wkraczając w Małą Świstówkę i Kobylarzowy Żleb. Nazwa jednego ze żlebów (Wołowy Żleb) wskazuje, że wypasano w nim woły. Wypas owiec i bydła w tych miejscach o bardzo dużej wartości przyrodniczej (rosną tutaj rzadkie gatunki roślin alpejskich) był bardzo szkodliwy – powodował erozje stromych stoków i niszczenie roślinności alpejskiej.

Nazwa Hala Miętusia staje się już nazwą historyczną, gdyż na większości jej obszaru i polan zniesiono już wypasanie owiec i bydła i jeśli nie podejmie się przeciwdziałań polany te niewątpliwie po jakiś czasie zarosną lasem, w dużej części już to nastąpiło. Utrzymano jeszcze tzw. kulturowy wypas owiec na Zahradziskach i Wyżniej Miętusiej Kirze.

[edytuj] Zobacz też

• Hale tatrzańskie

[edytuj] Bibliografia