Fulvio Bernardini
Z Wikipedii
Fulvio Bernardini (ur. 28 grudnia 1905 w Rzymie - zm. 13 stycznia 1984 tamże), były piłkarz włoski grający na pozycji środkowego pomocnika. Nosił przydomki "Fuffo", "Professore" ("Profesor") i "Dottore" ("Doktor" - skończył studia z ekonomii).
Spis treści |
[edytuj] Kariera klubowa
Bernardini był rodowitym rzymianinem. Piłkarską karierę rozpoczał w jednym z najstarszych klubów w mieście, Lazio Rzym. W jego barwach zadebiutował w 1923 roku w rozgrywkach regionalnych w podgrupie Lazio, a w sezonie zajął 2. miejsce w grupie południowej. Był też najlepszym strzelcem Lazio zdobywając aż 19 goli. Rok później także awansował do finałowych rozgrywek regionu południa, ale "biancocelesti" przegrali w decydującym meczu z Anconitaną 0:1. W następnym sezonie Lazio zajęło jednak 3. miejsce w swojej podgrupie i nie awansowało do dalszej fazy.
W 1926 roku Bernardini wyjechał na północ Włoch do Mediolanu. Został piłkarzem tamtejszej Ambrosiany (obecnego Interu). Kosztował 150 tysięcy lirów, co było wówczas rekordem transferowym Włoch. W Mediolanie spędził dwa lata grając w Divisione Nazionale. W 1927 roku zajął 6. miejsce w rozgrywkach, a w 1928 roku było to miejsce 7. Po sezonie Fulvio zmienił barwy klubowe i tym samym powrócił do stolicy Włoch. Przeszedł do niedawno powstałego zespołu AS Roma. Od samego początku zaczął grać w pierwszym składzie "giallorossich" mając pewne miejsce na środku pomocy. W swoim pierwszym sezonie w rzymskim zespole zajął 3. miejsce w mistrzostwach Włoch. 6 października 1929 roku zadebiutował w nowopowstałej Serie A, w wygranym 3:1 spotkaniu z Alessandrią. Stał się gwiazdą zespołu obok Attilia Ferrarisa. W sezonie 1930/1931 wywalczył wicemistrzostwo Włoch, a także dotarł z Romą do półfinału Pucharu Europy Centralnej (1:3, 2:3 z First Vienna FC). Doprowadził też klub do wysokiego zwycięstwa 5:0 nad Juventusem Turyn i sam zdobył jednego z goli. W 1932 roku zajął 3. miejsce w Serie A, a w 1934 roku został mianowany kapitanem zespołu przejmując tę funkcję od Ferrarisa. W sezonie tym Roma rozgromiła Lazio 5:0, a dwa gole zdobył sam Bernardini. W 1936 roku zapisał na konto sukcesów kolejne wicemistrzostwo, a w 1937 roku dotarł do finału Pucharu Włoch. W Romie Bernardini grał do lata 1939 roku. W tym okresie rozegrał 286 meczów i strzelił 49 goli (zajmuje 10. miejsce na klubowej liście piłkarzy z ilością występów w Serie A i 14. miejsce na liście strzelców klubu). W latach 1939-1943 Fulvio grywał w M.A.T.E.R. Rzym w 1942 roku wywalczając z nim awans z Serie C1 do Serie B.
| Sezon | Klub | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki |
|---|---|---|---|---|---|
| 1923/24 | Lazio Rzym | Włochy  |
Divisione 1 - Sud | 16 | 19 |
| 1924/25 | Lazio Rzym | Włochy |
Divisione 1 - Sud | 16 | 16 |
| 1925/26 | Lazio Rzym | Włochy |
Divisione 1 - Sud | 9 | 14 |
| 1926/27 | Ambrosiana | Włochy |
Divisione Nazionale | 28 | 10 |
| 1927/28 | Ambrosiana | Włochy |
Divisione Nazionale | 30 | 17 |
| 1928/29 | AS Roma | Włochy |
Divisione Nazionale | 26 | 10 |
| 1929/30 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 24 | 11 |
| 1930/31 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 31 | 7 |
| 1931/32 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 29 | 7 |
| 1932/33 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 33 | 2 |
| 1933/34 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 16 | 3 |
| 1934/35 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 27 | 3 |
| 1935/36 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 30 | 1 |
| 1936/37 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 29 | 3 |
| 1937/38 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 23 | 0 |
| 1938/39 | AS Roma | Włochy |
Serie A | 18 | 0 |
| 1939/40 | M.A.T.E.R. Rzym | Włochy |
Serie C | ? | ? |
| 1940/41 | M.A.T.E.R. Rzym | Włochy |
Serie C | ? | ? |
| 1941/42 | M.A.T.E.R. Rzym | Włochy |
Serie C | ? | ? |
| 1942/43 | M.A.T.E.R. Rzym | Włochy |
Serie B | 29 | 5 |
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
 |
||
| Piłka nożna | ||
 Brąz |
1928 Amsterdam |
Piłka nożna |
W reprezentacji Włoch Bernardini zadebiutował 22 marca 1925 roku w wygranym 7:0 towarzyskim spotkaniu z reprezentacją Francji. Swojego pierwszego gola w kadrze narodowej Fulvio zdobył niemal równo rok później, gdy Włosi pokonali 3:0 Irlandczyków. W 1928 roku został powołany do kadry na Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie. Tam był podstawowym zawodnikiem Włochów. Dotarł do półfinału, jednak w nim Włosi przegrali 2:3 z Urugwajem. W meczu o 3. miejsce pokonali 11:3 Egipt i wywalczyli brązowy medal. W "Squadra Azzurra" Bernardini rozegrał łącznie 26 meczów i strzelił 3 gole.
[edytuj] Kariera trenerska
- 1949-1950 AS Roma
- 1951-1953 ACIVI Vicenza
- 1953-1958 AC Fiorentina
- 1958-1961 Lazio Rzym
- 1961-1965 FC Bologna
- 1965-1971 Sampdoria Genua
- 1971-1973 Brescia Calcio
- 1974-1975 Reprezentacja Włoch
W 1949 roku Bernardini został trenerem AS Roma. W trakcie sezonu zastąpił Luigiego Brunellę, jednak nie odniósł sukcesu i zajał dopiero 17. pozycję w lidze. W latach 1951-1953 prowadził w Serie B ACIVI Vicenza, by następnie zostać szkoleniowcem Fiorentiny. W 1956 roku zdobył z tym klubem mistrzostwo Włoch. W 1958 roku został zatrudniony w Lazio Rzym i pracował tam 3 lata. Jego kolejnym przystankiem w karierze trenerskiej była FC Bologna. W 1964 roku wywalczył swój drugi tytuł mistrza kraju jako trener. W 1965 roku podjął pracę w Sampdorii Genua i pracował tam do 1971 roku. Ostatnim klubem, jaki prowadził była Brescia Calcio (1971-1973). W latach 1974-1977 Bernardini był selekcjonerem reprezentacji Włoch. Prowadził ją w nieudanych kwalifikacjach do Euro 76 i w 1975 roku zastąpił go Enzo Bearzot.
Zmarł 13 stycznia 1984 roku w wieku 79 lat.
[edytuj] Ciekawostki
- Imię Fulvio Bernardiniego nosi treningowy ośrodek klubu AS Roma, Trigoria.
