Echinococcus vogeli
Z Wikipedii
| Echinococcus vogeli | |
 Protoskoleks E. vogeli |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | płazińce |
| Gromada | tasiemce |
| Rząd | Cyclophyllidea |
| Rodzina | Taeniidae |
| Rodzaj | Echinococcus |
| Gatunek | Echinococcus vogeli |
| Nazwa systematyczna | |
| Echinococcus vogeli | |
| (Rausch et Bernstein, 1972) | |
Echinococcus vogeli – gatunek tasiemca, pasożytuje u dziko żyjącego psa leśnego i psa domowego jako żywicieli ostatecznych, u tropikalnego gryzonia Cuniculus paca i u człowieka w postaci larwalnej[1]. U ludzi E. vogeli wywołuje echinokokozę wielokomorową, podobnie jak E. multilocularis. Najchętniej osiedla się w wątrobie[2][3]. Gatunek opisali Rausch i Bernstein w 1972 roku na podstawie niezwykłego proglotydu znalezionego w kale trzymanego w zoo w Los Angeles psa leśnego, złapanego w Kolumbii[4]. W 1979 roku D'Alessandro i wsp. podając psom pokarm zawierający fragmenty torbieli pasożyta uzyskali osobniki dorosłe[1].
Spis treści |
[edytuj] Występowanie
Donoszono o przypadkach infestacji ludzi E. vogeli w Panamie, Surinamie[5], Brazylii[6] Ekwadorze, Peru[7] i Kolumbii[1].
[edytuj] Morfologia
Strobila dojrzałego osobnika ma 3,9-5,5 mm długości, składa się z trzech członów: jałowego, hermafrodytycznego i macicznego, z których maciczny jest bardzo długi i dłuższy od pozostałej części strobili[8].
[edytuj] Cykl życiowy
Naturalnym żywicielem ostatecznym tasiemca jest pies leśny (Spoethos venaticus), a żywicielami pośrednimi są paki (Cuniculus papca) i aguti (Dasyprocta spp.). Dorosłe osobniki znajdywano też w przewodzie pokarmowym domowych psów i eksperymentalnie wykazano możliwość ich zarażenia. Dojrzałe tasiemce najprawdopodobniej nie mogą rozwijać się w kotowatych.
[edytuj] Neotropikalna echinokokoza wielokomorowa
- Objawy i przebieg
Zespół objawów wywołanych inwazją E. vogeli i pokrewny gatunek E. oligarthrus określa się jako neotropikalną echinokokozę (wielokomorową), ang. neotropical (polycystic) echinococcosis. Objawy są takie same jak w echinokokozie wielokomorowej wywołanej przez E. multilocularis.
Zobacz więcej w osobnym artykule: Echinokokoza.- Rozpoznanie
Przeprowadzono udane próby wykrycia koproantygenów E. vogeli w badaniach nad zarażonymi myszoskoczkami mongolskimi przy użyciu testów opracowanych dla E. multilocularis[9].
- Leczenie
W rzadkich przypadkach echinokokozy wywoływanej przez E. vogeli zaleca się leczenie chirurgiczne połączone z chemioterapią antyhelmintykami[10]. Wykazano skuteczność albendazolu[11][12] i mebendazolu w zarażeniach tym tasiemcem.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 D'Alessandro A, Rausch RL, Cuello C, Aristizabal N. Echinococcus vogeli in man, with a review of polycystic hydatid disease in Colombia and neighboring countries. Am J Trop Med Hyg. 28, 2, 303-17. 1979. PMID 572148.
- ↑ D'Alessandro A. Polycystic echinococcosis in tropical America: Echinococcus vogeli and E. oligarthrus. Acta Trop. 67, 1-2, 43-65. 1997. PMID 9236939.
- ↑ Soares Mdo C, Moreira-Silva CA, Alves MM, Nunes HM, Amaral IA, Móia Lde J, Conde SR, Almeida FB, Rodrigues-Silva R, Crescente JA. [Polycystic echinococcosis in the Eastern Brazilian Amazon: an update]. Rev Soc Bras Med Trop. 37, Suppl 2, 75-83. 2004. PMID 15586901.
- ↑ Rausch RL, Bernstein JJ. Echinococcus vogeli sp. n. (Cestoda: Taeniidae) from the bush dog, Speothos venaticus (Lund). Z Prakt Anasth Wiederbeleb Intensivther. 23, 1, 25-34. 1972. PMID 5050528.
- ↑ Basset D, Girou C, Nozais IP, D'Hermies F, Hoang C, Gordon R, D'Alessandro A. Neotropical echinococcosis in Suriname: Echinococcus oligarthrus in the orbit and Echinococcus vogeli in the abdomen. Am J Trop Med Hyg. 59, 5, 787-90. 1998. PMID 9840599.
- ↑ Rodrigues-Silva R, Peixoto JR, de Oliveira RM, MagalhãesPinto R, Gomes DC. An autochthonous case of Echinococcus vogeli Rausch & Bernstein, 1972 polycystic echinococcosis in the state of Rondônia, Brazil. Mem Inst Oswaldo Cruz. 97, 1, 123-6. 2002. PMID 11992162.
- ↑ Somocurcio JR, Sánchez EL, Náquira C, Schilder J, Rojas F, Chacón P, Yabar A. First report of a human case of polycystic echinococcosis due to Echinococcus vogeli from neotropical area of Peru, South America. Rev Inst Med Trop Sao Paulo. 46, 1, 41-2. 2004. PMID 15057334.
- ↑ Parazytologia i akroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 229. ISBN 83-01-13804-1.
- ↑ Matsuo K, Shimizu M, Nonaka N, Oku Y, Kamiya M. Development and sexual maturation of Echinococcus vogeli in an alternative definitive host, Mongolian gerbil (Meriones unguiculatus). Acta Trop. 75, 323-330. 2000. 10838216.
- ↑ Siqueira NG, de Almeida FB, Chalub SR, Machado-Silva JR, Rodrigues-Silva R. Successful outcome of hepatic polycystic echinococcosis managed with surgery and chemotherapy. Trans R Soc Trop Med Hyg. 101, 6, 624-6. 2007. PMID 17014876.
- ↑ Meneghelli UG, Martinelli AL, Bellucci AD, Villanova MG, Velludo MA, Magro JE. Polycystic hydatid disease (Echinococcus vogeli). Treatment with albendazole. Ann Trop Med Parasitol. 86, 2, 151-6. 1992. PMID 1417206.
- ↑ Meneghelli UG, Martinelli AL, Llorach Velludo MA, Bellucci AD, Magro JE, Barbo ML. Polycystic hydatid disease (Echinococcus vogeli). Clinical, laboratory and morphological findings in nine Brazilian patients. J Hepatol. 14, 2-3, 203-10. 1992. PMID 1500684.
[edytuj] Bibliografia
- Parazytologia i akroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 229. ISBN 83-01-13804-1.
- Eckert J, Deplazes P. Biological, epidemiological, and clinical aspects of echinococcosis, a zoonosis of increasing concern. Clin Microbiol Rev. 17, 1, 107-35. 2004. PMID 14726458. DOI:10.1128/CMR.17.1.107-135.2004
- Echinococcus granulosus and echinococcosis or hydatid disease. W: David I. Grove: A History Of Human Helminthology. C.A.B International, ss. 346-347. ISBN 0-86198-689-7.
- Dennis Tappe, August Stich, Matthias Frosch. Emergence of Polycystic Neotropical Echinococcosis. Emerging Infectious Diseases. 14, 2. 2008.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Center for Food Security and Public Health: Echinococcosis (en).
