Avro Lincoln

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: szablon:samolot infobox. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Avro Lincoln – brytyjski ciężki czterosilnikowy samolot bombowy z końca II wojny światowej, powstały w zakładach A. V. Roe (Avro), używany od 1945.

Samolot Avro Lincoln powstał na zamówienie nowego bombowca o dużym zasięgu, według wymagań technicznych B.14/43. Nowy samolot był powiększonym rozwinięciem udanego ciężkiego bombowca Avro Lancaster z 1941, z którego wykorzystano wiele elementów; jego głównym projektantem był Roy Chadwick. Początkowo nowy samolot oznaczono nawet Lancaster Mk.IV / Mk.V.

Pierwszy lot prototypu miał miejsce 9 czerwca 1944. Samolot przyjęto następnie do produkcji pod oznaczeniem fabrycznym typu Avro typ 694 i nową nazwą Lincoln. Produkcja ich jednak opóźniła się z uwagi na pierwszeństwo dostaw produkowanych już Lancasterów. Pierwsze seryjne Lincolny trafiły dopiero w sierpniu 1945 do pierwszej jednostki, 57. dywizjonu RAF. Miały służyć do bombardowania Japonii w składzie Tiger Force, lecz nie nastąpiło to przed końcem wojny. Do regularnej służby ten typ samolotu wszedł dopiero w lutym 1946, w 44. dywizjonie RAF.

Bombowce Lincoln budowano w kilku bardzo podobnych wersjach seryjnych. Litera "B" w oznaczeniach, czasami pomijana, oznaczała przeznaczenie: bombowiec. Ogółem zbudowano 604 Lincolny (różne źródła podają 503, 583 lub 624):

• B. Mk I – napędzany silnikami Rolls-Royce Merlin 85
• B. Mk II – napędzany silnikami Packard Merlin 68
• B. Mk XV – wersja budowana w Kanadzie (ukończono 1 samolot)
• B. Mk 30 – wersja budowana w Australii (w fabryce Government Aircraft Factory – GAF), silniki Merlin 85
• B. Mk 30A – wariant z mocniejszymi silnikami Rolls-Royce Merlin 102
• GR. Mk 31 (GR.31) – australijski wariant patrolowy morski przeciw okrętom podwodnym, załoga 11 osób (19 sztuk)

Samoloty Lincoln używane były przez lotnictwo brytyjskie (RAF) i australijskie (RAAF, 73 sztuki), a także argentyńskie (30 sztuk). Trzy samoloty testowane były w Kanadzie. Pomimo, że były znacznie mniej nowoczesne od używanych równocześnie amerykańskich Boeing B-29 Superfortress (pod nazwą Washington), Lincolny stanowiły podstawę brytyjskiego lotnictwa strategicznego do połowy lat 50., kiedy jako całkowicie przestarzałe zostały zastąpione przez bombowce odrzutowe serii 'V'. Używane były również do lotów rozpoznawczych, głównie nad Niemcami. 12 marca 1953 jeden Lincoln w czasie lotu treningowego został zestrzelony w okolicy Berlina, na granicy stref przez radzieckie myśliwce, załoga zginęła.

Lincolny zostały użyte bojowo przeciw komunistycznym partyzantom na Malajach w 1950 i powstańcom Mau-Mau w Kenii od 1953. We wszystkich krajach używane były do lat 60.

Część samolotów Lincoln przebudowano na samoloty transportowe, nazywane też Avro 695 Lincolnian. Udanym rozwinięciem konstrukcji Lincolna był morski samolot patrolowy Avro Shackleton.

[edytuj] Opis techniczny

Czterosilnikowy średniopłat o konstrukcji metalowej. Załoga: 7 ludzi w stanowiskach w kadłubie. Silniki rzędowe Rolls-Royce Merlin 85 o mocy 1750 KM lub Packard Merlin 68. Silniki umieszczone były w opancerzonych cylindrycznych gondolach. Wyposażenie obejmowało radar do obserwacji ziemi H2S.

[edytuj] Dane lotno-taktyczne

• wymiary:
  • rozpiętość: 36,58 m
  • długość: 23,86 m
  • wysokość: 5,27 m
  • powierzchnia nośna: 132 m²
• masy:
  • masa własna: 19686 kg
  • maksymalna masa startowa: 34019 kg
• osiągi:
  • prędkość maksymalna: 499 km/h (475 km/h na wysokości 4750 m)
  • prędkość przelotowa: 346 km/h na wysokości 6100 m
  • pułap operacyjny: 9295 m
  • zasięg: 2366 km (z maksymalnym ładunkiem bomb), 6900 km maksymalny

• uzbrojenie:
  • 6 wielkokalibrowych karabinów maszynowych Browning kaliber 12,7 mm (lub 4 wkm i 2 działka 20mm):
    • 2 w przedniej wieży strzeleckiej,
    • 2 w górnej wieży (lub 2 działka 20mm)
    • 2 w ogonowej wieży,
  • do 6356 kg bomb (np. 14 bomb po 454 kg)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Argentyńskie Lincolny
• (en) Zdjęcia