Świdnica (województwo lubuskie)

Z Wikipedii

Współrzędne: 51°53'49" N 15°24'15" E

Świdnica

Wanda Wojtkowiak

51° 53' 49'' N
15° 24' 15'' E

Liczba
mieszkańców (2006)
• liczba ludności

1400

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

66-008

Tablice rejestracyjne

FZI

Położenie na mapie Polski

Świdnica

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Świdnica (do 1945 niem. Schweinitz) – wieś gminna w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Świdnica.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim.

[edytuj] Historia

Wieś wzmiankowana w 1305 roku, powstała prawdopodobnie wcześniej, co sugeruje słowiański źródłosłów nazwy. W średniowieczu należała ona do rodu Kietliczów (von Kittlitz). W 1514 roku, dzięki staraniom Baltazara Kietlicza, Świdnica na krótko otrzymała prawa miejskie, które – ponownie na kilka lat – zostały potwierdzone w roku 1602 przez cesarza Rudolfa II. Lokacja jednak okazała się nieudana. Peryferyjność w umiejscowieniu wobec głównych szlaków handlowych zdecydowała o całkowitym pozbawieniu praw miejskich po roku 1648. W roku 1702 – ostatni z rodu Kietliczów na Świdnicy, Hans Christoph III, sprzedał część wsi (wraz z folwarkiem i dworem) Ottonowi Abrahamowi von Diebitsch z Podlegórza niedaleko Sulechowa.

[edytuj] Zabytki

Kościół pw. św. Marcina z XIV w.
Zbór Ewangelicki wzniesiony w latach 1794-1796. Obecnie kościół pw. MB Królowej Polski.
Plebania barokowa z XVIII w.
Renesansowy dwór Kietliczów z XVI w. (Obecna siedziba Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza)