میگ-۲۱

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

این مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه آن را تغییر دهید. در پایان، پس از ویکی‌سازی این الگوی پیامی را بردارید.

میگ-۲۱ (نام ناتو Fishbed) (نام روسی Микоян и Гуревич МиГ-۲۱) جنگنده مافوق صوت سبک ساخت اتحاد جماهیر شوروی با توانایی پرواز با سرعتی بیش از ۲ برابر سرعت صوت(ماخ). این هواپیما در نیروی هوایی ۵۰ کشور در چهار قاره جهان خدمت کرده‌است و با گذشت نیم قرن از اولین پروازش همچنان در بسیاری از نیروهای هوایی دنیا فعال می‌باشد. تا به حال بیش از ۱۰۰۰۰ فروند از این هواپیما ساخته شده‌است. این جنگنده همچنان دارای چندین رکورد هوانوردی می‌باشد، شامل: بیشترین شمارگان ساخت یک هواپیمای جت، بلندترین زمانی که تولید یک هواپیما ادامه داشته‌است و بیشترین تعداد ساخت یک جنگنده بعد از جنگ جهانی دوم.

میگ-۲۱
فیش بِد Fishbed
هواپیماهای جنگنده روسی
نوع جنگنده تولید کننده میکویان گووریچ تاریخ نخستین پرواز ۱۴ ژوئن ۱۹۵۶ تاریخ معرفی محصول ۱۹۵۹ وضعیت خدمت فعال کاربر اصلی نیروی هوایی روسیه تاریخ تولید انبوه ۱۹۵۹ تعداد ساخته شده ۱۰۳۵۲
فهرست مندرجات ۱ تاریخچه ۱.۱ نسل اول ۱.۲ نسل دوم ۱.۳ نسل سوم ۱.۴ نسل چهارم ۲ سوابق عملیاتی ۲.۱ ویتنام ۲.۲ خاورمیانه ۲.۳ هند ۲.۴ یوگوسلاوی سابق ۲.۵ آفریقا ۳ واریانتها ۴ کاربران ۴.۱ کاربران فعلی ۴.۲ کاربران سابق ۴.۳ کاربران غیرنظامی ۵ مشخصات (مدل میگ-۲۱ بیس) ۵.۱ مشخصات کلی ۵.۲ عملکرد ۵.۳ جنگ افزارها ۵.۴ سایر مشخصات ۶ هواپیماهای قابل مقایسه ۷ پانویس‌ها ۸ منابع

[ویرایش] تاریخچه

میگ -۲۱ در ادامه سایر تولیدات میگویان شامل جتهای زیر صوت میگ ۱۵ و ۱۷ و میگ ۱۹ که توانایی عبور از دیوار صوتی را داشت ساخته شد. در تاریخ ۱۴ فوریه ۱۹۵۵ نمونه آزمایشی Ye-۲ با بال برگشته و موتورهای RD-۹ اولین پرواز خود را انجام داد، نمونه آزمایشی بعدی Ye-۴ بود که همانند نمونه نهایی بالهایی دلتایی شکل داشت. و در نهایت در سال ۱۹۵۸ پیش نمونه Ye-۶ که با موتورهای RD-۱۱ تجهیز شده بود اولین پرواز خود را با موفقیت انجام داد. در سال ۱۹۵۸ همین پیش نمونه ]]رکورد سرعت جهانی[[ را با رسیدن به سرعت ۲۳۸۸ کیلومتر بر ساعت شکست. تولید میگ-۲۱ در پاییز سال ۱۹۵۹ در کارخانجات گورکی آغاز و اولین سری این هواپیما تحویل نیروی هوایی شوروی شد. تولید این هواپیما ۴۵ سال تداوم داشت و تا زمانیکه با هواپیمای قویتر و چابکتر میگ-۲۹ برای عملیات هوایی جایگزین نشده بود مهمترین جنگنده شوروی به شمار می‌رفت. این هواپیما در تاریخ ساخت خود تغییرات و بهبودهای زیادی را پشت سر گذاشته به طوریکه چهار نسل برای آن قائل هستند.

[ویرایش] نسل اول

نسل اول این هواپیما (Mig-۲۱F) توانایی حمل دو موشک هوابه‌هوای ویمپل، AA-۲ (نام ناتو: آتول) و یا دو محفظه پرتاب راکت را داشت. همچنین دارای یک توپ داخلی بود. موشکهای ویمپل در عمل عملکرد خوبی از خود نشان ندادند. ولی به طور کلی این هواپیما در میدانهای جنگ ویتنام و خاورمیانه عملکرد خوبی از خود نشان داد. این مدل از میگ-۲۱ به کشورهای عضو پیمان ورشو صادر شد. در ابتدا به دلیل نبود مدل آموزشی این هواپیما، نیروی هوایی برخی از کشورها مانند آلمان شرقی، جهت آموزش خلبانان خود از همان مدل تک سرنشینه استفاده می‌کرد. بعدها تولید میگ ۲۱ مدل U که دو سرنشینه بود شروع شد. همچنین میگ-۲۱ به کشورهایی چون چین ، و چکسلواکی نیز صادر شد که بعدها این کشورها خود شروع به ساخت مدلهای بومی این هواپیما کردند.

[ویرایش] نسل دوم

جهت افزایش مداومت پروازی و توانایی پرواز در تمامی شرایط آب و هوایی تغییراتی در هواپیما داده شد که ما آن را نسل دوم می‌نامیم. هواپیما به طور کلی بزرگتر شد. قرار دادن هرم دماغه بزرگتر امکان نسب رادار را به این جنگنده داد. همچنین ظرفیت سوخت افزایش یافت و تغییراتی در سیستم چرخهای فرود داده شد. طبق سیاست شوروی (همچون آمریکا) در آن زمان پیشرفت موشکهای هوا به هوا نیاز به توپ داخلی را مرتفع می‌سازد لذا توپخانه داخلی از هواپیما حذف شد. بعدها در جنگ ویتنام اشتباه بودن این سیاست اثبات شد. اولین سری ساخته شده از این نسل MiG-۲۱PF بود. در این نسل موتور قویتری نسب شده بود و سیستم راداری اضافه شده عملکرد هواپیما را بهبود می‌بخشید.

[ویرایش] نسل سوم

سومین نسل این هواپیما ظرفیت حمل سوخت و جنگ افزار بیشتری را داشت. همچنین مجهز به یک دستگاه توپخانه دولول با ۲۵۰ گلوله شد. افزایش بار هواپیمای سنگینی ساخته بود که عملکرد را محدود می‌کرد لذا با موتورهای جدیدترR-۱۳-۳۰۰ این هواپیما ارتقا داده شد. همچنین سیستم راداری این هوپیما ارتقا داده شده بود و یک سامانه قویتر خلبان خودکار هواپیما را تقویت می‌کرد. مشهورترین نمونه‌های این نسل مدلهای M و MF هستند که به خصوص در جنگ افغانستان و جنگ ایران و عراق نقش داشتند.

[ویرایش] نسل چهارم

تغییرات در این نسل این هواپیما را تا حد یک نوع جدید متمایز ساخته‌است. این هواپیما دارای موتور جدید R-۲۵ بود. سیستم آویونیک مشابه میگ-۲۳ روی این هواپیما نسب شد. سیستم راداری جدید RP-۲۲ هم به مدلهای صادراتی این هواپیما اضافه شد.

[ویرایش] سوابق عملیاتی

[ویرایش] ویتنام

خلبانان ویتنامی در ابتدا میگ-۱۷ را با بار کمتر و مانورپذیری بالاتر ترجیح می‌دادند. این هواپیما در برابر رقیبان آمریکاییش با رادارهای دوربرد، موشکهای پیشرفته و بمبهای سنگین‌تر قدرت کمتری داشت اما میگ-۲۱ در دست یک خلبان ورزیده و با استفاده از سیستم کنترل و رهگیری زمینی هواپیمای قدرتمندی بود. به خصوص در عملیتهای بزن و در رو با سرعت بالا. به طوری که تبدیل به یک تهدید جدی برای هواپیماهای ضربتی اف-۱۰۵ آمریکایی شده بود و آنها را وادار به تخیلیه جنگ‌افزارها می‌نمود. یکی از رکوردهای قابل توجه با این هواپیما و توسط خلبان ویتنامی فام توان به دست آمد. این خلبان توانست یک فروند بمب‌افکن ب-۵۲ سنگین را در عملیاتی بر فراز هانوی ساقط کند که این اولین و تنها مورد در طول تاریخ است.

[ویرایش] خاورمیانه

این هواپیما در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ به طور وسیعی توسط عراق، سوریه و مصر بر ضد اسراییل به کار رفت. اولین برخورد آنها در ۶ آوریل ۱۹۶۷ بود که دربرخورد جنگنده‌های میراژ-۳ اسراییلی، ۶ میگ-۲۱ سوری ساقط شدند. بعدها میگهای مصری با اف-۴ها و ای-۴‌های اسراییلی برخوردهایی داشتند تا اینکه در نهایت در دهه ۸۰ با ورود جنگنده‌های مدرن اف-۱۵ و اف-۱۶ به نیروی هوایی اسراییل در عمل بی‌استفاده گردیدند. میگ-۲۱ همچنین در ابتدای حمله شوروی به افغانستان در عملیتهای جنگی شرکت کرد. در طی جنگ هوایی المنصورا که حدود ۱۰۰ هواپیمای اسراییلی F-۴II و ای-۴ به مواضع مصر حمله کردند، جنگ هوایی بلافاصله تبدیل به یک جنگ هوایی نزدیک (dogfight) ممتد ۵۳ دقیقه‌ای شد که در پی آن ۱۷ هواپیمای اسراییلی ساقط شدند در برابر ۶ میگ مصری در این نبرد ساقط شدند.

[ویرایش] هند

یکی از بزرگترین کاربران میگ-۲۱ هند است. که اولین کاربردش در جنگ هند و پاکستان در ۱۹۷۱ بود. در این جنگ اولین نبرد هوایی مافوق صوت در شبه قاره اتفاق افتاد که منجر به ساقط شدن اف-۱۰۴ پاکستانی گردید. میگهای هندی در این جنگ برتری هوایی را که در نهایت به شکست نظامی پاکستان منجر شد برای هند به ارمغان آوردند. هواپیمای ارتقا یافته میگ-۲۱ (واریان بیسون) هندی در برابر اف-۱۵ و اف-۱۶‌های آمریکایی در مانور مشترکی که انجام شد عملکرد برتری از خود نشان دادند که منجر به حیرت خلبانان آمریکایی شد.

[ویرایش] یوگوسلاوی سابق

طی ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵ از میگ-۲۱ در جنگ اسلووانی، جنگ استقلال کرواسی و جنگ بوسنی استفاده وسیعی شد. همچنین در ۱۹۹۹ در جنگ کوزوو و بمباران یوگسلاوی توسط ناتو از این جنگنده استفاده شد. طبق اسناد به دست آمده ۶ فروند توسط توپخانه زمینی و ۲۴ فروند (در حالیکه بیشترشان در فرودگاه پارک بودند) توسط ناتو ساقط شدند.

[ویرایش] آفریقا

طی جنگ سرد میگ-۲۱ به خیلی از کشورهای زیرصحرا در آفریقا صادر شد. قابل توجه‌ترین کاربرد نظامی آن در جنگ داخلی آنگولا می‌باشد. در ۲۰۰۶ حداقل دو فروند میگ-۲۱ در جمله اتیوپی به سومالی مواضع هوایی سومالی را بمباران کردند.

[ویرایش] واریانتها

'اسامی داخل پرانتز نام ناتو و یا سایر نامگذاریهای متفرقه می‌باشند

• Ye-۲ aceplate

پیش نمونه با بال برگشته.

• Ye-۴ I-۵۰۰

اولین پیش نمونه با بال دلتا.

• Ye-۵ Fishbed

نمونه تحقیقاتی با بال دلتا.

• Ye-۶

۳ هواپیمای پیش تولید شده.

• MiG-۲۱

سری اول تولید شده.

• MiG-۲۱F NATO: Fishbed-B

هواپیمای تک سرنشینه روز پرواز. حدود ۴۰ فروند از آن ساخته شد. این هوایما ۲۱۶۰ لیتر سوخت حمل می‌کرد و با موتور آر-۱۱ تجهیز شده بود. دارای دو توپخانه ۳۰ میلیمتری و با توانایی حمل دو بمب ۵۰ تا ۵۰۰ کیلویی.

• Ye-۵۰

پیش نمونه با بال برگشته.

• Ye-۶۶

نمونه تک سرنشین که جهت شکستن رکورد سرعت ساخته شد.

• Ye-۶۶A

نمونه‌ای که برای شکستن رکورد ارتفاع ساخته شد.

• Ye-۶۶B

نمونه تقویت شده با راکت که جهت رکورد زمان-ارتفاع زنان طراحی شد.

• Ye-۷۶

نامی که برای میگ-پی اف به کار می‌رود و برای رکوردهای پروازی زنان به کار می‌رفت.

• Ye-۱۵۰

نمونه رهگیر، مدل بزرگ شده میگ-۲۱.

• Ye-۱۵۲ NATO Flipper

یک مدل بزرگ شده با توانایی شکستن چندین رکورد جهانی ساخته شد.

• MiG-۲۱F-۱۳ NATO Fishbed-C

نمونه تک سرنشین کوتاه برد و روزپرواز. اولین مدل با تولید انبوه بود و با موتور آر-۱۱ تجهیز می‌شد. مسلح به دو موشک ویمپل و یک توپ ۳۰ میلیمتری بود. تایپ ۷۴ نامگذاری نیروی هوایی هند است و مدل تولید شده در چین جی-۷ یا اف-۷ (مخصوص صادرات) نام گرفت که همین مدل به ایران صادر شده‌است.

• MiG-۲۱FL

مدل صادراتی میگ-۲۱ پی اف. تحت لیسانس در هند ساخته شد و تایپ ۷۷ نام گرفت.

• MiG-۲۱I NATO Analog

جهت طراحی بال تی یو-۱۴۴ مورد آزمایش قرار گرفت. یک مدل حمل و نقل می‌باشد.

• MiG-۲۱ SPS

مدل ساخته شده برای آلمان شرقی

• MiG-۲۱P NATO Fishbed-D / Fishbed-E
• MiG-۲۱P NATO Fishbed-D / Fishbed-E

تک سرنشینه مدل رهگیر و برای پرواز در همه شرایط آب و هوایی با محدودیت.

• MiG-۲۱PF NATO Fishbed-D / Fishbed-E

مجهز به رادار آر پی ۲۱.

• MiG-۲۱PF (SPS) NATO Fishbed-E
• MiG-۲۱PFM NATO Fishbed-F

تک سرنشینه برای پرواز در همه شرایط آب و هوایی با محدودیت. دارای موتور و رادار ارتقا یافته.

• MiG-۲۱PFS NATO Fishbed-F

تک سرنشینه برای پرواز در همه شرایط آب و هوایی با محدودیت. دارای موتور و رادار ارتقا یافته.

• MiG-۲۱ NATO Fishbed-G

مدل تجربی برای نشست و برخواست از باند کوتاه.

• MiG-۲۱R NATO Fishbed-H

مدل تک سرنشینه جهت عملیات شناسایی تاکتیکی از میگ-۲۱ پی اف ام

• MiG-۲۱RF NATO Fishbed-J

مدل تک سرنشینه جهت عملیات شناسایی تاکتیکی از میگ-۲۱

• MiG-۲۱S NATO Fishbed-J

تک سرنشینه رهگیر مجز به رادار تقویت شده آر پی ۲۲

• MiG-۲۱SM

تک سرنشینه رهگیر مجز به موتور تقویت شده R۱۳-۳۰۰

• MiG-۲۱PFV

مدل رهگیر با توانایی پرواز در ارتفاع بالا (مدل ام برای نیروی هوایی یوگوسلاوی)

• MiG-۲۱M

مدل نیروی هوایی لهستان که با موتور آر-۱۳ تقویت شد. در هند با نام تایپ ۹۶ ساخته شد.

• MiG-۲۱MF

مدل صادراتی مجهز به موتور آر-۱۳

• MiG-۲۱MF NATO Fishbed-J

مدل تک سرنشینه چند منظوره، مجهز به رادار آر پی-۲۲ و موتور R-۱۳-۳۰۰

• MiG-۲۱MF-R

بعد از خروج میگ-۲۱ آر از خدمت در نیروی هوایی بلغارستان در ۱۹۹۵ گروهی از مهندسان میگ-۲۱‌های ام-اف را با محفظه‌های شناسای میگ-۲۱ آر مجهز کردند.

• MiG-۲۱SMT NATO Fishbed-K

مدل تک سرنشینه و چند منظوره. قدرت گرفته با یک موتور تامنسکی آر-۱۳. با افزایش ظرفیت سوخت و توانایی جنگ الکترونیک

• MiG-۲۱bis NATO Fishbed-L

مدل تک سرنشینه چند منظوره و حمله زمینی. مدل تولیدی نهایی تا ۱۹۷۷ در روسیه و تا ۱۹۸۷ در هند ساخته می‌شد. این مدل با موتور تامنسکی آر-۲۵-۳۰۰ مجهز و توانایی حمل ۲۸۸۰ لیتر سوخت داشت. موتورهای آن توانایی ایجاد پس سوخت فوق‌العاده تا ۳ دقیقه را داشتند/ این هواپیما می‌تواند در ۱۸ ثانیه از سرعت ۶۰۰ کیلومتر در ساعت به ۱۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. سرعت صعود آن ۲۲۵ متر بر ثانیه‌است. در مقایسه با اف-۱۴ که ۱۵۲ متر بر ثانیه می‌تواند صعود داشته باشد.

• MiG-۲۱ bis NATO Fishbed-N

مدل تک سرنشینه چند منظوره و حمله زمینی.

• MiG-۲۱U NATO Mongol-A

مدل دو سرنشینه آموزشی میگ-۲۱-اف-۱۳.

• MiG-۲۱US NATO Mongol-B

مدل دو سرنشینه آموزشی.

• MiG-۲۱UT

مدل دو سرنشینه آموزشی.

• MiG-۲۱UM NATO Mongol-B

مدل دو سرنشینه آموزشی از مدل ام اف.

• JJ-۷

مدل دو سرنشینه آموزشی جی-۷.

• FT-۷

نامگذاری مدل صادراتی جی-۷.

• MiG-۲۱-۹۳ Bison

مدل ارتقا یافته مخصوص صادرات که نیروی هوایی هند اولین مشتری آن بود. مجهز به رادار هوایی فازوترون کوپیو، با توانایی رهگیری همزمان ۸ هدف و درگیری با دو تا از آنها توسط موشک نیمه فعال راداری آر-۲۷. این رادار با اضافه کردن کانالها همچنین توانایی به کاربردن موشکهای راداری فعال هوا به هوا نظیر آر-۷۷ را دارد. تبلیغات روسیه این مدل را هم قدرت با اف-۱۶ ذکر کرده‌است.

• MiG-۲۱-۹۷

مدل ارقا یافته میگ-۲۱-۹۳. مجهز به موتور آر-دی-۳۳. روسها مدعی هستند که در یک ارزیابی در فرودگاه رامنسکوی این هواپیما در برابر اف-۱۶ در جنگ نزدیک هوایی با امتیاز ۴ به یک پیروز شده‌است.

• MiG-۲۱ Lancer

میگ-۲۱ بیس-دی کرواسی که نسخه ارتقا یافته مدل نیروی هوایی رومانی است که توسط شرکت البیت اسراییل و آئرواستار رومانی انجام شد. لنسر-ای برای حمله زمینی و حمل مهمات با هدف‌گیری دقیق غربی و شرقی همچون آر-۶۰ و آر-۷۳ و همچنین پیتون-۳ را دارد. لنسر-بی مدل آموزشی بود و لنسر سی مدل جنگنده برتری هوایی بود. دارای دو نمایشگر کریستال مایع و سیستم نشانی گیری سوار شده روی کلاه.

• MiG-۲۱MFN

مدل ارتقا یافته نیروی هوایی چک (سیستمهای ناوبری و ارتباطی سازگار با ناتو)

• MiG-۲۱bisD/UMD

مدل ارتقا یافته در ۲۰۰۳ برای نیروی هوایی کرواسی با اجزایی از لنسر استاندارد. برای یک دوره دهساله مدرن سازی شده‌است اما قرار است تا سال ۲۰۱۱ از سرویس خارج شود. گزارش شده که این مدل توانایی حمل موشکهای ضدکشتی سوئیسی آر بی اس-۱۵اف را دارد.

• Mig-۲۱-۲۰۰۰

مدل تک سرنشینه قرن بیست و یکم. که توسط صنایع هوا و فضای اسرائیل ارتقا داده می‌شود. فرآیند ارتقا در سال ۱۹۹۵ آغاز و مدل پیشرفته اولین پرواز خود را در آوریل ۱۹۹۸ با موفقیت انجام داد. تغییرات انجام شده در این هواپیما جهت رویارویی در برابر جنگنده‌های هم‌عصر غربی انجام شده‌است. تغییرات در کابین خلبان شامل قرار دادن یک نمایش سربالا (HUD) ، نمایشگرهای و کنترل گرهای اضافی و پیشرفته بود. این تغییرات جهت کاهش شلوغی کابین و بهبود ارتباط خلبان با هواپیما ایجاد شد. همچنین با اضافه کردن سیستم نمایش و هدف گیری (DASH) امکان قفل جنگ افزار با جهت نگاه خلبان میسر شد. تغییرات در جنگ‌افزارها و سیستم ارتباطی و هدایت سلاح داده شد که همگی باعث بهبود عملیاتهای هوا به زمین و همچنین توانایی درگیری با اهداف فراتر از دید را میسر کرد. همچنین سیستم جنگ الکترونیک هواپیما ارتقا داده شد و توانایی حمل موشکهای اسراییل پیتون به این هواپیما داده شد. علاوه بر اینها سیستم هوانوردی هواپیما به طور کلی با یک سیستم ساخت لاهاو اسرائیل جایگیزین شد و توانایی ناوبری با جی پی اس و همچنین امکان نسب رادار EL/M-۲۰۳۲ ساخت صنایع الکترونیک التا به این هواپیما داده شد.

[ویرایش] کاربران

[ویرایش] کاربران فعلی

• آنگولا: ۲۵ میگ-۲۱ در خدمت.
•  ارمنستان

•  جمهوری آذربایجان: ۳ میگ-۲۱ در خدمت.
•  بنگلادش جی-۷
•  بلغارستان: ددر حال حاضر ۷۲ میگ-۲۱ بیس و ۳۳ میگ-۲۱ یو ام در خدمت هستند. [1]
•  کامبوج: چهار فروند که همه زمینگیر هستند.
•  کرواسی: ۱۲-۲۴ فروند در خدمت.
•  کوبا: ۱۶۰ فروند از انواع مختلف در خدمت هستند [2]
•  مصر: ۶۲ میگ-۲۱ در خدمت.
•  اتیوپی ۲۱ میگ-۲۱ در خدمت
•  گینه
•  هندوستان: ۱۲۸ میگ-۲۱ در خدمت که در انتظار جایگزینی هستند
•  ایران: ۲۴ فروند جی-۷ در خدمتند و ۳۶ فروند میگ-۲۱ در ذخیره وجود دارد.
•  لائوس: زمینگیر هستند.
•  لیبی: ۲۵ فروند در خدمتند.
•  ماداگاسکار: زمینگیر هستند.
•  مغولستان: هشت فروند همگی زمینگیرند.
•  موزامبیک
•  پاکستان: ۲۳۴ فروند جی-۷.
•  نیجریه: ۳۲ میگ-۲۱ زمینگیر در انتظار جایگزینی.
•  کره شمالی: ۱۵۰ فروند در خدمتند.
•  رومانی: ۴۸ فروند در خدمتند و تا ۲۰۱۱ جایگزین خواهند شد.^[۱]
•  صربستان: ۲۹ فروند در خدمت که تنها ۴ فروند پرواز می‌کنند ^[۲][۳]
•  سودان: ۱۰ فروند جی-۷ در خدمتند.
•  سوریه: ۱۷۶ فروند در خدمتند.
•  ترکمنستان
•  ویتنام: ۱۲۴ فروند در خدمتند.
•  یمن: ۱۶ فروند در خدمتند.

[ویرایش] کاربران سابق

•  افغانستان: ۱۶۶ فروند داشته که هیچکدام عملیاتی نیستند^[۴]
•  بنگلادش [[ [3]
•  الجزائر
•  بلاروس
•  بورکینافاسو
• تصویر:Flag of Republic of the Congo.svg جمهوری کنگو
• چکسلواکی
•  جمهوری چک با هواپیماهای گریپن جایگزین شده.
• آلمان شرقی
•  اتیوپی
•  فنلاند
•  گینه بیسائو
•  مجارستان
•  اندونزی
•  عراق: تقریبا همه تخریب شده یا اوراق شده‌اند، ۳۵ فروند به ایران فرار کردند.
•  قزاقستان
•  قرقیزستان
•  مالی
• یمن جنوبی
•  لهستان: ۵۸۱ فروند داشته که بعد ۲۰۰۳ از خدمت خارج شدند
•  روسیه
•  اسلواکی
•  تاجیکستان
• اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
•  اوگاندا
•  اوکرائین
• یوگسلاوی سابق
•  زامبیا

[ویرایش] کاربران غیرنظامی

بعضی از کلکسیونر‌ها یا مالکان خصوصی این هواپیما را خریداری کرده‌اند. این هواپیما به قیمت ۲۰۰۰۰ دلار به خریداران در آمریکا فروخته می‌شود.

[ویرایش] مشخصات (مدل میگ-۲۱ بیس)

[ویرایش] مشخصات کلی

• خدمه: یک نفر
• طول: ۱۵٫۷۶ متر
• طول بال: ۷٫۱۵ متر
• ارتفاع: ۴٫۱۲ متر
• مساحت بال: ۲۳ مترمربع
• وزن خالی: ۵٫۳۵۰ کیلوگرم
• وزن بارشده: ۸٫۷۲۶ کیلوگرم
• حداکثر وزن برخواست: ۹۶۶۰ کیلوگرم
• نیروی محرکه: ۱x موتور تامنسکی آر-۲۵-۳۰۰ توربوجت با پس سوز. با قدرت kN ۷۰ (با پس سوز ۹۷)

[ویرایش] عملکرد

• حداکثر سرعت: ۲۲۳۰ کیلومتر بر ساعت (۲٫۱ ماخ)
• برد عملیاتی: ۴۵۰-۵۰۰ کیلومتر
• ارتفاع بیشینه پروازی: ۱۹۰۰۰ متر
• سرعت صعود: ۲۲۵ متر بر ثانیه (با نصف ظرفیت سوخت و دو موشک ویمپل می‌تواند در یک دقیقه به ۱۷۶۰۰ متری صعود کند)
• بارگذاری روی بال: ۳۷۹ کیلوگرم بر مترمربع
• قدرت پیشرانه بر وزن: ۰٫۸۴

[ویرایش] جنگ افزارها

• توپخانه: یک توپ ۲۳ میلیمتری دو لول جی اس اچ-۲۳ یا یک توپ تک لول ان آر-۳۰

توانایی حمل حداکثر ۲۰۰۰ کیلوگرم مهمات هوا به هوا یا هوا به زمین روی دو یا چهار جایگاه زیر بال. مدلهای اولیه دو موشک ویمپل زیر بال حمل می‌کرد. مدلهای بعدی دارای دو موشک ویمپل و دو محفظه سوخت اضافه و یا ترکیبی از چهار موشک ویمپل هدایت شونده توسط رادار یا امواج فروسرخ را داشت. تا شش موشک مونلیا (آر-۶۰) نیز روی پیلونهای چندگانه قابل حمل بود. اکثر مدلها یک محفظه اضافی سوخت در جایگاه مرکزی زیر هواپیما حمل می‌کردند.

[ویرایش] سایر مشخصات

• توانایی سوختگیری هوایی: ندارد

[ویرایش] هواپیماهای قابل مقایسه

• فیترها
• میراژ-۳-۵
• ای-۴ هاوک

[ویرایش] پانویس‌ها

1. ↑ Romania replaces the MiG-۲۱, Antena ۳, ۱۶th May ۲۰۰۷ الگو:Ro icon
2. ↑ Serbia Air Force Aircraft Types
3. ↑ http://en.wikipedia.org/wiki/Serbian_Air_Force#Current_status
4. ↑ «Historical Listings», World Air Forces.

[ویرایش] منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Mikoyan MiG-۲۱»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۱ می‌۲۰۰۸).

• History of MiG-۲۱

• MiG-۲۱ ۲۰۰۰ Fighter Ground Attack, Russia

• Russian aviation page on Mig-۲۱ fishbed

• Mig-۲۱/J-۷ from fedration of American scientists