آئین سیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آئین سیک (Sikh) به معنی شاگرد، از آیین‌های برخاسته از شبه‌قاره هند است.

فهرست مندرجات ۱ تاریخچه ۲ تعالیم ۳ کتاب مقدس ۴ جستارهای وابسته ۵ منبع

[ویرایش] تاریخچه

مذهب سیک، محصول اختلافات مذهبی سده ۱۵ میلادی است و مدعی است که چکیده نخستین آموزه‌های گورو نانک (پیامبر سیک‌ها زاده ۱۴۶۹م.) است. او کوشید یک دین التقاطی از اسلام و هندوگرایی به وجود آورد. بر اصول مشترک این دو مذهب تأکید کرد و از موارد جدایی و اختلاف بویژه در آیینها و نیایشها دوری نمود.

[ویرایش] تعالیم

او به بت و بتخانه باوری نداشت و منکر حلول و اتحاد بود. وسیله نزدیکی به حق را کمک به جانداران و آزار نرساندن به آنها می‌دانست و باور به سیر و سلوک داشت. سیک‌ها معتقدند در حال سلوک باید از مشروبات و دخانیات دوری کنند، از روشنایی و صداها و خواب پرهیز کنند، دروغ نگویند، اندیشه بد نکنند و هر بامداد آب تنی کنند.

مرکز سیک ایالت پنجاب است، پرستشگاه‌های سیک‌ها از دیدگاه معماری به سبک معماری اسلامی ساخته شده‌است. نیایشگاه زرین مقدس‌ترین پرستشگاه سیکهاست که در «آمریتسار» واقع است.

[ویرایش] کتاب مقدس

پنجمین رهبر سیک‌ها که گورو ارجن خوانده می‌شود، معبدی از طلا در شهر امریتسار هندوستان بنا کرد و کتابی به نام گرانت صاحب (GranthSahib) را جمع‌آوری کرد که مهم‌ترین کتاب مقدس آئین سیک است.

[ویرایش] جستارهای وابسته

• سیکهای زاهدان

[ویرایش] منبع

• حسین توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، سمت، شابک ۹۶۴۴۵۹۴۱۰x
• ویکی پدیای انگلیسی
• روزنامه کیهان، ۲۷ مرداد ۱۳۸۳ سال شصت و دوم، شماره ۱۸۰۲۲