قارعه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سوره قارعه در مکه نازل شده و دارای ۱۱ آیه است. کلمه قارعه به معنی کوبنده است.
| عادیات | سوره قارعه | تکاثر | |||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
فهرست مندرجات |
[ویرایش] نزول
بعد از سوره قریش، در مکه در اوائل بعثت نازل شده‌است.
[ویرایش] محتوای سوره
این سوره بطورکلی از معاد و مقدمات آن سخن می‌گوید، و انسان‌ها را به دو گروه تقسیم می‌کند:
- گروهی که اعمالشان در میزان عدل الهی سنگین است: پاداششان زندگانی سراسر رضایتبخش در جوار رحمت حق
- گروهی که اعمالشان سبک و کم وزن است و سرنوشتشان آتش داغ و سوزان جهنم.
[ویرایش] فضیلت سوره
- در حدیثی از امام باقر آمده‌است:
| کسی که سوره قارعه را بخواند خداوند متعال او را از فتنه دجال و ایمان آوردن به او حفظ می‌کند، و او را در قیامت از چرک جهنم دور می‌دارد. انشاالله. |
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] پیوند به بیرون
[ویرایش] منابع
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیت الله ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سورهها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی
| قرآن | |
|---|---|
|
تقسیمات
ترجمه
مفاهیم مرتبط
|
|
| فهرست علوم قرآنی | |
