عصر (سوره)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سوره عصر در مکه نازل شده و دارای ۳ آیه است. کلمه عصر به معنی زمان، بعد از ظهر، فشار، و... آمده‌است.مفسرین، عصر را به معانی گوناگونی بیان کردهاند: عصر نبوت، عصر نزول قرآن، عصر قیامت، عصر دولت مهدی، نماز عصر، روزگار و...
| تکاثر | سوره عصر | همزه | |||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
فهرست مندرجات |
[ویرایش] نزول
این سوره در سال اول بعثت بعد از سوره انشراح نازل شده‌است.
[ویرایش] محتوای سوره
در این سوره سخن از زیانکار بودن همه انسان‌ها به میان می‌آید، و فقط یک گروه را که دارای:
- ایمان
- عمل صالح
- سفارش یکدیگر به حق
- سفارش یکدیگر به صبر
هستند را استثنا کرده و زیانکار نمی‌داند.
[ویرایش] فضیلت سوره
- در حدیثی از امام صادق روایت شده: فى نوافله بعثه الله يوم القيامة مشرقا وجهه ضاحكا سنه قريرة عينه حتى يدخل الجنة
| هرکس سوره «والعصر» را در نمازهای نافله بخواند خداوند او را در قیامت برمی انگیزد در حالی که صورتش نورانی، چهره اش خندان و چشمش (به نعمتهای الهی) روشن است، تا داخل بهشت شود. |
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] پیوند به بیرون
[ویرایش] منابع
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیت الله ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سورهها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی
| قرآن | |
|---|---|
|
تقسیمات
ترجمه
مفاهیم مرتبط
|
|
| فهرست علوم قرآنی | |
