سوره
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سوره در لغت به معنای «بریده شده» است و در اصطلاح گروهی مستقل از آیه‌های قرآن که مطلع «بسم الله الرحمن الرحیم» و مقطعی دارد.
به اعتقاد شیعیان هر سوره قرآن جز سوره توبه با آیه «به نام خداوند بخشنده مهربان» آغاز می‌شود. و اهل سنت فقط «بسم الله» سوره حمد را جزء سوره می‌دانند.در قرآن این کلمه به همین معنا به کار رفته‌است. مثلاً در آیه تحدی (مبازره طلبی)(بقره، ۲۳)
قرآن ۱۱۴ سوره دارد. هر سوره یک یا دو نام دارد، که معمولاً از کلمه‌ای از آن سوره گرفته شده‌است. برخی معتقدند ترتیب سوره‌ها توسط پیامبر تعیین شده و برخی بر این باورند که آنها به هنگام گردآوری در زمان عثمان کما بیش به ترتیب طول مرتب شده‌اند. سوره‌های قرآن به دو دسته مکی (فرو فرستاده شده در مکه) و مدنی (فروفرستاده شده در مدینه) تقسیم میشوند. سوره‌ها لزوما وحدت موضوعی ندارند. عایشه این مهم را اینطور تشریح میکند که اگر ابتدا حرمت خمر و زنا مطرح شده بود کسی مسلمان نمیشد، پس ابتدا آیات مربوط به بهشت و جهنم مطرح میشوند و پس از مسلمان شدن اصحاب باقی آیه‌ها می‌آیند. (صحیح بخاری ۶-۵۱۵)
بخاری از قول عمر نقل میکند که وقتی عمر نسخه متفاوتی از سوره فرقان را میشنود، محمد به او میگوید که هر سوره هفت صورت جداگانه دارد. (صحیح بخاری ۶-۵۱۴)
[ویرایش] منابع
[ویرایش] جستارهای وابسته
| قرآن | |
|---|---|
|
تقسیمات
ترجمه
سوره
مفاهیم مرتبط
|
|
| فهرست علوم قرآنی | |
