ฮีเลียม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

2 ไฮโดรเจน ← ฮีเลียม → ลิเทียม - ↑ He ↓ Ne ตารางธาตุ
ทั่วไป
ชื่อ, สัญลักษณ์, หมายเลข	ฮีเลียม, He, 2
อนุกรมเคมี	ก๊าซมีตระกูล
หมู่, คาบ, บล็อก	18, 1, s
ลักษณะ	ไม่มีสี
มวลอะตอม	4.002602 (2) กรัม/โมล
การจัดเรียงอิเล็กตรอน	1s2
อิเล็กตรอนต่อระดับพลังงาน	2
คุณสมบัติทางกายภาพ
เฟส	ก๊าซ
ความหนาแน่น	(0 °C, 101.325 kPa) 0.1786 กรัม/ลิตร
จุดหลอมเหลว	(at 2.5 MPa) 0.95 K (-272.2 °C)
จุดเดือด	4.22 K(-268.93 °C)
ความร้อนของการหลอมเหลว	0.0138 กิโลจูล/โมล
ความร้อนของการกลายเป็นไอ	0.0829 กิโลจูล/โมล
ความร้อนจำเพาะ	(25 °C) 20.786 J/(mol·K)
ความดันไอ P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k ที่ T K         3 4
คุณสมบัติของอะตอม
โครงสร้างผลึก	hexagonal or bcc
พลังงานไอออไนเซชัน	ระดับที่ 1: 2372.3 กิโลจูล/โมล
	ระดับที่ 2: 5250.5 กิโลจูล/โมล
รัศมีอะตอม (คำนวณ)	31 pm
รัศมีโควาเลนต์	32 pm
รัศมีวานเดอร์วาลส์	140 pm
อื่น ๆ
การนำความร้อน	(300 K) 151.3 mW/(m·K)
เลขทะเบียน CAS	7440-59-7
ไอโซโทปที่น่าสนใจ
บทความหลัก: ไอโซโทปของฮีเลียม iso NA ครึ่งชีวิต DM DE (MeV) DP 3He 0.000137%* He เสถียร โดยมี 1 นิวตรอน 4He 99.999863%* He เสถียร โดยมี 2 นิวตรอน *ค่าความกดอากาศ, ความอุดมสมบูรณ์น่าจะแตกต่างที่อื่น
แหล่งอ้างอิง

ฮีเลียม (อังกฤษ:Helium) เป็นธาตุเคมีที่ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีรส และเป็นหนึ่งในก๊าซเฉื่อยหรือก๊าซมีตระกูลในตารางธาตุ มีจุดเดือดและจุดหลอมเหลวที่ต่ำที่สุดในกลุ่มธาตุ มีสถานะเป็นแก๊สอย่างเดียว ยกเว้นในสภาพพิเศษ เป็นธาตุที่มีเลขอะตอม 2 ในเอกภพ บนโลกพบมากที่สุดในแก๊สธรรมชาติ นำไปใช้ในอติสีตศาสตร์ (วิชาความเย็นยิ่งยวด (cryogenics)) ในระบบการหายใจสำหรับทะเลลึก ในการเติมใส่ลูกโป่ง และเป็นก๊าซที่ใช้ในการป้องกันหลายวัตถุประสงค์ ฮีเลียมไม่มีพิษและไม่ปรากฏผลทางชีววิทยา

[แก้] ประวัติการค้นพบ

มีการค้นพบฮีเลียม เมื่อปี ค.ศ. 1868 ในบรรยากาศรอบดวงอาทิตย์ โดย โจเซฟ นอร์มัน ล็อกเยอร์ เขาได้สังเกตเห็นเส้นสีเหลืองในสเปคตรัมของดวงอาทิตย์ ซึ่งไม่สอดคล้องกับธาตุใดๆ ที่รู้จักกันบนโลก ล็อกเยอร์ ใช้คำศัพท์ภาษากรีกที่เรียกดวงอาทิตย์ (เฮลิออส : Helios) มาตั้งชื่อธาตุนี้ ว่า ฮีเลียม (Helium) นอกจากนี้ เซอร์ วิลเลียม แรมเซย์ ได้ค้นพบฮีเลียมบนโลก (ค.ศ. 1895) ในธาตุที่มียูเรเนียม เป็นเส้นสีเหลืองสด ไม่เหมือนธาตุใดในสเปกตรัมที่ตรงกับที่สังเกตจากดวงอาทิตย์

ฮีเลียมที่มีอยู่ในเอกภพ มีมากเป็นอันดับสองรองจากไฮโดรเจน และมีปริมาณหนาแน่นในดาวฤกษ์ ซึ่งถูกสังเคราะห์ได้จากไฮโดรเจนนั่นเอง โดยอาศัยปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่น แม้ว่าฮีเลียมจะปรากฏในบรรยากาศของโลกเพียงหนึ่งส่วนใน 186,000 ส่วน (0.0005%) และมีปริมาณน้อยที่ปรากฏในแร่กัมมันตรังสี โลหะจากอุกกาบาต และน้ำพุแร่ แต่ฮีเลียมปริมาณสูงพบได้ในฐานะส่วนประกอบ (มากถึง 7.6%) ในก๊าซธรรมชาติในสหรัฐอเมริกา (โดยเฉพาะในรัฐเทกซัส, นิวเม็กซิโก, แคนซัส, โอคลาโฮมา, แอริโซนา และยูทาห์) นอกจากนั้นก็พบได้บ้างในแคนาดา, สหภาพรัสเซีย, แอฟริกาใต้ และในทะเลทรายซาฮาร่า

[แก้] การนำไปใช้ประโยชน์

• ก๊าซฮีเลียมมีความหนาแน่นที่ต่ำมาก จึงนำไปใช้บรรจุในบอลลูนและเรือเหาะแทนก๊าซไฮโดรเจนซึ่งติดไฟได้ ภายหลังจากการระเบิดของเรือเหาะฮินเดนบวร์กของเยอรมัน และทราบสาเหตุว่ามาจากการระเบิดของก๊าซไฮโดรเจน

• มีการนำก๊าซฮีเลียมไปผสมในอากาศสำหรับนักดำน้ำ เพื่อป้องกันการเกิดโรคเบนด์ (Bends)

• ฮีเลียมเหลว (ซึ่งมีอุณหภูมิ -269 องศาเซลเซียส) นำไปใช้เกี่ยวกับตัวนำยิ่งยวด (Superconductor)

ฮีเลียม เป็นบทความเกี่ยวกับ เคมี ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ฮีเลียม ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ หรือ ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:เคมี