Turkmenistan

Turkmenistan je država u središnjoj Aziji. Graniči na sjeverozapadu s Kazahstanom, na sjeveru i istoku s Uzbekistanom, na jugoistoku s Afganistanom i na jugu s Iranom. Na zapadu izlazi na Kaspijsko more. Turkmenistan je jedna od 15 država nastalih raspadom Sovjetskog Saveza.

Sadržaj/Садржај

1 Povijest
2 Stanovništvo
3 Politika
4 Ekonomija
5 Geografija
- 5.1 Pokrajne Turkmenistana
6 Gradovi
7 Spoljašnje veze

[uredi - уреди] Povijest

Područje Turkmenistana bilo je dio Carstva Aleksandra Velikog, a kasnije i Partskog Carstva. U 7. stoljeću osvojili su ga Arapi i donijeli Islam. Kasnije su ovim prostorom vladali Seldžuci, a u početku 13. stoljeća postao je dio države Džingis kana. U sljedećih nekoliko stoljeća područje Turkmenistana često je mijenjalo vladare, a turkmenska plemena bila su razjedinjena i često međusobno sukobljena.

Rusko Carstvo osvajalo je Turkmenistan krajem 19. stoljeća i konačno zavladalo njime 1894. U Sovjetskom Savezu Turkmenistan je 1924. postao jedna od socijalističkih republika i formirane su današnje granice. U sovjetskom razdoblju razvijen je sustav navodnjanvanja i proširene su obradive površine.

Povijest Turkmenistana nakon neovisnosti donekle nalikuje drugim zemljama srednje Azije: vlast su zadržali komunistički funkcionari na čelu sa Saparmuratom Nijazovom koji je 1999. proglašen doživotnim predsjednikom. Otvoreno suprotstavljanje vladajućoj politici ne tolerira se, a Nijazovljev je kult ličnosti poprimio razmjere Staljinovog. Prvi slobodni izbori su održani tek nakon Nijazovljeve smrti, a novim predsjednikom je postao njegov zamjenik premijera Gurbanguly Berdimuhammedow.

[uredi - уреди] Stanovništvo

Većinu stanovništva (85%) čine Turkmeni čiji jezik pripada turkijskoj jezičnoj skupini i koji su muslimani. U zemlji žive i Uzbeci (5%) i Rusi (4%).

Etnički sastav

Procjena za 2006. godinu govori o 4.899.000 stanovnika, od čega na Turkmene otpada 3.936.000. Ostali narodi (ima ih 40) su: Uzbeci (443.000); Rusi (141.000); Kazaki (126.000); Tatari (50.000); Azeri (49.000); Baludži (40.000); Jermeni (20.000); Ukrajinci (12.000); Iranci (11.000); Lezgini (11.000). Manje od 10.000 broje: Karakalpaci (5.500); Tadžiki (4.300); Bjelorusi (4.000); Korejci (3.500); Kurdi (2.900); Baškiri (2.600); Čuvaši (2.400); Nijemci (2.200); Oseti (1.900); Patani (1.800); Moldavci (1.700); Mordvini (1.700); Brahui (1.600); Darginci (1.600); Lakci (1.600); Ujguri (1.400); Gruzi (1.000); Čečeni (700); Kirgizi (700); Poljaci (700); Avarci (600); Bugari (600); Istočni Čeremisi (500); Grci (500); Jevreji (500); Latvijci (300); Litvanci (200); Tabasarani (200); Udi (20).

[uredi - уреди] Politika

Saparmurat Nijazov, bivši birokrata komunističke partije Sovjetskog Saveza, je vladao Turkmenistanom od 1985, kada je postao vođa lokalnog ogranka komunističke partije. Držao je apsolutnu kontrolu nad zemljom, toliko da je ceo državni budžet išao preko njegovih privatnih računa. Predsednikova Demokratska partija Turkmenistana (bivši komunisti), je jedina zakonom dozvoljena stranka, pa je opozicija u ilegali. Turkmenistanom dominira sveprožimajući kult ličnosti koji uzdiže predsednika Nijazova kao Turkmenbashi ("vođa svih Turkmena"). Njegov lik je oslikan po celoj državi, od novčanica do flaša vodke. Logo turkmenske nacionalne televizije je njegov profil. Dve knjige koje je on napisao su obavezna lektira u školama, auto-klubovima i domovima. Institucije koje ne mogu biti nazvane po njemu su nazvane po njegovoj majci. Svi satovi moraju da nose njegov lik na sebi. Divovska pozlaćena statua, visoka 15 metara, stoji na rotirajućem postolju, tako da je licem uvek okrenuta prema suncu, i baca svetlo na prestonicu. Nijazov je inače bio veoma nizak, svega 150 cm.

Među Turkmenima je popularan slogan "Halk! Watan! Türkmenbashi!" što znači "Narod! Otadžbina! Vođa!" i podseća na nacistički slogan "Ein Volk, ein Reich, ein Führer" (Jedan narod, jedna vlast, jedan vođa). Nijazov je napisao novu turkmensku himnu/odu samom sebi. Nacionalnu himnu/odu je osudilo nekoliko međunarodnih grupa koje se bave zaštitom ljudskih prava, jer njen tekst ohrabruje progon homoseksualaca.

Strane kompanije koje žele da eksploatišu velike izvore prirodnog gasa Turkmenistana su sarađivale sa Nijazovim. Njegovu knjigu Ruhnama, koja se u Turkmenistanu poštuje gotovo kao sveto pismo, su upravo zbog ovog razloga strani industrijalci preveli na mnoge jezike, uključujući hrvatski, poljski, mađarski i bantu.

[uredi - уреди] Ekonomija

Polovina navodnjene zemlje je pod pamukom, što Turkmenistan čini 10. najvećim proizvođačem u svetu; Turkmenistan poseduje 5. po redu najveće rezerve prirodnog gasa kao i značajne rezerve nafte. 1994., Rusija je odbila da izvozi turkmenski gas na tržišta sa čvrstom valutom, a uz to su se gomilali dugovi glavnih potrošača u bivšem Sovjetskom Savezu. Ovo je doprinelo oštrom padu industrijske proizvodnje, i dovelo je do prelaska iz budžetskog suficita do blagog deficita.

Turkmenistan je oprezno prišao ekonomskoj reformi, u nadi da će prodajom gasa i pamuka održati svoju neefikasnu ekonomiju. Privatizacija je ograničena. Između 1998. i 2002., Turkmenistan je patio od hroničnog nedostatka adekvatnih izvoznih ruta za prirodni gas, i od obaveza na osnovu velikog kratkoročnog spoljnjeg duga. Istovremeno je, međutim, vrednost ukupnog izvoza izrazito porasla usled viših međunarodnih cena nafte i gasa.

Predsednik Nijazov je protraćio veliki deo bogatstva svoje zemlje na slavljenje samog sebe. Gradovi, Ašhabad posebno, su znatno renovirani, dok se ljudi izvan prestonice bore sa siromaštvom. Nijazov je obećao besplatnu vodu, struju i gas; međutim, nestašice su česte.BDP je u 2004. iznosio 5.700 USD po stanovniku, mjereno po PPP-u.

[uredi - уреди] Geografija

Mapa Turkmenistana

Glavni članak: Geografija Turkmenistana

Turkmenistan ima približno 488.100 kilometara kvadratnih. 90% zemlje pokriva pustinja Karakum. Središtem zemlje dominira depresija Turan i pustinja Karakum koje su mahom ravničarske. Planinski venac Kopet Dag duž jugozapadne granice dostiže 2.912 metara. Turkmenske balkanske planine na dalekom zapadu i venac Kugitang na dalekom istoku su jedina ostala primetna uzvišenja. Neke od reka su Amu Darja, Murgap, i Hari Rud.

Klime je suptropska, pustinjska, sa malo padavina. Zime su blage i suve, uz najviše padavina između januara i maja. Najveće padavine su u vencu Kopetdag

Među ostalim značajnijim gradovima su: Turkmenbaši (ranije Krasnovodsk) i Dašoguz.

[uredi - уреди] Pokrajne Turkmenistana

Glavni članak: Pokrajine Turkmenistana

Turkmenistan je podeljen na 5 pokrajina - welayatlar (jednina - welayat) i jedan nezavisni grad:

Ime	ISO 3166-2	Glavni grad	Površina (km²)	Stanovništvo (1995.)	Ključ
Ašhabad		Ašhabad		604.000
Pokrajna Ahal	TM-A	Ašhabad	95.000	722.800	1
Pokrajna Balkan	TM-B	Balkanabat	138.000	424.700	2
Pokrajina Dašhovuz	TM-D	Dašoguz	74.000	1.059.800	3
Pokrajina Lebap	TM-L	Turkmenabat	94.000	1.034.700	4
Provincija Meri	TM-M	Meri	87.000	1.146.800	5

[uredi - уреди] Gradovi

Popis gradova u Turkmenistanu

[uredi - уреди] Spoljašnje veze

Projekat Turkmenistan - nedeljne vesti i analize ((en)) Template:Ru
Fridom haus godišnji izveštaj o slobodi - Izveštaj Fridom hausa o Turkmenistanu za 2004.
Amnesti internešnal godišnji izveštaj - Godišnji izveštaj Amnesti internešnala o Turkmenistanu za 2004.
Pukotine u mermeru: Turkmenistanska padajuća diktetura, izveštaj Međunarodne krizne grupe iz 2003. - potrebno besplatno registrovanje da bi se pristupilo celom izveštaju
Nijazovljev Turkmenistan: Sultanistički režim? - Definisanje režima u Turkmenistanu kao slutanističkog Template:PDF
Foto galerija iz Turkmenistana Template:De
Putnički izveštaj iz Turkmenistana
CIA faktbuk
Enciklopedija nacija - Turkmenistan
Čaihana - Prijatelji Turkmenistana Mirovni korpus
Fotografije Turkmenistana
BBC profil Turkmenistana
Slajdšou Turkmenistana

Države članice Zajednice Nezavisnih Država
Azerbejdžan \| Bjelorusija \| Gruzija \| Jermenija \| Moldavija \| Rusija \| Ukrajina \| Turkmenistan \| Kirgizija \| Tadžikistan \| Uzbekistan \| Kazahstan \|