Mechitaryści
Z Wikipedii
| Mechitaryści | |
| Pełna nazwa | ' |
| Kościół | Kościół katolicki obrządku ormiańskiego |
| Założyciel | Mechitar z Sebasty |
| Data założenia | 1701 |
| Rok zatwierdzenia | 1712 |
Mechitaryści (mechitarzyści, benedyktyni ormiańscy, benedyktyni obrządku ormiańskiego; orm.: Մխիթարեան) – ormiański zakon o regule benedyktyńskiej, będący jedynym ormiańsko-katolickim zakonem mniszym na świecie.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Zakon został założony 8 września 1701 w Konstantynopolu (obecnym Stambule) przez Mechitara z Sebasty. Wraz ze swoimi dziewięcioma pierwszymi uczniami opuścił on wkrótce imperium osmańskie i założył wzorowany na benedyktyńskiej regule klasztor w Modon (dzisiejszym Methoni), weneckim mieście na Peloponezie. W 1712 zgromadzenie otrzymuje oficjalną akceptację papieża Klemensa XI, który mianuje jednocześnie Mechitara opatem.
W 1715 Mechitar wraz z grupą 16 mnichów udał się do Wenecji, aby założyć drugi klasztor zgromadzenia. W tym czasie Modon zostało zdobyte przez Turków, klasztor zniszczony, a 17 obecnych tam mnichów rozproszyło się. W takiej sytuacji misja w Wenecji, dzięki staraniom opata, uzyskała nadanie w postaci niezamieszkałej wysepki San Lazzaro (Wyspy Świętego Łazarza), na południowy wschód od Wenecji. Mnisi przejęli oficjalnie wyspę 8 września 1717, zakładając tam nowy dom macierzysty zgromadzenia.
[edytuj] Podział
W 1773 część mnichów oddzieliła się, zakładając klasztor w Trieście. Trwająca do 1805 francuska okupacja tego miasta zmusiła zakonników do ucieczki do Wiednia, gdzie na mocy dekretu cesarza Franciszka I z dnia 5 listopada 1810 znaleźli ostateczne schronienie.
[edytuj] Ponowne zjednoczenie
W czerwcu 2000 na nadzwyczajnym zgromadzeniu mnichów z obu gałęzi zakonu – weneckiej i wiedeńskiej – ustalono zasady ponownego połączenia obu gałęzi zakonu w jedną całość pod jednym zwierzchnictwem. W wyniku tego powstał ponownie jeden zakon na czele z opatem generalnym i wspólną radą administracyjną, przy czym za dom macierzysty zakonu uznano klasztor wenecki, a konwent wiedeński, z własnym opatem, za drugi główny klasztor.
[edytuj] Działalność bieżąca
Oprócz działalności ściśle konfesyjnej, w regułę zakonu wbudowana jest troska o podtrzymywanie tożsamości narodowej rozsianych po świecie Ormian. Temu celowi służy działalność edukacyjna, muzealna, kulturalna, wydawnicza rozwijana i popierana przez zakon. Do mechitarystów należą szkoły w Stambule, Bejrucie, Aleppo, Los Angeles, Sevres pod Paryżem, Buenos Aires. Zakon organizuje letnie obozy w East Falmouth (USA). Mechitaryści mają własne parafie w Budapeszcie, Bostonie i Los Angeles. Przy wiedeńskim klasztorze działa seminarium duchowne, muzeum (m.in. z kolekcją numizmatyczną obejmującą 30 tys. cennych monet) oraz biblioteka bogato zaopatrzona w zabytki piśmiennictwa ormiańskiego (ponad 170 tys. woluminów). W posiadaniu zakonu znajduje się zbiór ponad 5 tys. cennych manuskryptów. Drukarnia zakonna wydaje zarówno periodyczne, jak i zwarte prace filologiczne, filozoficzne, historyczne. Zakon posiada również, od 1889, niewielką wytwórnię alkoholi w Wiedniu, produkującą szczególny zakonny likier, którego recepturę przywiózł z Konstantynopola ponoć sam założyciel zakonu. W chwili obecnej (2007) zgromadzenie liczy 26 członków, w tym 3 biskupów.
[edytuj] Bibliografia
- publikacje
- A. Pisowicz, Mechitar z Sebastii i Mechitaryści, "Tygodnik Powszechny" nr 7/1986, s. 4
- T. Marciniak, Rola kapłana w kształtowaniu tożsamości etnicznej Ormian w Polsce i na Ukrainie, "Kultura i Historia" nr 8/2005, za pośrednictwem wortalu wydawnictwa
- strony WWW
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (it) Strona klasztoru mechitarystów na Wyspie Św. Łazarza koło Wenecji
- (fr) Konwent wenecki (zdjęcia)
- (fr) Konwent wiedeński – szkoła, muzeum, biblioteka (zdjęcia)
- (de) Biblioteka i muzeum konwentu wiedeńskiego
- (en) List Ojca Świętego Jana Pawła II do zakonu mechitarystów z okazji 300 rocznicy założenia zakonu
