Ludwik Ostaszewski
Z Wikipedii
| Ludwik Ostaszewski | |
 |
|
 Ostoja |
|
| Data urodzenia | 1824 |
| Miejsce urodzenia | Przybojewo |
| Data śmierci | ok. 1900 |
| Miejsce śmierci | we Włoszech |
| Rodzina | Ostaszewscy |
| Rodzice | Józef Gabriel Ostaszewski N. Modzelewska |
| Małżeństwo | Maria Nostitz-Jackowska |
| Dzieci | bezpotomny |
Ludwik Ostaszewski herbu Ostoja (ur. 1824 w Przybojewie, zm. ok. 1900 we Włoszech) - uczestnik powstań i ruchów niepodległościowych XIX w.
Był synem właściciela ziemskiego Wólka Przybójewska na Mazowszu, Józefa Gabriela Ostaszewskiego, a wnukiem Nereusza Ostaszewskiego, posła na Sejm Czteroletni. Ukończył gimnazjum i kursy prawa w Warszawie. W 1844 r. zbiegł z Królestwa Polskiego w obawie przed aresztowaniem za udział w tajnych związkach. Przebywał w Poznańskiem pod nazwiskiem Leona Okęskiego. Wciągnięty do sprzysiężenia uczestniczył w przygotowaniach do powstania. Aresztowany w 1846 roku, więziony w Moabicie, wyrokiem sądu w Berlinie 2 grudnia 1847 skazany został na "utratę szlachectwa, ośmioletni areszt w fortecy, a potem wydalenie za granicę państwa". Z więzienia oswobodziła go Wiosna Ludów. W latach pięćdziesiątych działał w Poznańskiem. Następnie wziął czynny udział w Powstaniu styczniowym 1863-1864 jako kapitan - dowóda jazdy powstańczej w Płockiem. W 1866 służył w randze porucznika w armii włoskiej. Za jego sprawą sprowadzono do Lwowa prochy zmarłego śmiercią samobójczą we Florencji Juliana Konstantego Ordona, bohatera Mickiewiczowskiej "Reduty".
[edytuj] Bibliografia
- "Uczestnicy ruchów wolnościowych w latach 1832-1855 (Królestwo Polskie). Przewodnik biograficzny", Warszawa 1999
- "Powstanie styczniowe. Materiały i dokumenty", Wrocław 1973-1978
- Stanisław Niecieja, "Cmentarz łyczakowski we Lwowie", Wrocław 1989
