Kulon
Z Wikipedii
| Kulon | |||||||||||||||||||||||||||||
 Burhinus oedicnemus oedicnemus |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | siewkowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | kulony | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | kulon | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Burhinus oedicnemus | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Podgatunki | |||||||||||||||||||||||||||||
| B. oedicnemus oedicnemus B. oedicnemus discinctus B. oedicnemus harterti B. oedicnemus insularum B. oedicnemus saharae |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
| Zasięg występowania | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Kulon (Burhinus oedicnemus) - średni ptak wędrowny z rodziny kulonów, zamieszkujący niemal całą Europę poza północnymi i północno-wschodnimi skrajami kontynentu oraz Afrykę Północną i Azję zachodnią, środkową i południową. Przylot w kwietniu, odlot w sierpniu - październiku. Zimuje w północnej i wschodniej Afryce oraz zachodniej Azji. W Polsce niegdyś liczny, obecnie skrajnie rzadko lęgowy, na skraju wymarcia (najwyżej 2-4 pary). Gniazduje w dolinie Bugu i Narwi, być może też nad środkową Wisłą. Dawniej liczniejszy podczas przelotów, obecnie jest wielką rzadkością.
- Cechy gatunku
- Upierzenie płowopiaskowe, pokryte ciemnymi podłużnymi kreskami. Spód białawy. Nad okiem biała brew, a pod nim biała plama. Gardło białe, dziób żółty z czarnym końcem. Nogi żółte.
- Podgatunki
- B. oedicnemus discinctus
B. oedicnemus harterti
B. oedicnemus insularum
B. oedicnemus saharae - Wymiary średnie
- dł. ciała 41-43 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 82 cm
waga ok. 400-550 g - Biotop
- Stepy i suche ugory, piaszczyste pagórki, żwirownie, rzadziej pola uprawne.
- Gniazdo
- Na ziemi, na niewielkim wzniesieniu terenu.
- Jaja
- Wyprowadza jeden lub dwa lęgi w roku, w maju i lipcu. W zniesieniu dwa jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 23 - 37 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po kilku godzinach. Umiejętność lotu osiągają w 7 tygodniu życia.
- Pożywienie
- Owady, dżdżownice i drobne kręgowce.
- Ochrona
- Objęty ochroną gatunkową ścisłą. Zagrożeniami dla tego ptaka są zalesianie i zagospodarowywanie ugorów, regulacja rzek, zatrucie środowiska oraz niepokojenie tych niezwykle płochliwych ptaków przez ludzi.
Zobacz też: ptaki Polski
