Krzemień Drugi
Z Wikipedii
| Krzemień Drugi | |
| Województwo | lubelskie |
| Powiat | janowski |
| Gmina | Dzwola |
| Sołtys | Edward Dudzic |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
15 |
| Kod pocztowy | 23-304 Dzwola |
| Tablice rejestracyjne | LJA |
Krzemień Drugi – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Dzwola.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
[edytuj] Historia
Pierwsza wzmianka o Krzemieniu pochodzi z 1572 r. Wieś została założona przez rodzinę Górków. W 1582 r. była dobrze zagospodarowana - posiadała 18,5 łanów kmiecych, młyn, karczmę, staw hodowlany oraz rudę. W 1596 r. Paweł Trojanowski, spadkobierca poprzedniego właściciela Stanisława Górki, wojewody poznańskiego, sprzedał Krzemień Janowi Zamoyskiemu, kanclerzowi koronnemu, który następnie włączył go do swojej ordynacji. W 1626 r. włościanie krzemieńscy użytkowali już 34 półłanki (w tym 3 należące do dziedzicznego wójtostwa) i 10 ćwierci. We wsi było 3 rzemieślników. Przed 1707 r.w ruinę popadły zabudowania wójtowskie. Na przestrzeni XVII w. funkcjonowało kilka młynów (jeden z foluszem). W 1737 r. 42 chłopów uciekło ze wsi z powodu ogołocenia ich przez dzierżawcę. Wymyślił on sobie jakiś dług, o którym nikt nie wiedział. Nieco później gromada żaliła się, że nie tylko od wojska ma ukrzywdzenie, ale i od dworu swego. W 1779 r.w Krzemieniu i okolicznych należących do klucza janowskiego, ordynacja zamojska zniosła pańszczyznę i inne powinności, zamiast tego włościanie mieli płacić czynsz. Jednak eksperyment ten nie wytrzymał próby czasu i w późniejszym okresie odrabiano pańszczyznę wespół z czynszem.
Pod koniec XVIII wieku działały we wsi dwa młyny i trzy karczmy. W 1800 r. było w Krzemieniu 246 gospodarzy, którzy użytkowali 2,7 tys. mórg pola. Większość gospodarzy posiadało 16-20 mórg. Zajmowali sie oni głównie uprawą żyta i owsa, hodowlą bydła, świń i owiec. W XIX wieku wielu włościan imało się innego zajęcia - tkactwa, kowalstwa, ciesielki oraz garncarstwa. W okresie wojen napoleońskich wskutek przemarszów wojsk, nieurodzaju, głodu i epidemii wieś w części wyludniła się. Bardzo wysokie były straty w inwentarzu gospodarskim, siegały 70%. Chłopi skarżyli się: "zanosimy zażalenie (...)z powodu uciążeń i podupadłości". Do czasu uwłaszczenia przez kilkadziesiąt lat istniała gmina i klucz krzemieński. W połowie XIX w. we wsi grasowała epidemia cholery zbierajac swoje żniwo.
Rok 1864 był przełomowym dla mieszkańców, wtedy to bowiem stali się oni właścicielami użytkowanej od pokoleń ziemi. W wyniku uwłaszczenia 232 gospodarzy otrzymało łącznie 3745 mórg pola. W 1914 r.w okolicach wsi toczyły się walki rosyjsko-austriackie. W 1921 r. Krzemień liczył 370 domów i 1966 mieszkańców. W okresie międzywojennym powstała szkoła powszechna, straż pozarna, kółko rolnicze, Związek Strzelecki. W 1934 r. wieś nawiedziła powódź,w której zginęły dwie osoby. We wrześniu 1939 r.oddziały polskie torując sobie drogę starły się z wojskami radzieckimi. W 1940 r. wyodrębniło sie sołectwo krzemień II. W 1944 r. partyzanci spalili most na rzece Branew.
Po wojnie powstała poczta, mleczarnia, ośrodek zdrowia, nastąpiła elekryfikacja wsi. W latach 1955-73 Krzemień był siedzibą gromady. Wskutek pożaru z 1973 r. spłoneło 13 budynków. W latach 1982-83 zbudowano kościół, a w 1991 r. erygowano parafię. Obecnie Krzemień dzieli się na dwa sołectwa.
