Kičevo
Z Wikipedii
Kičevo (maced. Кичево, alb. Kërçovë, Kërçova, tur. Kırçova) – miasto w zachodniej Macedonii, ośrodek administracyjny gminy Kičevo. Liczba ludności – 27 067 osób (55% – Macedończycy, 28% – Albańczycy, 9% – Turcy, 5% – Cyganie; dane ze spisu w 2002), współrzędne geograficzne – 41°31'04" N, 20°57'56" E.
Kičevo leży w śródgórskiej Kotlinie Kiczewskiej między pasmami górskimi Bistra na zachodzie i Poreče na wschodzie.
Pierwsza pisemna wzmianka o Kičevie pochodzi z czasów trzeciej wojny Rzymu z Macedonią, gdy miasto pod nazwą Uskana należało do królestwa Macedonii. W czasach najazdu Słowian na Półwysep Bałkański okolice Kičeva zasiedliło prawdopodobnie słowiańskie plemię Brsjaków. Następnie Kičevo jest wzmiankowane w dokumencie cesarza bizantyjskiego Bazylego II z 1018 jako Kičavis. W XI wieku wspomina o nim arcybiskup Ochrydy Teofilakt. Za czasów osmańskich Kičevo było regionalnym ośrodkiem władz cywilnych i wojskowych. W 1878 w mieście powstał pierwszy oddział zbrojny Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej. W 1903 mieszkańcy miasta brali udział w powstaniu ilindeńskim. Od 1913 miasto należało do Królestwa Serbii, a od 1919 – do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców (późniejszej Jugosławii. Podczas II wojny światowej Kičevo było okupowane przez wojska włoskie. W okolicy działało wiele oddziałów partyzanckich.
W okolicy Kičeva znajdują się dwa zabytkowe prawosławne monastery: pw. Świętej Niepokalanej Bogurodzicy i pw. świętego Jerzego.
