Jerzy Giedroyc

Z Wikipedii

Jerzy Giedroyc w swoim gabinecie, Maisons-Laffitte (Francja), wrzesień 1997 r.

Jerzy Giedroyc książę herbu Hippocentaurus, niekiedy także Giedroyć (ur. 27 lipca 1906 w Mińsku, zm. 14 września 2000 w Maisons-Laffitte pod Paryżem), publicysta, polityk, epistolograf, konserwatysta, w dwudziestoleciu międzywojennym związany z obozem młodokonserwatystów, autor wspomnień.

Pochodził z książęcego rodu pieczętującego się herbem Hippocentaurus. Urodził się, jako syn farmaceuty Ignacego Giedroycia i Franciszki Starzyckiej (1889-1944) . Miał dwóch młodszych braci: Zygmunta (1909-1973) oraz Henryka (ur. 1922). Pradziadek Jerzego, Lucjan Giedroyć był oficerem w wojsku rosyjskim. Gdy popełnił samobójstwo majątek rodzinny rozpadł się, a rodzina Giedroyciów stała się o wiele uboższa i zmuszona była do zamieszkania w mieście. Mimo książęcego pochodzenia, podczas swego długiego życia Jerzy Giedroyc nigdy nie przyznawał się do swych szlacheckich korzeni. Absolwent gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. Studiował prawo w latach (1924-1929) i historię (1930-1931) na Uniwersytecie Warszawskim. W 1930 r. objął redakcję tygodnika "Dzień Akademicki", dodatku do "Dnia Polskiego". Wkrótce przekształcił pismo w dwutygodnik "Bunt Młodych". W 1937 r. pismo zmieniło nazwę na "Polityka" i stało się tygodnikiem. Od 1931 do 1937 był żonaty z Rosjanką Tatianą Szwecow. Założyciel Instytutu Literackiego w Rzymie (1946) i wydawca oraz redaktor naczelny czasopisma Kultura (od 1947). Sejm zdecydował o ustanowieniu roku 2006 Rokiem Jerzego Giedroycia.

Doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1991), Wrocławskiego (18 maja 1998), Warszawskiego (14 listopada 1998), Uniwersytetu w Białymstoku, Szczecińskiego (2000) i UMCS (27 września 2000). Laureat Nagrody Kisiela (1992). Odmówił przyjęcia Orderu Orła Białego (1994).

[edytuj] Twórczość

Nagrobek Jerzego Giedroycia na cmentarzu w Le Mesnil-le-Roi (Francja), sierpień 2001 r.

Seria Archiwum "Kultury" (Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik", Warszawa, od 1993 r.)

Jerzy Giedroyc, Witold Gombrowicz, Listy 1950-1969, t. 1 (wybrał, oprac. i wstępem opatrzył Andrzej Kowalczyk; Czytelnik 1993, ISBN 83-07-02382-3)
Jerzy Giedroyc, Autobiografia na cztery ręce, t. 2 (opracował i posłowiem opatrzył Krzysztof Pomian; Czytelnik 1994, ISBN 83-07-02456-0; wydanie 2 uzupełnione: 1996, ISBN 83-07-02494-3; wydanie 3, w serii: Biblioteka "Czytelnika": 1999, ISBN 83-07-02688-1; wydanie 4: Towarzystwo Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu 2006, ISBN 83-86907-48-7)
Jerzy Giedroyc, Konstanty A. Jeleński, Listy 1950-1987, t. 3 (wybrał, oprac. i wstępem opatrzył Wojciech Karpiński; Czytelnik 1995, ISBN 83-07-02452-8)
Jerzy Giedroyc, Andrzej Bobkowski, Listy 1946-1961, t. 4 (wybrał, oprac. i wstępem opatrzył Jan Zieliński; Czytelnik 1997, ISBN 83-07-02491-9)
Jerzy Giedroyc, Jerzy Stempowski, Listy 1946-1969, t. 5 [cz. 1-2] (wybrał, wstępem i przypisami opatrzył Andrzej Stanisław Kowalczyk; Czytelnik 1998, ISBN 83-07-02590-7)
Jerzy Giedroyc, Juliusz Mieroszewski, Listy 1949-1956, t. 6 [cz. 1-2] (wybrał i wstępem poprzedził Krzysztof Pomian; przypisami i indeksami opatrzyli Jacek Krawczyk i Krzysztof Pomian; szkicem o Mieroszewskich i Mieroszewskim uzup. Piotr Wandycz; Czytelnik 1999, ISBN 83-07-02474-9)
Jerzy Giedroyc, Melchior Wańkowicz, Listy 1945-1963, t. 7 (wyboru dokonała i wstępem opatrzyła Aleksandra Ziółkowska-Boehm; przypisy oprac. Aleksandra Ziółkowska-Boehm i Jacek Krawczyk; Czytelnik 2000, ISBN 83-07-02779-9)
Jerzy Giedroyc, Emigracja ukraińska, Listy 1950-1982, t. 8 (wybrała, wstępem i przypisami opatrzyła Bogumiła Berdychowska; listy autorów ukraińskich przeł. Ola Hnatiuk; Czytelnik 2004, ISBN 83-07-02981-3)
Jerzy Giedroyc, Witold Gombrowicz, Listy 1950-1969, t. 9 (wydanie rozszerzone; Czytelnik; w przygotowaniu)
Jerzy Giedroyc, Czesław Miłosz, Listy 1952-2000, cz. 1, t. 10 (Czytelnik; w przygotowaniu)

Ponadto:

Jan Nowak-Jeziorański, Jerzy Giedroyc, Listy 1952-1998 (wybór, opracowanie i wstęp Dobrosława Platt; Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum 2001, ISBN 83-7095-052-3)