Jerzy Barański
Z Wikipedii
Jerzy Julian Barański (ur. 22 kwietnia 1884 w Nietulisku Fabrycznym k. Opatowa, zm. 14 lutego 1959 w Kurozwękach k. Staszowa), polski działacz ruchu ludowego, polityk sanacyjny, poseł na Sejm i senator II RP, wicemarszałek senatu IV kadencji (1935-38)
Po ukończeniu w 1903 roku gimnazjum w Radomiu studiował prawo na uczelni w Dorpacie (1903-06) i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim (1906-11).
W 1904 roku zaciągnął się dobrowolnie do rosyjskiego wojska, odbył kilkumiesięczne przeszkolenie.
W czasie I wojny światowej ewakuowany w głąb Rosji, mieszkał w Petersburgu, gdzie zaangażował się w działalność społeczną na razecz tamtejszych Polaków.
U progu II RP zaangażowany w ruch ludowy, w latach 1919-25 pozostawał członkiem PSL "Wyzwolenia", z ramienia którego piastował mandat poselski. Po zamachu majowym przeszedł na stronę sanacji, zapisując się do Sejmowego Klubu Pracy. W tym samym roku został członkiem Partii Pracy.
W sejmach I i II kadencji (1922-30) reprezentował okręg Ciechanów.
W 1930 roku ponownie wystartował w wyborach do parlamentu, tym razem jako kandydat na senatora z okręgu Kielce. Członkiem izby wyższej pozostał do 1938 roku, w obu przypadkach wybrany z rekomendacji BBWR. 12 grudnia 1935 roku wybrany wicemarszałkiem senatu na miejsce Kazimierza Świtalskiego.
W czasie okupacji niemieckiej ścigany przez nazistów ukrywał się w Nietulisku Fabrycznym, gdzie podjął pracę nauczyciela w szkole rolniczej.
Po 1945 roku pracował jako buchalter, w 1954 roku zwolniony z powodów politycznych znalazł schronienie u sióstr zakonnych w Kurozwękach.
W okresie międzywojennym członek masonerii (WLNP) oraz licznych stowarzyszeń społeczno-kulturalnych, w tym Towarzystwa Polsko-Bułgarskiego.
[edytuj] Źródła
- Historia sejmu polskiego - tom II, red. Andrzej Ajnenkiel, Warszawa 1989
- Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny. Tom I, red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert, Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 1998
