Język piemoncki
Z Wikipedii
| Piemontèis | |
| Obszar | Włochy |
| Liczba mówiących | ok. 2 mln |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie Romańskie Zachodnioromańskie Język piemoncki |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | brak |
| ISO 639-2 | roa |
| ISO/FDIS 639-3 | pms |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język piemoncki (piemontèis) - język używany w Piemoncie (północno-zachodnie Włochy). Tradycyjnie uznawany za dialekt języka włoskiego, jednak znacznie różniący się od standardowego włoskiego. Zbliżony (lingwistycznie i geograficznie) z jednej strony do dialektów północnych Włoch, lombardzkiego i liguryjskiego, z drugiej do języków francuskiego i oksytańskiego.
Pierwsze teksty piemonckie napisane w lokalnym dialekcie pochodzą z XII wieku. Język literacki ukształtował się w wiekach XVII i XVIII, miał jednak w obejmującym Piemont Królestwie Sardynii nieco niższą rangę niż francuski i włoski. Twórczość w nim trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Owocem jest bogata literatura, w tym poezja, proza, dramat, formy dziennikarskie, literatura naukowa oraz przekłady dzieł obcych.
