Józef Jerzy Hylzen
Z Wikipedii
Józef Jerzy Hylzen herbu Hilzen - (ur. w 1736 - zm. 31 sierpnia 1786 w Rzymie), wojewoda mścisławski od 1770 , wojewoda miński od 1767, kasztelan inflancki od 1760, szambelan króla Augusta III, starosta brasławski, działacz wolnomularski.
[edytuj] Życiorys
Był synem wojewody mińskiego Jana. Odebrał bardzo staranne wykształcenie domowe. W towarzystwie Karola Wyrwicza zwiedził Niemcy, Francję, Belgię i Włochy. W 1754 został paziem i szambelanem Augusta III. Był posłem na Sejm z Inflant (1756) i Brasławia (1758) jako stronnik królewski. W 1762 otrzymał Order Orła Białego. W czasie bezkrólewia poparł Stanisława Augusta Poniatowskiego. 8 maja 1767 udekorowany Orderem Świętego Stanisława. W tym też roku został marszałkiem Trybunału Litewskiego. Na Sejmie Repninowskim został jednym z dwóch przewodniczących delegacji sejmowej. Popierany przez ambasadorów rosyjskich, szantażował króla, który zmuszony był obdarzyć go nowymi dostojeństwami.
[edytuj] Działalność masońska
W 1774 założył Lożę Przyjaciół Doświadczonych, przemienioną w 1775 w Rycerzy św. Karola. W 1778 loża ta przekształciła się w szkocką lożę-matkę Katarzyny pod Gwiazdą Północną. W latach 1780-1781 Hylzen był pierwszym wielkim mistrzem prowincjonalnym Polski.
