Helmuth von Moltke (młodszy)
Z Wikipedii
Helmuth Johannes Ludwik von Moltke (młodszy) (ur. 25 maja 1848 - zm. 18 czerwca 1916 w Berlinie). Niemiecki polityk wojskowy, generał pułkownik.
Wstąpił do wojska w 1870 roku, uczestnik wojny francusko - pruskiej. Był bratankiem wybitnego dowódcy Helmutha Moltke (starszego) co niewątpliwie wpłynęło na przyspieszenie jego kariery wojskowej. W latach 1892-1898 adiutant cesarza Wilhelma II. W latach 1899-1902 był dowódcą 1 Brygady, w 1902 został dowódcą dywizji.
Od 1903 był generałem kwatermistrzem. W 1904 został mianowany Generalnym Kwatermistrzem Wielkiego Sztabu Generalnego. Od 1906 pełnił funkcję Szefa Sztabu Generalnego. Przeprowadził szereg reform w Sztabie Generalnym. Odrzucił teorię Schlieffena, że przyszła wojna będzie wojną błyskawiczną i uważał, że będzie ona wojną narodów, a takie wojny nie kończą się jednym decydującym uderzeniem.
W czasie przygotowania do I wojny światowej jako podstawę operacji przyjął jednak Plan Schlieffena, który zakładał rozgromienie siłami głównymi Armii francuskiej i obronę w Prusach Wschodnich, a następnie ofensywę na wschodzie. W czasie rozwinięcia Armii niemieckiej w 1914 r. Moltke osłabił prawe skrzydło Frontu Zachodniego i wzmocnił siły lewego skrzydła oraz wzmocnił siły w Prusach Wschodnich.
Wraz z początkiem wojny został wyznaczony na stanowisko Szefa Polowego Sztabu Generalnego stacjonującego w Koblencji. 14 września 1914 r., w trakcie I bitwy nad Marną utracił stanowisko Szefa Polowego, gdyż cesarz Wilhelm II uznał go za nieudolnego dowódcę i obarczył winą za nadchodzącą klęskę. Od stycznia 1915 r. był zastępcą Szefa Wielkiego Sztabu Generalnego.
W 1922 r. jego żona wydała pamiętniki pt. "Wspomnienia, pisma, dokumenty 1877-1915".