Hans Aumeier

Z Wikipedii

Hans Aumeier (ur. 20 sierpnia 1906 w Amberg, zm. 28 stycznia 1948 w Krakowie) - zbrodniarz hitlerowski, jeden z funkcjonariuszy pełniących wysokie stanowiska w organizacji obozów koncentracyjnych w III Rzeszy oraz SS-Sturmbannführer.

Urodził się w bawarskiej miejscowości Amberg. Ukończył tylko trzy klasy szkoły podstawowej, którą porzucił w 1918 i rozpoczął trwającą trzy lata naukę jako tokarz i monter w fabryce karabinów w Ambergu. W 1923 Aumeier przeniósł się do fabryki karabinów w Monachium, a do 1926 pracował również w podobnych fabrykach w Berlinie, Bremie i Kolonii. Członkiem NSDAP Aumeier stał się 1 grudnia 1929 (nr legitymacji partyjnej 164755). Do SS i SA wstąpił w 1931 (w SS miał numer identyfikacyjny 2700).

Służbę w obozach koncentracyjnych rozpoczął 15 stycznia 1934 w Dachau, gdzie pracował jako instruktor szkolący nowo przyjętych rekrutów. W kwietniu 1936 Aumeier został przeniesiony do obozu Esterwegen, gdzie pełnił służbę w kompanii wartowniczej. W grudniu 1936 został samodzielnym dowódcą kompanii wartowniczej w obozie Lichtenburg. Identyczne stanowisko sprawował następnie w latach 1937 - 1938 w Buchenwaldzie. Od 1 sierpnia 1938 do stycznia 1942 Aumeier pełnił funkcję Schutzhaftlagerführera (kierownika obozu i zastępcy komendanta) w obozie Flossenbürg. W obozie tym Aumeier stworzył tak ciężkie warunki bytowania więźniów, że ci często popełniali samobójstwo. Przeprowadzał on często egzekucje, niejednokrotnie karał więźniów osobiście chłostą, a także zarządzał długotrwałe i niezwykle męczące apele.

Od 1 lutego 1942 Aumeier sprawował stanowisko Schutzhaftlagerführera w obozie Auschwitz-Birkenau. Do zakresu jego obowiązków należało dbanie o ogólny porządek w obozie, czuwanie nad wyżywieniem i ubraniem więźniów oraz sprawy dotyczące ich przymusowej pracy. W warunkach obozowych był więc panem życia i śmierci więźniów. Aumeier był sadystą i okrutnikiem. Powiedział kiedyś: "Tylko zmarły więzień jest więźniem przyzwoitym". Do okrucieństw popełnionych przez Aumeiera w Auschwitz należało między innymi: osobiste przeprowadzanie i nadzorowanie licznych egzekucji przez rozstrzelanie pod Czarną Ścianą przy bloku 11 i egzekucji przez powieszenie (m. in. na jego rozkaz 19 marca 1942 rozstrzelano 144 kobiet na dziedzińcu między blokami 10 i 11), dokonywanie selekcji więźniów co oznaczało ich śmierć w komorach gazowych, polecanie zabijania więźniów zastrzykami fenolu oraz gorliwe współdziałanie przy masowej eksterminacji Żydów w komorach gazowych w Brzezince. Oprócz tego był odpowiedzialny za niezwykle ciężkie warunki bytowania więźniów w obozie, eksploatację niewolniczej pracy więźniów oraz nieustanne znęcanie się nad nimi. 18 sierpnia 1943 Aumeier został usunięty ze stanowiska na rozkaz komendanta Auschwitz Rudolfa Hössa ze względu na korupcję i złodziejstwo.

Został następnie przeniesiony pod rozkazy Friedricha Jeckelna, Wyższego Dowódcy SS i Policji regionu Ostland. Początkowo Aumeiera włączono do jednostki saperskiej, budującej umocnienia na obszarze Oranienbaum - Leningrad. Następnie jako kierownik komanda budowlanego złożonego z około 7000 więźniów żydowskich utworzył na terenie Estonii obóz koncentracyjny Vaivara i sprawował funkcję jego komendanta od 1 października 1943 do ewakuacji obozu w sierpniu 1944. 0d 20 sierpnia 1944 brał udział w walkach na froncie wschodnim w ramach batalionu policyjnego wchodzącego w skład Kampfgruppe Jeckeln. W październiku 1944 Aumeier został odwołany do dyspozycji szefa obozów koncentracyjnych Richarda Glücksa w Oranienburgu i skierowany do służby w kompleksie obozowym Dachau, jako komendant jednego z podobozów Kaufering.

Po przejściowych problemach zdrowotnych skierowany został w styczniu 1945 skierowany do okupowanej Norwegii by utworzyć obóz koncentracyjny w miejscowości Grini. Aumeier został również komendantem tego obozu, który mógł pomieścić 3 tysiące więźniów. Traktował tu więźniów zupełnie inaczej niż w poprzednich obozach. Aumeier był wobec nich łagodny i współpracował nawet z norweskim Czerwonym Krzyżem, a 7 maja 1945 uwolnił więźniów i zamknął obóz. 11 czerwca 1945 został aresztowany w mundurze SS w obozie Terningmoen. Nie posiadał fałszywych papierów i ujawnił swa tożsamość władzom amerykańskim, przez które został przesłuchany w sierpniu 1945 w więzieniu Akershus. Następnie Aumeier przebywał w obozie jenieckim w Cagle koło Londynu.

Już w trakcie wojny ze względu na ogrom zbrodni Hans Aumeier został skazany na karę śmierci przez polskie podziemie. Wyrok ogłosiła w dniu 12 marca 1944 Polska Agencja Telegraficzna w Londynie. Po zakończeniu wojny Aumeier został początkowo osądzony w procesie załogi Dachau przez amerykański Trybunał Wojskowy i skazany na karę śmierci. Przekazano go jednak Polsce celem osądzenia za zbrodnie popełnione we Flossenbürgu i w Auschwitz. Aumeier był jednym z oskarżonych w pierwszym procesie oświęcimskim, który odbył się przed Najwyższym Trybunałem Narodowym w Krakowie. Wobec udowodnienia oskarżonemu całego rejestru zbrodni, został on skazany na karę śmierci przez powieszenie, którą wykonano w krakowskim więzieniu Montelupich w styczniu 1948^[1].

Przypisy

[edytuj] Źródła

• Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962
• Dixon J., Commanders of Auschwitz. The SS officers who ran the largest Nazi concentration camp 1940 - 1945, 2005
• Biografia (pl)