Grzech
Z Wikipedii
Grzech – pojęcie występujące w niektórych religiach, oznaczające przekroczenie konkretnych norm moralnych i religijnych. Dokładniej: jest to świadome i dobrowolne działanie (lub jego brak) bądź postawa, która stoi w sprzeczności z nakazami Boga lub bogów danej religii. Inaczej rzecz ujmując grzech to postawa lub działanie wbrew Bogu, sprzeczne z Jego charakterem, powodujące świadomą alienację jednostki ludzkiej wobec tegoż Boga.
Przeważnie religie rozróżniają różne rodzaje, wagi, czy stopnie grzechu, a określenie "grzech" nie koniecznie stosowane jest do wszystkich tego typu działań. Popełnienie grzechu częstokroć oznacza wstąpienie w stan nieczystości, który jeśli nie zostanie usunięty, może prowadzić do kary w życiu pozagrobowym, zwykle jest to brak jedności z Bogiem.
W niektórych religiach grzechy popełnione przez przodków mogą być dziedziczone. Szczególnym przypadkiem jest grzech pierworodny w części wyznań chrześcijańskich, który oznacza skażenie natury wszystkich ludzi przez ich skłonność do czynienia zła. Grzech ten zostaje usunięty w czasie chrztu, będącym jednocześnie sakramentem inicjującym w katolicyzmie (obrzęd jego odczynienia przeprowadzali np. Prusowie).
Grzech jest zazwyczaj uważany za czyn obiektywnie zły (obiektywna ocena grzechu nie ma zastosowania w przypadku zdefiniowanego dobra i zła jako subiektywnych wartości moralnych), jednak jeżeli jego działanie nie jest świadome i dobrowolne to, odpowiedzialność za tenże grzech (wg części systemów wyznaniowych) może być zmniejszona. Grzechem cudzym nazywa się działanie lub jego brak, które prowadzi do grzechu drugiego (obojętność, czy namawianie do grzechu).
Spis treści |
[edytuj] Znaczenie potoczne
Potocznie grzechem nazywa się myśl, wypowiedź lub czyn moralnie naganny, szkodzący innym lub (wg części wyznań) osobie dokonującej grzechu. Grzech w tym znaczeniu oddala grzesznika (grzeszącą osobę) od bóstwa i innych ludzi, obciążając jednocześnie sumienie tej osoby winą.
[edytuj] Rozumienie katolickie
Grzech w nauczaniu Kościoła katolickiego jest świadomym i dobrowolnym przekroczeniem Prawa Bożego. Może to oznaczać zerwaniem jedności z Bogiem i może się wiązać z utratą łaski uświęcającej i w konsekwencji wiecznego zbawienia. Każdy grzech oddala od Boga - również grzech popełniony w stanie braku łaski uświęcającej (jego skutkiem może być m.in. większa trudność w nawróceniu się).
Podstawowym wg katolicyzmu punktem wiary chrześcijańskiej, a szczególnie kerygmatu, jest uznanie ludzkiej grzeszności (skłonności do zła). Według katolików zrozumienie tego faktu pozwala na współdziałanie z łaską Boga i osiągnięcie szczęścia, które nie przemija, a zaczyna się już na ziemi. Jest jednak dogmatem Kościoła to, że wolna od grzechu była Najświętsza Maryja Panna, istnieje też dawna i szeroko uznawana teza teologiczna o wolności od grzechu świętego Józefa. Nauczanie Kościoła, w oparciu o Pismo Święte ("Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy.", 1 J 1,8 wg Biblii Tysiąclecia) głosi, że każdy człowiek jest grzeszny - również osoby beatyfikowane i kanonizowane. Kościół również wierzy, że łaska Boża umożliwia człowiekowi unikanie grzechu.
[edytuj] W islamie
Według hadisów[1], istnieje siedem głównych grzechów:
- szirk (oddawanie czci innym bogom niż Allah)
- magia
- zabójstwo
- przejęcie własności sieroty (zobacz też: dzieci w islamie)
- lichwa
- ucieczka z pola bitwy
- pomawianie czystej kobiety o cudzołóstwo
Muzułmańscy teolodzy swoimi spekulacjami rozszerzyli jednak tą listę aż do 70. Muzułmanie nie uznają odkupienia grzechów przez ofiarę, lecz jedynie skruchę i naprawienie wyrządzonego zła. Według charydżytów, poważne grzechy czynią człowieka kafirem (niewiernym). Islam nie rozróżnia między kategorią grzechu i przestępstwa, osoba popełniająca poważny grzech podlega karze szariatu już za życia, a jeśli nie odpokutuje to również karze Allaha po śmierci, w piekle.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ The Major Sins Al-Kaba'ir Muhammad bin Uthman adh-Dhahab