Dzieci w islamie

Z Wikipedii

Wyznawcy islamu zobowiązani są odnosić się z szacunkiem do wszystkich istot, w tym do dzieci. Bóg w Koranie surowo potępił panujący w pogańskiej Arabii zwyczaj zabijania córek, stwierdzając, że posiadanie dzieci jest zawsze błogosławieństwem, co w polskim tłumaczeniu znaczy:

A kiedy zwiastują któremuś z nich córkę, to jego oblicze się zasępia i jest udręczony. On ukrywa się przed ludźmi z powodu tego nieszczęścia, które mu obwieszczono: czy on ma je zachować mimo ponizenia, czy też pogrzebać je w prochu. Jakże źle oni rozumują! (16:58-59)

Do Boga należy królestwo niebios i Ziemi. On stwarza to, co chce. On daje córki komu chce, i On daje synów komu chce (42:49)

Dzieci rozwiedzionych kobiet mają prawo do alimentów od ojca:

Matki pragnące w pełni wykarmić swoje dzieci będą je karmiły przez całe dwa lata. A na ojcu dziecka ciąży obowiązek zaopatrzenia ich w żywność i odzież, zgodnie z przyjętym zwyczajem. Nie nakłada się na człowieka niczego, co nie jest w jego możliwości. Rodzicielka nie może doznać szkody z powodu swojego dziecka ani ten, któremu się urodziło dziecko, z powodu jego dziecka. To samo dotyczy osoby dziedziczącej. Jeśli oboje chcą odstawić dziecko od piersi za obopólną zgodą i naradą, to nie popełnią grzechu. A jeśli zechcecie oddać do karmienia wasze dzieci, to nie będziecie mieli grzechu, jeśli dacie za to wynagrodzenie zgodnie z przyjętym zwyczajem. Bójcie się Boga! I wiedzcie, ze Bóg widzi dobrze to, co wy czynicie! (2:223)

Sieroty mogą liczyć na pomoc ze strony całej wspólnoty muzułmańskiej:

Powiedz: "Bóg daje wam pouczenie o nich - to, co wam się recytuje w Księdze: w sprawie osieroconych dziewcząt, którym nie dajecie tego, co im zostało przepisane, kiedy pragniecie je poślubić; i pouczenie w sprawie słabowitych dzieci; i abyście byli dla sierot sprawiedliwi." A cokolwiek uczynicie dobrego, to, zaprawdę, Bóg wie o tym dobrze!? (4:127)

Czyż nie znalazł cię sierotą i czy nie dał ci schronienia? Czy nie znalazł cie błądzącym i czy nie poprowadził cię drogą prostą? I czy nie znalazł cię biednym, i nie wzbogacił cię? Przeto sieroty - nie uciskaj! (93:6-9)

Spis treści 1 Postawa Mahometa wobec dzieci 2 Adopcja muzułmańska 3 Małżeństwo dzieci 4 Przypisy

[edytuj] Postawa Mahometa wobec dzieci

Prorok Mahomet słynął z czułości w stosunku do dzieci, chętnie spędzał z nimi czas i bawił się z nimi. Ponieważ każdy muzułmanin jest zobowiązany naśladować sunnę (czyny Proroka), oznacza to że muzułmanie są zobowiązani dobrze traktować dzieci:

Szedłem z Wysłannikiem Allaha za dnia lecz on nie mówił nic do mnie i ja też nie mówiłem do niego zanim dotarliśmy do bazaru Banu Kajnukaa. Prorok wrócił do namiotu Fatimy i rzekł: “Czy mały chłopiec jest tutaj” Mieliśmy wrażenie, że matka dziecka kazała Prorokowi umyć je i ubrać. Nie za długo al-Hasan przybiegł i uściskał proroka. Wysłannik Allaha rzekł: Na Allaha. Kocham go i kocham tych, którzy go kochają. (Muslim)

Wysłannik Allaha sadzał mnie na jednym udzie, a al-Hasana na drugim, przytulał nas i mówił, “O Allah! Bądź dla nich miłosierny, jak ja jestem dla nich miłosierny” (Buchari)

Prorok był tolerancyjny nawet wobec niegrzecznych dzieci:

Przekazała Aisza: Prorok wziął dziecko na kolana … i gdy dziecko oddało mocz, on po prostu poprosił o wodę i wylał ją na miejscu moczu. Ojciec dziecka krzyknął, "Co zrobiłeś, głupi chłopcze" i wyciągnął rękę, by odciągnąć syna od Proroka. Mahomet pohamował mężczyznę, przytulił chłopca i rzekł: To nie jest wielka sprawa. Moje ubranie można wyprać. Ale uważaj jak traktujesz dziecko. Co przywróci jego pewność siebie, po tym jak go publicznie potraktowałeś w taki sposób" ^[1]

Prorok rzekł: “Rozpoczynam modlitwę z zamiarem przedłużenia jej, lecz kiedy słyszę płacz dziecka, skracam modlitwę i uspokajam je, bo wiem że płacz dziecka wznieci gniew u jego matki” (Al-Buchari)

Nawet w czasie wojny, Prorok Mahomet dbał o bezpieczeństwo dzieci:

Przekazał Ibn Umar: W czasie jednej z wypraw wojennych zginęła kobieta, więc Wysłannik Allaha zabronił zabijania kobiet i dzieci.

[edytuj] Adopcja muzułmańska

Muzułmańska adopcja dziecka nazywa się kafala i różni się od europejskiej. Dorośli adoptujący dziecko są jego opiekunami, a nie nowymi rodzicami^[2]. Dziecko adoptowane nie ma prawa do spadku po nich, nie przyjmuje też ich nazwiska, ma za to prawo do spadku po rodzicach biologicznych. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej dziecko może wziąć ślub z osobą adoptującą. Jeżeli taki związek nie zostanie zawarty, zaczynają między nimi obowiązywać zasady skromności - mężczyzna nie może oglądać ciała swojej adoptowanej córki. Jeżeli dziecko ma własne pieniądze, osoby adoptujące nie mają prawa nimi dysponować.

[edytuj] Małżeństwo dzieci

Według większości uczonych islamskich, małżeństwo może być zawarte po osiągnięciu dojrzałości płciowej (po arabsku hatta tutika al-ridżal )^[3]. Zaręczyny mogą być zawarte w dowolnym wieku, nawet dzień po urodzeniu, jednak dziewczynka zostaje z rodzicami i przenosi się do domu męża dopiero gdy dwie kobiety pod kierunkiem kadiego stwierdzą, że jest ona fizycznie gotowa do współżycia.

Zmuszanie dziewcząt do małżeństwa jest zakazane na mocy słów Mahometa:

Dziewica nie powinna być wydawana za mąż, jeśli nie wyrazi na to zgody^[4]

W praktyce jednak w krajach muzułmańskich zasada ta jest często łamana i decyzja o wyborze męża jest podejmowana przez ojca dziewczyny.

Przypisy