Aszkenazyjczycy
Z Wikipedii
Aszkenazyjczycy (hebr. אַשְׁכְּנָזִים, Żydzi aszkenazyjscy - od biblijnego syna Gomera - Aszkenaza, którego potomków utożsamiono w średniowieczu z mieszkańcami Niemiec) - określenie ludności żydowskiej zamieszkującej Europę środkową, wschodnią i częściowo zachodnią, a od XVII wieku również Amerykę.
Do czasu Holocaustu posługiwali się językiem jidysz, co obok różnic religijnych, było podstawową cechą odróżniającą ich od Żydów sefardyjskich. Aszkenazyjczycy stworzyli w tym języku odrębną kulturę i odrębną tożsamość. Pod względem religijnym istnieją nieznaczne różnice w prawie religijnym oraz znaczne w liturgii; w Izraelu (a także w niektórych innych krajach) na czele urzędowego judaizmu stoi dwóch Naczelnych Rabinów: aszkenazyjski i sefardyjski. Od początku dominują w polityce Izraela, w którym stanowią około 45% ludności żydowskiej.
