اشکنازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

تصویر این زوج، تفاوت ظاهری یک اشکنازی، با یک میزراهی (یهودیان خاورمیانه، آسیای مرکزی و قفقاز) را نشان می‌دهد^{[نیازمند منبع]}

اَشکِنازی گروهی از یهودیان هستند که اصلیتی از اروپای شرقی و مرکزی دارند. محققان می‌گویند اکنون بیش از ۱۱ میلیون نفر از دودمان اشکنازی در ۶۷ کشور زندگی می‌کنند و ۸۰ تا ۹۰ درصد جمعیت یهودیان امروزی را تشکیل می‌دهند. ^(۲)

به جز اشکنازی، گروه‌های دیگر یهودی وجود دارند که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به سفاردی (یهودیان اندلس) و میزراهی (یهودیان خاورمیانه، آسیای مرکزی و قفقاز) اشاره کرد. در اسراییل امروزی معمولاً به همهٔ غیر اشکنازی‌ها، سفاردی گفته می‌شود. بسیاری از غیر اشکنازی‌های اسراییل اعتقاد دارند که اشکنازی‌ها بر علیه آن‌ها تبعیض نژادی صورت می‌دهند. ^(۴)

[ویرایش] اصلیت

گمان می‌رود اشکنازی‌ها در قرون اول یا دوم از خاورمیانه به ایتالیا نقل مکان کرده باشند و سپس به اروپای شرقی مهاجرت کرده و همان‌جا، به گفته دانشمندان، جمعیت آن‌ها در قرن سیزدهم میلادی به شدت رشد کرد. در اروپای مرکزی و شرقی، بسیاری از آن‌ها به زبان یدیشی سخن می‌گویند.

امّا برخی از پژوهشگران مانند آرتور کستلر اعتقاد دارند که اشکنازیان نوادگان یهودی‌های خزر هستند که پس از سقوط امپراتوری خزر در قرن سیزدهم میلادی، به اروپا نقل مکان کردند. بر این اساس آن‌ها معتقدند که اشکنازی‌ها با بنی‌اسرائیل رابطه‌ای ندارند. ^(۳)

اخیراً طبق برخی تحقیقات ژنتیکی مشخص شد که اشکنازی‌ها با مردم شمال غربی خاورمیانه و اطراف کوه‌های قفقاز ارتباط نزدیک ژنتیکی دارند. ^(۵)

چون در سده‌های آغازین اسلام، مسلمانان باور داشتند که «یاجوج و ماجوج»، نیاکانِ خزرها هستند، امروزه گروهی از پژوهشگران، اشکنازی‌ها را نوادگان «یاجوج و ماجوج» می‌نامند که ذوالقرنین آن‌ها را در پشت کوه‌های قفقاز محسور نمود. آن‌ها مهاجرت گسترده‌ٔ اشکنازی‌ها از اروپا را برآورده‌شدنِ ابلاغِ حزقیال در تصرفِ اسراییل توسط «یاجوج و ماجوج»، و همچنین انجام آیات ۹۶ و ۹۷ سورهٔ انبیاء قرآن می‌دانند. ^(۱)

[ویرایش] در تورات

اصطلاح اشکنازی برگرفته از «اشکناز» است که در عبری قرون وسطی تا به امروز به معنی آلمان است. امّا در عبری باستان، «اشکناز» به گروهی از ترکان به ویژه ترکان اغوز گفته می‌شد. همچنین در تورات (سفر پیدایش)، «اشکناز» فرزند گومر، نوهٔ یافث و برادرزادهٔ ماجوج است؛ و سپس در کتاب ارمیا، «اشکناز» به مناطق نزدیک آرارات و قفقاز گفته شده‌است. ^(۲)