Antoni Roman

Z Wikipedii

Antoni Roman (ur. 10 września 1892 w Warszawie, zm. 28 kwietnia 1951 w Warszawie) – polski działacz państwowy, dyplomata, minister przemysłu i handlu w rządzie Felicjana Sławoja Składkowskiego, senator RP.

Był synem Juliana (inżyniera) i Felicji ze Stolzenwaldów. Uczęszczał do gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie, maturę zdał w gimnazjum rosyjskim na Pradze (1910). Rozpoczął studia na politechnice w Berlinie, ale naukę przerwał wybuch I wojny światowej. Wyjechał do Rosji i pracował jako urzędnik; w 1918 powrócił do Warszawy. Został referentem w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, w 1919 przeszedł do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych; był sekretarzem konsularnym i wicekonsulem w Nowym Jorku, w 1922 brał udział w konferencji międzynarodowej w Genui. W latach 1922-1926 studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Przez trzy miesiące 1923 pracował w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, następnie powrócił do resortu spraw zagranicznych; pełnił funkcję attaché emigracyjnego w Komisariacie Generalnym w Gdańsku. W 1927 opublikował broszurę Ustrój polityczny Wolnego Miasta Gdańska.

W 1927 ponownie został urzędnikiem MSZ w Warszawie, pracował w Gabinecie Ministra, był naczelnikiem Wydziału oraz radcą ekonomicznym. Uczestniczył w wielu rokowaniach dyplomatycznych. Dodatkowo prowadził zajęcia z ekonomii politycznej w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie (kolejno asystent i profesor), w Instytucie Studiów Handlowych i Orientalistycznych, a także na Uniwersytecie Lwowskim (1932-1934, wykładał przedmiot "międzynarodowe układy gospodarcze"). W latach 1934-1936 był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Sztokholmie. Na początku maja 1936 został powołany na wniosek Józefa Becka na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, ale nie zdążył objąć nowych obowiązków, gdyż 15 maja otrzymał tekę przemysłu i handlu w gabinecie Felicjana Sławoja Składkowskiego. Pełnił funkcję do 30 września 1939, zasiadając dodatkowo od 1938 w Senacie RP z nominacji prezydenta Mościckiego. W wystąpieniach, m.in. na posiedzeniach Komisji Budżetowej Sejmu i Senatu, dawał wyraz swojej sympatii dla drobnej wytwórczości. W maju 1939 otwierał polski pawilon na Wystawie Światowej w Nowym Jorku.

Okres wojny spędził w Rumunii, towarzysząc ministrowi Beckowi. Po wojnie powrócił do Polski i zgłosił się do pracy w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, był doradcą w tym resorcie, później w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. W ostatnich latach życia chorował na cukrzycę. Zmarł w Warszawie i został pochowany na Powązkach. Został odznaczony m.in. krzyżami Orderu Polonia Restituta oraz krzyżem Legii Honorowej. Był żonaty z Marią z Załęskich (ur. 1900, zm. 1977), siostrą dyplomaty Macieja Załęskiego; nie miał dzieci.

[edytuj] Źródła

• Alicja Szklarska Lohmannowa, Antoni Roman, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXI, 1989.