Antoni Cejzik
Z Wikipedii
Antoni Cejzik (ur. 15 lipca 1900 w Jelcu k. Lipiecka, zm. 12 września 1939 koło Zaborowa) - polski lekkoatleta wieloboista, wielokrotny medalista Polski.
Wychował się w Moskwie, gdzie ukończył szkołę baletową i pedagogiczną. Zaczął tam uprawiać lekką atletykę. Zdobył osiem tytułów mistrza ZSRR:
- bieg na 400 m - 1922
- bieg na 110 m przez płotki - 1922 i 1923
- sztafeta 4 x 100 m - 1922
- skok wzwyż - 1922
- pchnięcie kulą - 1920 i 1922
- rzut dyskiem - 1922
Był także srebrnym medalistą w biegu na 200 m w 1922 i w rzucie dyskiem w 1923.
W 1924 Cejzik przyjechał do Polski. Startował w barwach Polonii Warszawa. Dwa razy uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. W Paryżu 1924 zajął 11. miejsce w dziesięcioboju, a w Amsterdamie 1928 18. miejsce w tej samej konkurencji.
Dwadzieścia siedem razy zdobywał mistrzostwo Polski:
- bieg na 110 m przez płotki - 1924 i 1925
- sztafeta 4 x 100 m - 1925
- sztafeta 4 x 400 m - 1929
- skok wzwyż - 1924 i 1925
- trójskok - 1924 i 1925
- pchnięcie kulą - 1924 i 1925
- rzut dyskiem - 1928 i 1930
- rzut młotem - 1924, 1925, 1926, 1928 i 1930
- pięciobój - 1925, 1926, 1927, 1928 i 1929
- Dziesięciobój - 1925, 1926, 1927, 1928 i 1929
Trzynaście razy był srebrnym medalistą:
- sztafeta 4 x 100 m - 1924 i 1926
- sztafeta 4 x 400 m - 1926 i 1928
- trójskok - 1926 i 1929
- pchnięcie kulą - 1928 i 1930
- rzut dyskiem - 1924, 1925, 1926 i 1929
- rzut oszczepem - 1924
Pięć razy zdobywał brązowe medale:
- bieg na 400 m przez płotki - 1924
- sztafeta 4 x 100 m - 1929
- skok w dal - 1926
- trójskok - 1928
- pchnięcie kulą - 1926
Dwadzieścia trzy razy ustanawiał lekkoatletyczne rekordy Polski w sztafetach, trójskoku, pchnięciu kulą, rzucie dyskiem, pięcioboju i dziesięcioboju.
Rekordy życiowe:
- 200 m - 23,2 s
- 400 m - 51,4 s
- 110 m ppł. - 16,8 s
- 400 m ppł. - 61,8 s
- skok o tyczce - 3,20 m
- trójskok - 13,58 m
- pchnięcie kulą - 13,08 m
- rzut dyskiem - 43,78 m
- rzut młotem - 34,20 m
- rzut oszczepem - 52,24 m
- pięciobój - 3613,17 pkt
- Dziesięciobój - 7233,53 pkt
Po zakończeniu kariery zawodnika w 1930 został trenerem lekkoatletycznym. W kampanii wrześniowej walczył w składzie 13 pułku piechoty. Poległ w okolicach Zaborowa.
Trzykrotnie znalazł się wśród laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 1926 był ósmy, w 1928 siódmy, a w 1929 ósmy.
Jego żona Genowefa była także znaną lekkoatletką, olimpijką.
[edytuj] Źródła
- Ryszard Wryk, Sport olimpijski w Polsce 1919-1939, Poznań 2006, ISBN 83-7177-278-5
